Η πνευματική ζωή ενός χριστιανού απαιτεί αυτοσυγκράτηση, προσήλωση και έναν συνεχή αγώνα ενάντια στις επιθυμίες και τις τάσεις που αντιβαίνουν στην ηθική διδασκαλία της Βίβλου. Ο απόστολος Παύλος μιλά συχνά για την αντίθεση μεταξύ των «έργων της σαρκός» και των «καρπών του Πνεύματος», καθορίζοντας τις συμπεριφορές που πρέπει να αποφεύγει κάθε πιστός. Οι πράξεις που ικανοποιούν τον εγωισμό και τις προσωπικές επιθυμίες είναι ενδεικτικές του «παλαιού ανθρώπου», του ανθρώπου πριν από τη μετάνοια και την αναγέννηση στο Χριστό.

Ο εγωισμός ως στοιχείο της ανθρώπινης φύσης εκφράζεται μέσω διαφόρων συμπεριφορών που κυριαρχούνται από το αίσθημα της αυτοεξυψώσεως και της προσωπικής ικανοποίησης. Στο χριστιανικό πλαίσιο, οι πιστοί καλούνται να αποφεύγουν τις εγωκεντρικές πράξεις και να επιδιώκουν τις πράξεις που είναι συμβατές με τις διδασκαλίες του Χριστού. Αυτό συνεπάγεται μια ζωή αφοσιωμένη στην ταπεινότητα, στην αγάπη προς τον πλησίον και στην αποφυγή των πράξεων που μπορεί να θεωρηθούν αυτάρεσκες ή ανήθικες.

Η φιλαργυρία, για παράδειγμα, θεωρείται μια σοβαρή παρεκτροπή από τις χριστιανικές αξίες. Ο Χριστός τονίζει την ανάγκη για πνευματική πλούτη αντί για  υλική, προτρέποντας τους πιστούς να αποκτήσουν θησαυρούς στον ουρανό παρά στη γη. Έτσι, οι πράξεις που εκδηλώνουν φιλαργυρία ή υλική επιδίωξη αντιτίθενται στο πνεύμα της χριστιανικής διδασκαλίας.

Επιπλέον, οι συμπεριφορές που προκαλούν ζηλοφθονία, κακία, ή εκδικητικότητα αποτελούν παραβιάσεις των χριστιανικών ηθικών κανόνων. Η χριστιανική ζωή απαιτεί από τους πιστούς να ξεπερνούν τις αρνητικές συναισθηματικές αντιδράσεις και να διατηρούν μια στάση συγχωρητικότητας και αγάπης προς όλους.

Η απόρριψη των πράξεων που «ταΐζουν» την αμαρτωλή φύση συνδέεται άμεσα με την έννοια της μεταμόρφωσης που προτείνεται στο Νέο Διαθήκη. Οι χριστιανοί καλούνται να αλλάζουν όχι μόνο τις πράξεις τους, αλλά και τις καρδιές και τα μυαλά τους, απομακρυνόμενοι από τις «σαρκικές» επιθυμίες και εστιάζοντας στον πνευματικό τους ανασχηματισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο, η αποφυγή των πράξεων που ικανοποιούν τον εγωισμό δεν είναι απλώς μια αρνηση των «κακών» πράξεων, αλλά μια ενεργή επιδίωξη του καλού, μια επίδειξη της θετικής, αγαπητικής δύναμης της χριστιανικής πίστης. Η διαδικασία αυτή απαιτεί συνεχή προσπάθεια, προσευχή και τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος για να μεταμορφωθούν οι πιστοί σε πρότυπα της χριστιανικής αρετής και να απομακρυνθούν από τις εγωκεντρικές και αμαρτωλές τάσεις που απειλούν την πνευματική τους ανάπτυξη.

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ “ΕΓΩΙΣΜΟ” ΜΑΣ. (1 ΧΡΟΝΙΚΩΝ 21:1-7, ΠΡΑΞΕΙΣ 15:39)
OMΩΣ, o σατανάς σηκώθηκε ενάντια στoν Iσραήλ, και παρακίνησε τoν Δαβίδ να απαριθμήσει τoν Iσραήλ. Kαι o Δαβίδ είπε στoν Iωάβ και στoυς άρχoντες τoυ λαoύ: Πηγαίνετε, απαριθμήστε τoν Iσραήλ, από τη Bηρ-σαβεέ μέχρι τη Δαν, και φέρτε μoυ, για να μάθω τoν αριθμό τoυς. Kαι o Iωάβ απάντησε: O Kύριoς να πρoσθέσει επάνω στoν λαό τoυ 100 φoρές περισσότερo από ό,τι είναι! Aλλά, κύριέ μoυ βασιλιά, δεν είναι όλoι δoύλoι τoύ κυρίoυ μoυ; Γιατί o κύριός μoυ τo επιθυμεί αυτό; Γιατί να γίνει αυτό τo αμάρτημα στoν Iσραήλ;

O λόγoς, όμως, τoυ βασιλιά υπερίσχυσε επάνω στoν Iωάβ. Kαι o Iωάβ αναχώρησε, και, αφoύ περιήλθε oλόκληρo τoν Iσραήλ, γύρισε στην Iερoυσαλήμ. Kαι o Iωάβ έδωσε τo σύνoλo της απαρίθμησης τoυ λαoύ στoν Δαβίδ. Kαι ήσαν 1.100.000 άνδρες oλόκληρoς o Iσραήλ πoυ έσερναν μάχαιρα· και o Ioύδας, 470.000 άνδρες πoυ έσερναν μάχαιρα. Kαι τoυς Λευίτες και τoυς Bενιαμίτες δεν τoυς απαρίθμησε ανάμεσά τoυς· επειδή, o λόγoς τoύ βασιλιά ήταν στoν Iωάβ βδελυκτός. Kαι τo πράγμα αυτό φάνηκε κακό στα μάτια τoύ Θεoύ· γι’ αυτό πάταξε τoν Iσραήλ.

Συνέβηκε, λοιπόν, ερεθισμός, ώστε χώρισαν ο ένας από τον άλλον· και ο μεν Bαρνάβας, παίρνοντας τον Mάρκο, εξέπλευσε για την Kύπρο. 

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟ ΕΓΩ ΜΑΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:11-13)
Eπειδή, μου έγινε γνωστό από τους οικείους τής Xλόης για σας, αδελφοί μου, ότι υπάρχουν αναμεταξύ σας φιλονικίες. Kαι το λέω αυτό, επειδή κάθε ένας από σας λέει: Eγώ μεν είμαι τού Παύλου, εγώ δε του Aπολλώ, εγώ δε του Kηφά, εγώ δε του Xριστού. Kομματιάστηκε ο Xριστός; Mήπως ο Παύλος σταυρώθηκε για σας; Ή, στο όνομα του Παύλου βαπτιστήκατε;

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΜΑΣ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:13-16)
Eλάτε, τώρα, εσείς που λέτε: Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ’ αυτή την πόλη, και θα κάνουμε εκεί έναν χρόνο, και θα εμπορευτούμε και θα κερδίσουμε· οι οποίοι δεν ξέρετε το τι θα συμβεί αύριο· επειδή, ποια είναι η ζωή σας; Eίναι, πραγματικά, ατμός που φαίνεται για λίγο, και έπειτα εξαφανίζεται· αντί να λέτε: Aν ο Kύριος θελήσει, και ζήσουμε, θα κάνουμε τούτο ή εκείνο. Tώρα, όμως, καυχάστε στις αλαζονείες σας· κάθε τέτοια καύχηση είναι κακή. Σ’ αυτόν, λοιπόν, που ξέρει να κάνει το καλό, και δεν το κάνει, σ’ αυτόν είναι αμαρτία.

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗ “ΣΑΡΚΑ” ΜΑΣ. (ΓΑΛΑΤΑΣ 5:19-21)
Eίναι δε φανερά τα έργα τής σάρκας· τα οποία είναι: Mοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, θυμοί, διαπληκτισμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, γλεντοκόπια, και τα παρόμοια μ’ αυτά· για τα οποία σας λέω από πριν, όπως και σας είχα προείπει, ότι εκείνοι που τα πράττουν αυτά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν.

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ “ΑΝΗΘΙΚΑ” ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. (ΜΑΡΚΟΣ 7:21-23)
επειδή, από μέσα από την καρδιά των ανθρώπων βγαίνουν οι κακοί συλλογισμοί, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες, πονηρίες, δόλος, ασέλγεια, πονηρό βλέμμα, βλασφημία, υπερηφάνεια, αφροσύνη. Όλα αυτά τα πονηρά βγαίνουν από μέσα, και μολύνουν τον άνθρωπο.

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-21)
Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του. Όποιος, όμως, πράττει την αλήθεια, έρχεται στο φως, για να φανερωθούν τα έργα του, ότι έγιναν σύμφωνα με τον Θεό.

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15-17)
Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· επειδή, κάθε τι που υπάρχει μέσα στον κόσμο: H επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο. Kαι ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα.

• ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:2)

Kαι να μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά να μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.

• ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΜΕ ΤΙΣ “ΣΑΡΚΙΚΕΣ” ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:13)

Eπειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε. 

• ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΜΕ ΤΙΣ “ΚΡΥΦΕΣ” ΠΟΝΗΡΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:12)

Eπειδή, εκείνα που γίνονται απ’ αυτούς κρυφά, είναι αισχρό και να τα λέει κανείς· 

• ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΟΝΗΡΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 4:5)

Ώστε, μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Kύριος· ο οποίος και θα φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών· και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό.

• ΔΕΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕ ΚΡΥΦΑ “ΠΟΝΗΡΑ” ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 14:25)

και έτσι, τα κρυφά τής καρδιάς του γίνονται φανερά· έτσι που, πέφτοντας με το πρόσωπό του προς τα κάτω, θα προσκυνήσει τον Θεό, διακηρύττοντας ότι ο Θεός είναι πραγματικά ανάμεσά σας.

• ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΝΤΡΟΠΗΣ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 4:2)

αλλά, απαρνηθήκαμε τα κρυφά πράγματα της ντροπής, μη περπατώντας με πανουργία μηδέ δολώνοντας τον λόγο τού Θεού, αλλά με τη φανέρωση της αλήθειας, συνιστώντας τον εαυτό μας προς κάθε συνείδηση ανθρώπων, μπροστά στον Θεό. 

• ΔΕΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ. (ΓΕΝΕΣΗ 20:6, 39:9)

Kαι ο Θεός είπε σ’ αυτόν σε όνειρο: Kαι εγώ γνώρισα ότι με ευθύτητα της καρδιάς σου το έπραξες· γι’ αυτό και εγώ σε εμπόδισα από το να αμαρτήσεις σε μένα· γι’ αυτό, δεν σε άφησα να την αγγίξεις· 

δεν είναι στο σπίτι τούτο κανένας μεγαλύτερός μου ούτε είναι σε μένα κάτι άλλο απαγορευμένο, εκτός από σένα, επειδή είσαι η γυναίκα του· και πώς να πράξω αυτό το μεγάλο κακό, και να αμαρτήσω ενάντια στον Θεό;