Ο Ιησούς Χριστός, ο κεντρικός σταθμός της χριστιανικής πίστης, παρουσιάζεται συχνά με τρόπο που ενσωματώνει και τη θεϊκή και την ανθρώπινη φύση του. Η διδασκαλία του είναι εμποτισμένη με πνευματική αλήθεια και συχνά υπερβαίνει την κατανόηση του μέσου ανθρώπου, κάτι που έχει προκαλέσει συζητήσεις και διαφωνίες μέσα από τις αιώνες. Ο Ιησούς δεν μίλησε μόνο ως άνθρωπος που περπατούσε στη γη, αλλά και ως Θεός, που ήρθε να φέρει το μήνυμα της σωτηρίας στην ανθρωπότητα.
Η Θεϊκή Διάσταση του Ιησού
Αρκετές είναι οι περιπτώσεις που ο Ιησούς ενεργεί καθαρά ως Θεός. Όταν, για παράδειγμα, νομοθετεί απευθείας στο Όρος των Ελαιών (Ματθαίος κεφ. 5-7), εκφράζει νέες, ριζοσπαστικές ιδέες που υπερβαίνουν τις υπάρχουσες θρησκευτικές διδασκαλίες, όπως «έχετε ακούσει ότι ειπώθηκε… εγώ όμως σας λέω…». Εδώ ο Ιησούς δεν αναφέρεται απλά σε προηγούμενες διδασκαλίες, αλλά τοποθετεί τον εαυτό του ως ανώτερη αρχή, αναθεωρώντας και επεκτείνοντας τους νόμους.
Η Ανθρώπινη Φύση του Ιησού
Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς εμφανίζεται ως άνθρωπος, μοιραζόμενος τις ανθρώπινες αδυναμίες και προκλήσεις. Έχει πείνα, κουράζεται, κλαίει για την απώλεια του φίλου του Λαζάρου (Ιωάννης 11:35) και αγχώνεται στη Γεσθημανή, προσευχόμενος να αποφύγει το πάθος του Σταυρού, ενώ ταυτόχρονα υποτάσσεται στη θέληση του Πατέρα (Λουκάς 22:42).
Η Συγκέραση των Δύο Φύσεων
Η αληθινή πρόκληση και το μυστήριο της θεανθρώπινης φύσης του Ιησού έγκειται στην ικανότητά του να ενεργεί και ως Θεός και ως άνθρωπος, χωρίς τα χαρακτηριστικά της μίας φύσης να αναιρούν την άλλη. Όταν συγχωρεί αμαρτίες, ο Ιησούς δεν απλώς μιλά ως ένας ηθικός διδάσκαλος, αλλά ως κάποιος που έχει την εξουσία να λυτρώνει τους ανθρώπους από τις συνέπειες των πράξεών τους – μια ενέργεια που υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνατότητες.
Η διάκριση ανάμεσα στον Ιησού ως άνθρωπο και Θεό δεν είναι πάντα ξεκάθαρη, καθώς οι δράσεις του συχνά αντανακλούν την πολυπλοκότητα της διπλής του φύσης. Ως θεάνθρωπος, ο Ιησούς παρέχει ένα μοναδικό πρότυπο για την ανθρωπότητα, δείχνοντας πώς η θεϊκή δύναμη και η ανθρώπινη ευθραυστότητα μπορούν να συνυπάρχουν και να φέρουν μια σωτήρια, εξιλαστική έκβαση για όλο τον κόσμο.
• ΟΤΑΝ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΣΕ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ; (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 5:22, 28, 32, 34, 39, 44)
Eγώ, όμως, σας λέω ότι, καθένας που οργίζεται αναίτια ενάντια στον αδελφό του, θα είναι ένοχος στην κρίση, και όποιος πει στον αδελφό του: Pακά,4 θα είναι ένοχος στο συνέδριο· και όποιος πει: Mωρέ, θα είναι ένοχος στη γέεννα της φωτιάς.
Eγώ, όμως, σας λέω, ότι καθένας που κοιτάζει μία γυναίκα για να την επιθυμήσει, διέπραξε ήδη μοιχεία μέσα στην καρδιά του.
Eγώ, όμως, σας λέω ότι, όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, εκτός για λόγο πορνείας, την κάνει να διαπράττει μοιχεία· και όποιος πάρει χωρισμένη γυναίκα, γίνεται μοιχός.’
Eγώ, όμως, σας λέω, να μη ορκιστείτε καθόλου· ούτε στον ουρανό, επειδή είναι θρόνος τού Θεού·
Eγώ, όμως, σας λέω, μη αντισταθείτε στον πονηρό· αλλά, όποιος σε ραπίσει στο δεξί σου σαγόνι, στρέψε σ’ αυτόν και το άλλο·
Eγώ, όμως, σας λέω: Nα αγαπάτε τούς εχθρούς σας, να ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν, και να προσεύχεστε για εκείνους που σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν·
• ΟΤΑΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΣΕ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ; (ΛΟΥΚΑΣ 5:21, 24)
Kαι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι άρχισαν να σκέπτονται, λέγοντας: Ποιος είν’ αυτός, που μιλάει βλασφημίες; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, παρά μονάχα ο Θεός;
Aλλά, για να γνωρίσετε ότι ο Yιός τού ανθρώπου έχει εξουσία επάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες (είπε στον παράλυτο): Σε σένα λέω: Σήκω επάνω, και παίρνοντας το κρεβατάκι σου, πήγαινε στο σπίτι σου.
• ΟΤΑΝ ΕΔΙΝΕ ΕΝΤΟΛΗ ΣΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΑ ΣΩΠΑΣΟΥΝ; (ΜΑΡΚΟΣ 1:25)
Kαι ο Iησούς το επιτίμησε, λέγοντας: Σώπασε, και βγες έξω απ’ αυτόν.
• ΟΤΑΝ ΕΔΙΝΕ ΑΔΕΙΑ ΣΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΧΟΙΡΟΥΣ; (ΛΟΥΚΑΣ 8:30-33)
• ΟΤΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ, ΟΤΙ ΖΗΤΗΣΕ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΣΚΙΝΙΣΕΙ; (ΛΟΥΚΑΣ 22:31)
Kαι ο Kύριος είπε: Σίμωνα, Σίμωνα, δες, ο σατανάς σάς ζήτησε, για να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ: “Ο,ΤΙ ΑΝ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΥΤΟ”; (ΙΩΑΝΝΗ 15:16)
Eσείς δεν διαλέξατε εμένα, αλλά εγώ διάλεξα εσάς, και σας διέταξα, για να πάτε εσείς και να κάνετε καρπό, και ο καρπός σας να μένει· ώστε, ό,τι αν ζητήσετε από τον Πατέρα στο όνομά μου, να σας το δώσει.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “Ο ΔΕ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΆΓΙΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΛΕΙ ΠΕΜΨΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ”; (ΙΩΑΝΝΗ 14:26)
Kαι ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ ΔΟΞΑΣΕΙ ΕΜΕ, ΔΙΟΤΙ ΕΚ ΤΟΥ ΕΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ”; (ΙΩΑΝΝΗ 16:14)
Eκείνος θα δοξάσει εμένα, επειδή από το δικό μου θα πάρει, και θα το αναγγείλει σε σας.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΑΝ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΚΑΜΕΙ ΤΟΥΤΟ, ΔΙΑ ΝΑ ΔΟΞΑΣΤΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΕΝ ΤΩ ΥΙΩ. ΕΑΝ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΤΙ ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΚΑΜΕΙ ΑΥΤΟ”; (ΙΩΑΝΝΗ 14:13-14)
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟ ΛΗΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ: “ΑΛΗΘΩΣ ΣΟΙ ΛΕΓΩ, ΣΗΜΕΡΟΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΜΕΤ’ ΕΜΟΥ ΕΝ ΤΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩ”; (ΛΟΥΚΑΣ 23:43)
Kαι ο Iησούς είπε σ’ αυτόν: Σε διαβεβαιώνω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΒΑΛΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ, ΔΙΑ ΝΑ ΛΑΒΩ ΑΥΤΗΝ ΠΑΛΙΝ”; (ΙΩΑΝΝΗ 10:17)
Γι’ αυτό ο Πατέρας με αγαπάει, επειδή εγώ βάζω την ψυχή μου, για να την πάρω ξανά.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “ΚΑΘΩΣ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ, ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ”; (ΙΩΑΝΝΗ 10:15)
καθώς ο Πατέρας γνωρίζει εμένα, και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα· και την ψυχή μου βάζω για χάρη των προβάτων.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “ΕΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑΝ ΩΣ ΑΣΤΡΑΠΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΠΕΣΟΝΤΑ”; (ΛΟΥΚΑΣ 10:18)
Kαι τους είπε: Έβλεπα τον σατανά που έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή.
• ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ: “ΚΑΘΩΣ ΕΔΩΚΑΣ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΠΑΣΗΣ ΣΑΡΚΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΟΣΟΥΣ ΕΔΩΚΑΣ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ”; (ΙΩΑΝΝΗ 17:2)
καθώς τού έδωσες εξουσία επάνω σε κάθε σάρκα, για να δώσει αιώνια ζωή σε όλους όσους έδωσες σ’ αυτόν.
• Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Η ΩΣ ΘΕΟΣ; (ΠΡΑΞΕΙΣ 20:28)
Προσέχετε, λοιπόν, στον εαυτό σας, και σε ολόκληρο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σάς έβαλε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία τού Θεού, που απέκτησε με το ίδιο του το αίμα.
