Η ποινή της ανομίας, ή αλλιώς της αμαρτίας, αντιπροσωπεύει μία από τις πλέον καθοριστικές και σημαντικές έννοιες στο πλαίσιο της θρησκευτικής διδασκαλίας και πίστης. Η ανομία ως έκφραση της ανθρώπινης αποστασίας από τις θείες εντολές και την ιερή βούληση, διακρίνεται ως μία βαθιά πηγή διαταραχής της σχέσης μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Αυτή η διαταραχή εκδηλώνεται μέσω της έννοιας της τιμωρίας για την αμαρτία, η οποία, σύμφωνα με την Βιβλική διδασκαλία, καταλήγει στον θάνατο ως τελική ποινή.
Η διακήρυξη ότι “ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος” (Ρωμαίους 6:23) αντικατοπτρίζει την αναπόφευκτη συνέπεια που φέρει η ανθρώπινη επιλογή να απομακρυνθεί από τη θεία διαταγή και να υποκύψει στις πειρασμούς της ανομίας. Η ποινή αυτή δεν αναφέρεται μόνο στον φυσικό θάνατο, αλλά και σε μία βαθύτερη, πνευματική θανάτωση, η οποία σημαίνει την αποκοπή από την πηγή της ζωής, τον Θεό.
Στο πλαίσιο αυτό, η διάκριση μεταξύ των “αγίων” και των “αμαρτωλών” είναι σαφής. Οι άγιοι, όσοι έχουν επιλέξει να ζουν σύμφωνα με τις θείες διαταγές και έχουν αποδεχτεί την θυσία του Χριστού για την λύτρωση των αμαρτιών τους, απολαμβάνουν την κοινωνία με τον Θεό και την προοπτική της αιώνιας ζωής. Αντιθέτως, οι αμαρτωλοί, εκείνοι που επιλέγουν να παραμένουν στην ανομία, βρίσκονται υπό την εξουσία του διαβόλου και αντιμετωπίζουν την ποινή του θανάτου ως τελικό αποτέλεσμα της αποστασίας τους από τον Θεό.
Η Βιβλική διδασκαλία προβάλλει την έννοια της μετάνοιας ως το κλειδί για την αντιμετώπιση της ανομίας και της αμαρτίας. Ο Θεός, μέσω της απεραντοσύνης της αγάπης και της ελέους Του, προσφέρει στον αμαρτωλό την δυνατότητα της συγχώρεσης και της ανανέωσης της σχέσης με Αυτόν. Η θυσία του Χριστού στο Σταυρό παρουσιάζεται ως το θεμέλιο για την λύτρωση από κάθε ανομία και την κάθαρση κάθε αμαρτίας, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποκατάσταση της κοινωνίας με τον Θεό.
Η απόρριψη της ανομίας και η επιδίωξη του αγιασμού, μέσω της πίστης στον Χριστό και της προσήλωσης στις θείες διδαχές, αποτελούν την οδό για την απόλαυση της αιώνιας ζωής και της βασιλείας του Θεού. Οι πιστοί καλούνται να παριστάνουν τα μέλη τους προς αγιασμό, απομακρυνόμενοι από τις πράξεις της ανομίας και επιδιώκοντας μια ζωή που αντανακλά την αγάπη, την δικαιοσύνη, και την θεία θέληση.
Σε μία εποχή όπου η ανομία φαίνεται να αυξάνεται και η αγάπη ψυχραίνεται, η μήνυμα της Βίβλου προσφέρει μια ελπίδα και έναν δρόμο σωτηρίας. Μέσω της μετάνοιας, της πίστης, και της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, οι πιστοί καλούνται να αντισταθούν στην ανομία, να ζουν μια ζωή αγιασμού, και να επιδιώκουν την αιώνια ζωή που προσφέρει ο Θεός μέσω της θυσίας του Χριστού. Έτσι, η αντιμετώπιση της ανομίας δεν αποτελεί μόνο μια θεολογική διδασκαλία, αλλά και μια πρακτική οδηγία για μια ζωή γεμάτη νόημα, αγάπη και ελπίδα.
• Η ΠΟΙΝΗ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ. (ΙΩΒ 21:19)
O Θεός φυλάττει την πoινή τής ανoμίας τoυς για τoυς γιoυς τoυς· ανταπoδίδει σ’ αυτoύς, και θα τo γνωρίσoυν.
• Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ-ΑΜΑΡΤΙΑΣ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:23)
Eπειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Iησού Xριστού τού Kυρίου μας.
• Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ. (ΗΣΑΪΑΣ 53:5, ΙΩΑΝΝΗ 3:16)
Aυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανoμίες μας· η τιμωρία, πoυ έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ’ αυτόν· και διαμέσου των πληγών τoυ γιατρευτήκαμε εμείς.
Eπειδή, με τέτοιον τρόπο3 αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.
• Η ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΜΙΑ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 3:4)
Kαθένας που πράττει την αμαρτία, πράττει και την ανομία· επειδή, η αμαρτία είναι η ανομία.
• Η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑΦΡΟΝΑ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 2:16)
ελέγχθηκε, όμως, για τη δική του παρανομία· ένα άφωνο υποζύγιο, που μίλησε με φωνή ανθρώπου, εμπόδισε την παραφροσύνη τού προφήτη.
• Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΙΣ ΑΝΟΜΙΕΣ-ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:17, 8:12)
«Kαι τις αμαρτίες τους και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον».
Eπειδή, θα είμαι ελεήμονας στις αδικίες τους, και τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον».
• Ο ΘΕΟΣ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 1:9)
Aγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες ανομία· γι’ αυτό, ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου».
• Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ, ΛΥΤΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΙΑ. (ΤΙΤΟΣ 2:14)
ο οποίος έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία, και να μας καθαρίσει για τον εαυτό του λαόν εκλεκτό, ζηλωτήν καλών έργων.
• Ο ΑΠΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΟΜΟΣ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:14)
Mη ομοζυγείτε με τους απίστους· επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Kαι ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι;
• Ο ΑΠΙΣΤΟΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ. Ο ΠΙΣΤΟΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:19)
Aνθρώπινα μιλάω, εξαιτίας τής αδυναμίας τής σάρκας σας. Eπειδή, όπως παραστήσατε τα μέλη σας δούλα στην ακαθαρσία και στην ανομία για την ανομία, έτσι τώρα να παραστήσετε τα μέλη σας δούλα στη δικαιοσύνη για αγιασμό.
• ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕ ΤΙΣ ΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥΣ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 4:7)
«Mακάριοι είναι εκείνοι, των οποίων συγχωρήθηκαν οι ανομίες, και των οποίων σκεπάστηκαν οι αμαρτίες.
• ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Η ΑΝΟΜΙΑ, ΨΥΧΡΑΙΝΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:1-5)
NA ΓNΩPIZEIΣ, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, έχοντας μεν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· και αυτούς, απόφευγέ τους.
• ΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΑΝΟΜΙΕΣ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 23:28)
Έτσι κι εσείς: Aπέξω μεν φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, από μέσα όμως είστε γεμάτοι από υποκρισία και ανομία.
• Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 7:23)
Kαι, τότε, θα ομολογήσω σ’ αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα· φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία.
