Η διαδρομή προς μια ζωή πλημμυρισμένη από τις αρετές του Θεού δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά είναι αναμφίβολα εμπλουτιστική και επιβραβευτική. Όταν αγκαλιάζουμε αυτές τις αρετές, ανοίγουμε την πόρτα σε μια νέα διάσταση ύπαρξης, όπου η σχέση μας με το Θεό βαθαίνει και η εσωτερική μας ειρήνη αυξάνεται. Μαθαίνουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από τα μάτια της πίστης, να αναγνωρίζουμε την αξία της πνευματικής ανάπτυξης και να προσεγγίζουμε τις δοκιμασίες με σταθερότητα και εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού.
Η μετάνοια και η επιστροφή στο Θεό μας φέρνουν σε μια ζωή γεμάτη βαθύτερη κατανόηση και εμπειρία της ουσίας του να ζεις σύμφωνα με τις οδηγίες Του. Μαθαίνουμε ότι κάθε δυσκολία και πειρασμός είναι μια ευκαιρία για να δείξουμε την αγάπη μας προς Εκείνον και να ενισχύσουμε την πίστη μας. Η εκμάθηση της πραότητας, της ταπεινοφροσύνης, της υπομονής και της αγάπης, καθώς και άλλων αρετών, μας επιτρέπει να περπατάμε πιο στενά με το Θεό και να ζήσουμε ζωές που αντανακλούν τη δόξα Του.
Ο αγώνας για μια ζωή σύμφωνα με το θέλημα του Θεού απαιτεί διαρκή αφοσίωση και εργασία, αλλά τα αποτελέσματα είναι ανεκτίμητα. Όχι μόνο ενδυναμώνουμε την προσωπική μας σχέση με τον Θεό, αλλά γινόμαστε και φάροι φωτός και ελπίδας για τους γύρω μας. Μαθαίνουμε να ζούμε με έναν τρόπο που όχι μόνο ανταποκρίνεται στις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες αλλά επίσης στηρίζει και ενισχύει την κοινότητα και την Εκκλησία μας. Η διδαχή και η μάθηση των θεϊκών αρετών μας βοηθά να κατανοήσουμε την αληθινή έννοια της ζωής και να βρούμε την πηγή της αληθινής ευτυχίας και ειρήνης.
Μέσω της συνεχούς προσπάθειας να ζούμε σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Θεού, εμπλουτίζουμε τις ζωές μας και γινόμαστε πιο ικανοί να αντιμετωπίσουμε με θάρρος και δύναμη ό,τι μας φέρνει η ζωή. Ανακαλύπτουμε επίσης ότι η αληθινή πληρότητα δεν βρίσκεται στην κατανάλωση υλικών αγαθών ή στην επίδειξη εξωτερικής επιτυχίας, αλλά στη βαθιά και ουσιαστική σχέση μας με τον Θεό και στην υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο.
Η πρακτική των θεϊκών αρετών αποτελεί τον κορμό της Χριστιανικής ζωής. Διδάσκεται όχι μόνο για την προσωπική μας ανάπτυξη αλλά και για την ενδυνάμωση της κοινότητας των πιστών. Μέσα από τη συνεχή προσπάθεια και την αφοσίωση στο να μαθαίνουμε και να εφαρμόζουμε αυτές τις αρετές στη ζωή μας, γινόμαστε πραγματικοί μάρτυρες της αγάπης και της δύναμης του Θεού στον κόσμο. Αυτή η διαδικασία μάθησης και εφαρμογή ς των θείων αρετών δεν αποτελεί μια μοναχική πορεία αλλά μια συλλογική εμπειρία, όπου οι πιστοί υποστηρίζονται, εμπνέονται και ενθαρρύνονται από την κοινότητα της πίστης. Σε αυτό το πλαίσιο, η Εκκλησία λειτουργεί ως ένας τόπος όπου οι άνθρωποι μπορούν να μοιράζονται τις προκλήσεις και τις νίκες τους στον πνευματικό αγώνα, να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον και να αναπτύσσουν βαθύτερες σχέσεις μέσω της κοινής προσπάθειας για ουσιαστική μεταμόρφωση.
Οι αρετές που αποκτούνται και εξασκούνται στο πλαίσιο της Χριστιανικής ζωής συνιστούν έναν οδηγό που μας βοηθά να πλοηγηθούμε μέσα από τις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου. Προσφέρουν τη σοφία για το πώς να αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, τις οικονομικές δυσκολίες, τις προσωπικές αμφιβολίες και την εσωτερική αναζήτηση για νόημα. Μας εξοπλίζουν με τα εργαλεία για να καλλιεργήσουμε μια βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης, ελπίδας και αισιοδοξίας, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Η ενσάρκωση των θεϊκών αρετών στην καθημερινή μας ζωή αποτελεί μια διαρκή διαδικασία μάθησης και ανάπτυξης, που απαιτεί υπομονή, προσπάθεια και αφοσίωση. Ωστόσο, η ανταμοιβή αυτής της διαδικασίας είναι ανεκτίμητη: η επίτευξη μιας πληρέστερης και βαθύτερης σχέσης με τον Θεό, η ανακάλυψη της αληθινής ειρήνης και χαράς που προέρχεται από μια ζωή ζωντανεμένη από την πίστη και την αγάπη, και η εμπειρία της αλληλεγγύης και της κοινότητας με άλλους που μοιράζονται το ίδιο πνευματικό ταξίδι.
Μέσα από την αγάπη και την υπηρεσία προς τον πλησίον, αναγνωρίζουμε την αξία και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, βλέπουμε το πρόσωπο του Χριστού στους γύρω μας και γινόμαστε χέρια, πόδια και φωνή της αγάπης του Θεού σε έναν κόσμο που απεγνωσμένα χρειάζεται ελπίδα και φως.
Η δέσμευση στην εκμάθηση και την εφαρμογή των αρετών που διδάσκει ο Θεός δεν αποτελεί μόνο μια προσωπική επιδίωξη για πνευματική ανάπτυξη, αλλά και μια αποστολή για να εμπνεύσουμε και να υποστηρίξουμε τους άλλους στο δικό τους πνευματικό ταξίδι. Καθώς μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, τις προκλήσεις και τις νίκες μας, καλλιεργούμε μια κοινότητα πίστης που είναι δυνατή, ανθεκτική και ικανή να ανταποκριθεί με αγάπη και σοφία στις ανάγκες του κόσμου.
Αυτό το συλλογικό πνευματικό ταξίδι, με την καθοδήγηση και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μας επιτρέπει να εξερευνούμε βαθύτερα το μυστήριο της ζωής με Χριστό, να μεταμορφωνόμαστε συνεχώς στην εικόνα του Θεού και να συμβάλλουμε στην οικοδόμηση ενός κόσμου που αντανακλά τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και την αγάπη του Βασιλείου Του. Σε αυτή τη διαδικασία, κάθε μικρή προσπάθεια, κάθε στιγμή προσευχής, κάθε πράξη αγάπης και κάθε λέξη παρηγοριάς γίνεται μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου που υπερβαίνει τον εαυτό μας και συνδέει τις καρδιές μας με την καρδιά του Θεού.
Καθώς αγωνιζόμαστε “νόμιμα” στην πίστη και αναζητούμε να ζήσουμε μια ζωή σύμφωνα με τις διδαχές και τις αρετές που μας έχει αποκαλύψει ο Θεός, ανακαλύπτουμε την πραγματική ελευθερία και τη χαρά που προέρχεται από την υπηρεσία και την αφοσίωση στον πλησίον. Αυτός ο τρόπος ζωής μας καλεί να αφήσουμε πίσω τις ατομικιστικές τάσεις και να αγκαλιάσουμε έναν βίο γεμάτο συμπόνια, ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη.
Σε κάθε βήμα, ανακαλύπτουμε ότι η αγάπη του Θεού είναι η πηγή της ανεξάντλητης δύναμής μας, μας προσφέροντας τη στήριξη και την καθοδήγηση που χρειαζόμαστε για να υπερνικήσουμε τις προκλήσεις και να ζήσουμε μια ζωή που αντικατοπτρίζει την καλοσύνη και τη δόξα Του. Η διαρκής μας αφοσίωση στο να μαθαίνουμε, να αναπτύσσουμε και να εφαρμόζουμε τις αρετές στη ζωή μας μας καθιστά μέρος ενός έργου που έχει αιώνια αξία και σημασία, προσκαλώντας μας να συμμετάσχουμε ενεργά στην υλοποίηση του θείου σχεδίου για την ανθρωπότητα. Μέσα από την προσωπική μας μεταμόρφωση και τη συνεισφορά μας στην κοινότητα, συνεισφέρουμε σε έναν κόσμο όπου η αγάπη, η ελπίδα και η ειρήνη δεν είναι απλώς ιδεαλιστικά οράματα, αλλά ζωντανές πραγματικότητες που εμπνέουν και οδηγούν τις καρδιές των ανθρώπων.
Η διαδρομή προς αυτή την αγωνία “νόμιμα” στη ζωή είναι μια συνεχής υπενθύμιση ότι η πνευματική μας ανάπτυξη και η δέσμευση στις αρετές που μας διδάσκει ο Θεός είναι βασικές για την επίτευξη της αληθινής ευημερίας και ευτυχίας. Μας προτρέπει να ζήσουμε με σκοπό και να αναζητούμε πάντα τρόπους για να ανταποκρινόμαστε στην κλήση μας ως παιδιά του Θεού, εργαζόμενοι για την προαγωγή της αγάπης και της δικαιοσύνης σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Μέσω αυτού του “νόμιμου” αγώνα, είμαστε καλούμενοι να θέσουμε την πίστη μας σε πράξη, να ενσαρκώσουμε την αγάπη του Θεού σε κάθε αλληλεπίδραση και να αντικατοπτρίζουμε το φως Του σε έναν κόσμο που έχει ανάγκη από ελπίδα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, γινόμαστε όχι μόνο δέκτες της ανεξάντλητης χάρης και της αγάπης Του αλλά και κανάλια μέσω των οποίων αυτή η αγάπη και χάρη μπορούν να ρέουν προς τους άλλους, φέρνοντας φως στο σκοτάδι και ελπίδα στην απελπισία. Καθώς καλλιεργούμε και ζούμε βάσει αυτών των θείων αρετών, ανακαλύπτουμε ότι ο “νόμιμος” αγώνας μας μετατρέπεται σε ένα πνευματικό ταξίδι που οδηγεί στην αλλαγή, όχι μόνο του εαυτού μας αλλά και του κόσμου γύρω μας.
Η διαδικασία αυτή δεν είναι μοναχική. Βρισκόμαστε σε συντροφιά με άλλους πιστούς, αλληλοστηριζόμενοι και αλληλοεμπνεόμενοι, καθώς μοιραζόμαστε τις εμπειρίες και τις προκλήσεις μας στο πνευματικό μας ταξίδι. Αυτή η κοινότητα πίστης λειτουργεί ως μια ζωντανή μαρτυρία της αγάπης του Θεού, προσφέροντας ένα παράδειγμα ελπίδας και φωτός σε έναν κόσμο που αναζητά απεγνωσμένα νόημα και κατεύθυνση.
Μέσα από αυτό το πνευματικό ταξίδι, καλούμαστε να είμαστε μάρτυρες της αγάπης του Θεού, να αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη, να προσφέρουμε παρηγοριά στους τεθλιμμένους και να είμαστε φάροι ελπίδας. Αναγνωρίζουμε ότι ο κάθε “νόμιμος” αγώνας και κάθε προσπάθεια μετράει, ότι οι μικρές πράξεις καλοσύνης και αγάπης μπορούν να έχουν βαθύ αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων και να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο.
Έτσι, ο “νόμιμος” αγώνας στη ζωή δεν είναι απλώς μια υποχρέωση αλλά μια ευκαιρία να εμπλουτίσουμε τη ζωή μας και να συνεισφέρουμε στον μετασχηματισμό του κόσμου γύρω μας. Είναι μια πρόσκληση να ζήσουμε με αληθινή σκοπιμότητα, να βρούμε τη χαρά στην αυθεντική σχέση με τον Θεό και να μοιραστούμε αυτή τη χαρά με τους άλλους. Κάθε βήμα που κάνουμε σε αυτόν τον δρόμο, κάθε αγώνας και κάθε νίκη, μας φέρνει πιο κοντά στην καρδιά του Θεού και μας δίνει τη δύναμη να αντικατοπτρίσουμε την αγάπη Του σε έναν κόσμο που έχει ανάγκη από φως και ελπίδα.
Ο “νόμιμος” αγώνας μας στη ζωή μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το ταξίδι. Έχουμε την υποστήριξη και την καθοδήγηση του Θεού, την κοινωνία των άλλων πιστών και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος που μας δίνει τη δύναμη να ζήσουμε σύμφωνα με τις αρετές και τις διδαχές Του. Κάθε δυσκολία και κάθε πρόκληση μετατρέπεται σε ευκαιρία για ανάπτυξη, ενίσχυση της πίστης μας και βαθύτερη κατανόηση της αγάπης Του.
Ας ανταποκριθούμε λοιπόν με θάρρος και αφοσίωση στην πρόσκληση αυτού του “νόμιμου” αγώνα, ζώντας τη ζωή μας με τρόπο που αντανακλά την αγάπη και την αλήθεια του Θεού. Μέσω των πράξεων μας, των λέξεων μας και της ζωής μας, μπορούμε να φέρουμε ελπίδα και να κάνουμε τον κόσμο έναν καλύτερο, πιο φωτεινό τόπο για όλους. Αυτή η κατανόηση του “νόμιμου” αγώνα προσφέρει μια βαθιά εσωτερική ειρήνη και ευχαρίστηση που προέρχεται μόνο από την ζωή που βιώνεται σε πλήρη αρμονία με τις διδαχές του Θεού. Σε αντίθεση με την προσωρινή ευτυχία που προσφέρει ο κόσμος, η ουσιαστική ικανοποίηση προκύπτει από την προσφορά, την αυτοθυσία και την αφοσίωση στην αγάπη του Θεού και στην υπηρεσία προς τον πλησίον.
Καθώς συνεχίζουμε αυτόν τον αγώνα, ενθαρρύνονται η ανάπτυξη προσωπικών αρετών όπως η ειλικρίνεια, η ευθύνη, η δικαιοσύνη και η αλτρουιστική αγάπη. Αυτές οι αρετές δεν μας καθιστούν μόνο καλύτερους Χριστιανούς αλλά και καλύτερα μέλη της κοινωνίας. Επίσης, η διαδικασία αυτού του αγώνα μας καλλιεργεί την ανθρωπιά, μας βοηθά να κατανοήσουμε βαθύτερα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άλλοι και να συμμετέχουμε ενεργά στην επίλυσή τους.
Ο αγώνας αυτός δεν είναι πάντα εύκολος. Απαιτεί αυτοπεποίθηση, θάρρος και ακλόνητη πίστη στο Θεό. Θα υπάρξουν στιγμές αμφιβολίας και απογοήτευσης, αλλά μέσα από αυτές τις προκλήσεις μπορούμε να βρούμε μεγαλύτερη δύναμη και να εμβαθύνουμε τη σχέση μας με τον Θεό. Η επιμονή στον “νόμιμο” αγώνα μας δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε την ανεκτίμητη χαρά της εκπλήρωσης του θείου θελήματος, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Η αληθινή ικανοποίηση προέρχεται από την υπηρεσία προς τον Θεό και την κοινότητα, όπου οι προσπάθειες και οι θυσίες μας γίνονται ένα μέσο για τη διάδοση της αγάπης και της ελπίδας.
Η νόμιμη πορεία προς τον Θεό και η εφαρμογή των διδαχών Του στην καθημερινή ζωή αποτελεί τη βάση για την πνευματική ανάπτυξη και την αιώνια σωτηρία. Όταν αγωνιζόμαστε να ζούμε σύμφωνα με τη θέληση του Θεού, μας δίνεται η δύναμη να αντιμετωπίζουμε κάθε εμπόδιο με θάρρος και να προσφέρουμε παρηγοριά και ελπίδα στους γύρω μας. Αυτό οδηγεί σε μια ζωή γεμάτη νόημα και σκοπό, όπου η ευτυχία δεν προέρχεται από εξωτερικές επιτυχίες ή υλικές κατακτήσεις, αλλά από τη βαθιά εσωτερική γνώση ότι ζούμε σε αρμονία με το θέλημα του Δημιουργού μας.
Το να αγωνίζεσαι “νόμιμα” σημαίνει επίσης να είσαι σε διαρκή αναζήτηση για βελτίωση, να αναγνωρίζεις τα λάθη και τις αδυναμίες σου και να επιδιώκεις την πνευματική και ηθική ανάπτυξη. Είναι μια διαδικασία που απαιτεί ταπείνωση, αυτοσυγκράτηση και αφοσίωση στο να ακολουθούμε τα βήματα του Χριστού, αναζητώντας την θεία βοήθεια και καθοδήγηση σε κάθε βήμα του δρόμου.
Τελικά, ο “νόμιμος” αγώνας μας οδηγεί σε μ ια βαθύτερη και πιο πλούσια σχέση με τον Θεό, όπου ανακαλύπτουμε την αληθινή ελευθερία και την απεριόριστη αγάπη Του. Μας διδάσκει ότι, μέσα από την πίστη και την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, μπορούμε να βρούμε την πραγματική ευτυχία και νόημα στη ζωή. Η ανταμοιβή για αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνο στην επέκεινα ζωή αλλά και στην τρέχουσα εμπειρία της ζωής μας εδώ, όπου γίνεται η ζωή πιο πλήρης και πιο ουσιαστική.
Η διαδρομή αυτή μας προσφέρει την ευκαιρία να ενσαρκώσουμε τις αξίες και τις αρετές που προάγει ο Θεός, διαμορφώνοντας έναν χαρακτήρα που αντανακλά τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και την αγάπη. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, γινόμαστε φως στο σκοτάδι, προσφέροντας ελπίδα και θάρρος στους γύρω μας, και γίνοντας αυθεντικοί μάρτυρες της θείας αγάπης.
Συνοψίζοντας, να αγωνίζεσαι “νόμιμα” σημαίνει να ζεις με συνειδητότητα και αφοσίωση στις αρχές της πίστης, να προσπαθείς για την ανάπτυξη του εαυτού σου και τη βελτίωση του κόσμου γύρω σου, όλα με βάση την αγάπη και την καθοδήγηση του Θεού. Είναι μια ζωή γεμάτη πρόκληση αλλά και ενθουσιασμό, γεμάτη δοκιμασίες αλλά και νίκες, οι οποίες στο τέλος μας οδηγούν στην πληρότητα της ζωής που προορίζεται για εμάς από τον Δημιουργό μας.
• ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΣΤΕΡΟΥΜΕ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:12)
Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι.
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΩ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:12)
Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι.
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:11)
Όχι ότι το λέω, επειδή βρίσκομαι σε στέρηση· δεδομένου ότι, εγώ έμαθα να είμαι αυτάρκης σε όσα έχω.
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΠΡΑΟΤΗΤΑ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 4:21, ΓΑΛΑΤΑΣ 6:1)
Tι θέλετε; Nάρθω σε σας με ράβδο ή με αγάπη και πνεύμα πραότητας;
AΔEΛΦOI, και αν ένας άνθρωπος πέσει, απερίσκεπτα, σε κάποιο παράπτωμα, εσείς οι πνευματικοί να διορθώνετε αυτού τού είδους τον άνθρωπο, με πνεύμα πραότητας· προσέχοντας στον εαυτό σου, μήπως και εσύ πειραστείς.
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:12, ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:2)
Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι.
Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι.
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:4, 1, 10:32, 2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 4:7)
Δεν αντισταθήκατε ακόμα μέχρις αίματος, αγωνιζόμενοι ενάντια στην αμαρτία·
Kαι εμείς, λοιπόν, καθώς είμαστε περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει, και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας·
Φέρτε, λοιπόν, ξανά στη μνήμη σας τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλον αγώνα παθημάτων·
Tον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα·
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 4:19)
Ώστε, και αυτοί που πάσχουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ας εμπιστεύονται τις δικές τους ψυχές σ’ αυτόν, ως σε πιστόν δημιουργό, με αγαθοποιία.
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:9, 2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:1)
επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό,
Eπειδή, είμαστε συνεργοί τού Θεού· εσείς είστε χωράφι τού Θεού, οικοδομή τού Θεού.
Kαθώς, λοιπόν, είμαστε συνεργοί του, παρακαλούμε ταυτόχρονα να μη δεχθείτε μάταια τη χάρη τού Θεού·
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΕΙΝΑΩ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:12)
Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι.
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΩ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:4, 6)
αυτός που μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε και εμείς να παρηγορούμε εκείνους που είναι σε κάθε μορφής θλίψη, με την παρηγορία, με την οποία εμείς οι ίδιοι παρηγορούμαστε από τον Θεό·
Kαι είτε θλιβόμαστε, θλιβόμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας, που ενεργείται διαμέσου τής υπομονής των ίδιων παθημάτων, που και εμείς πάσχουμε· είτε παρηγορούμαστε, παρηγορούμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας· και η ελπίδα που έχουμε είναι βέβαιη για σας.
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΘΕΟ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 5:8, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:7)
παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε.
Yποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας.
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 5:29-32)
Aποκρινόμενος δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπαν: Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. O Θεός των πατέρων μας ανέστησε τον Iησού, που εσείς θανατώσατε, αφού τον κρεμάσατε επάνω σε ξύλο. Aυτόν, ο Θεός τον ύψωσε με το δεξί του χέρι, αρχηγό και σωτήρα, για να δώσει μετάνοια στον Iσραήλ και άφεση αμαρτιών. Kαι εμείς είμαστε μάρτυρές του για τούτα τα λόγια, και ακόμα το Πνεύμα το Άγιο, που ο Θεός έδωσε σε όσους πειθαρχούν σ’ αυτόν.
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:10)
Eσύ, όμως, παρακολούθησες τη διδασκαλία μου, τη διαγωγή, την πρόθεση, την πίστη, τη μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή,
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:10, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13:4-8)
Eσύ, όμως, παρακολούθησες τη διδασκαλία μου, τη διαγωγή, την πρόθεση, την πίστη, τη μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή,
• ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:10, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:36)
Eσύ, όμως, παρακολούθησες τη διδασκαλία μου, τη διαγωγή, την πρόθεση, την πίστη, τη μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή,
Eπειδή, έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού, και να λάβετε την υπόσχεση.
• ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΚΛΑΙΩ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 20:19, 31, 2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 2:4, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 5:7)
δουλεύοντας τον Kύριο με κάθε ταπεινοφροσύνη, και με πολλά δάκρυα και πειρασμούς, που μου συνέβησαν από τις επιβουλές των Iουδαίων·
Γι’ αυτό, αγρυπνείτε, φέρνοντας στη μνήμη σας ότι τρία χρόνια, νύχτα και ημέρα, δεν έπαυσα να νουθετώ με δάκρυα κάθε έναν ξεχωριστά.
Για τον λόγο ότι, μέσα από πολλή θλίψη και στενοχώρια καρδιάς σάς έγραψα με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να γνωρίσετε την αγάπη που έχω, περισσότερο σε σας.
O οποίος κατά τις ημέρες τής σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορούσε να τον σώζει από τον θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας τής ευλάβειάς του,
• Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 11:29, 9:13, 24:32, ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:20)
Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.
Πηγαίνετε μάλιστα και μάθετε τι είναι: «Έλεος θέλω, και όχι θυσία»· επειδή, δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια.
Kαι από τη συκιά μάθετε την παραβολή· όταν το κλαδί της γίνει ήδη απαλό, και βγάζει φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος.
Eσείς, όμως, δεν μάθατε έτσι τον Xριστό,