Ο άνθρωπος, ως πνευματικό όν, πλάστηκε για να βιώνει μια στενή και συνεχή κοινωνία με τον Δημιουργό του. Αυτή η κοινωνία, η οποία ήταν αρχικά αδιάσπαστη και απόλυτη, διαταράχθηκε με τον πρώτο αμαρτωλό πράξη του ανθρώπου. Η Βίβλος περιγράφει την αμαρτία ως την απομάκρυνση από τη θέληση και τις εντολές του Θεού, κάτι που οδηγεί σε πνευματική νέκρωση. Ο άνθρωπος, με το να αμαρτάνει, αποκόπτεται από την πηγή της ζωής, τον Θεό, και βυθίζεται σε ένα είδος πνευματικού θανάτου.
Στον Απόστολο Παύλο βρίσκουμε την επισήμανση ότι «τα αμαρτήματα νεκρώνουν πνευματικά τον άνθρωπο» (Κολοσσαείς 2:13, Εφεσίους 2:1, 5). Η αμαρτία, στην ουσία, διακόπτει τη σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, οδηγώντας τον σε ένα κατάσταση ολοκληρωτικής απομόνωσης και εσωτερικής σύγχυσης. Η απώλεια αυτής της κοινωνίας είναι ό,τι πιο βαθιά και θεμελιώδες μπορεί να χάσει ένα πνευματικό όν, καθώς η ζωή του έχει σχεδιαστεί για να είναι σε αρμονία με τον Δημιουργό.
Η διδασκαλία αυτή βρίσκεται και στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, όπου αναφέρεται ότι «η σκοτεινή αμαρτωλή ζωή νεκρώνει πνευματικά τον άνθρωπο» (Ιωάννη 3:19-20). Ο άνθρωπος που επιλέγει την αμαρτία ως τρόπο ζωής είναι σαν να βαδίζει σε μια συνεχή νύχτα, απομακρυσμένος από το φως που μπορεί μόνο να του προσφέρει πραγματική ζωή και ευτυχία.
Οι επιπτώσεις των αμαρτημάτων είναι σημαντικές και βαθιές. Όπως αναφέρεται στην Επιστολή προς τους Πέτρου, τα αμαρτήματα «στρατεύονται εναντίον της ψυχής» (1 Πέτρου 2:11), δηλαδή, τείνουν να καταστρέψουν την εσωτερική ειρήνη και αρμονία που προσφέρει η πνευματική ζωή. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση εκδηλώνεται μέσα από πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων και στάσεων, όπως η ενοχή, ο φόβος, η απελπισία, και η απώλεια του προσανατολισμού.
Ακόμη και στην Καινή Διαθήκη, το αμάρτημα περιγράφεται ως καταστροφικό και κατακριτικό. Στην επιστολή προς τους Ρωμαίους, Παύλος εξηγεί ότι «το αμάρτημα φέρνει κατάκριση στον άνθρωπο» (Ρωμαίους 5:18) και «το αμάρτημα φέρνει θάνατο» (Ρωμαίους 6:23). Αυτή η κατάκριση και ο θάνατος δεν αναφέρονται αποκλειστικά σε φυσικούς όρους, αλλά κυρίως σε πνευματικούς, υποδεικνύοντας την απόλυτη απομάκρυνση του ανθρώπου από την πνευματική ζωή και την αιώνια σχέση με τον Θεό.
Ωστόσο, το μήνυμα της Βίβλου δεν περιορίζεται στην καταστροφικότητα της αμαρτίας. Παρέχεται επίσης ένας δρόμος συμφιλίωσης και επανένωσης με τον Θεό μέσω της μετάνοιας και της επιστροφής. Όπως αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων, η μετάνοια είναι η διαδικασία μέσω της οποίας ο άνθρωπος στρέφεται από τις προηγούμενες αμαρτωλές του συμπεριφορές και επιστρέφει στον Θεό (Πράξεις 17:30). Η συμφιλίωση με τον Θεό, όπως περιγράφεται στην Επιστολή προς τους Ρωμαίους, επιτυγχάνεται μέσω της επιστροφής σε έναν τρόπο ζωής που είναι σύμφωνος με τις διδασκαλίες του Χριστιανισμού (Ρωμαίους 5:10-11).
Μέσω της μετάνοιας και της επιστροφής στον Θεό, ο άνθρωπος μπορεί να ανακτήσει την πνευματική ζωή, να αποκατασταθεί η κοινωνία με τον Δημιουργό, και να βιώσει την αληθινή ευημερία που προσφέρει η θεία παρουσία. Αυτή η διαδικασία της μετάνοιας και της επανένωσης αποκαλύπτει τη δυναμική και την αγάπη του Θεού, ο οποίος είναι πάντα έτοιμος να δεχτεί πίσω τον αμαρτωλό και να του προσφέρει μια νέα ευκαιρία για μια πλήρη και ουσιαστική ζωή.
• ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΝΕΚΡΩΝΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 2:13, ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:1, 5)
Kαι εσάς, που ήσασταν νεκροί στα αμαρτήματα και στην ακροβυστία τής σάρκας σας, σας ζωοποίησε μαζί του, καθώς σας συγχώρεσε όλα τα πταίσματα,
Kαι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε·
και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Xριστό· (κατά χάρη είστε σωσμένοι)·
• Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΖΩΗ, ΝΕΚΡΩΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-20)
Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. 20Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του.
• ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 2:11)
Aγαπητοί, σας παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή·
• ΟΙ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΗΔΟΝΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:1)
AΠO πού προέρχονται οι πόλεμοι και οι διαμάχες ανάμεσά σας; Όχι από εδώ, από τις ηδονές σας, οι οποίες αντιμάχονται μέσα στα μέλη σας;
• ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΦΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΕΝΟΧΗ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 1:7, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 9:14)
με τον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου τού αίματός του, την άφεση των αμαρτημάτων, σύμφωνα με τον πλούτο τής χάρης του·
πόσο μάλλον το αίμα τού Xριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
• ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ. (ΓΑΛΑΤΑΣ 6:1, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 5:12, ΤΙΤΟΣ 2:15)
AΔEΛΦOI, και αν ένας άνθρωπος πέσει, απερίσκεπτα, σε κάποιο παράπτωμα, εσείς οι πνευματικοί να διορθώνετε αυτού τού είδους τον άνθρωπο, με πνεύμα πραότητας· προσέχοντας στον εαυτό σου, μήπως και εσύ πειραστείς.
επειδή, τι με μέλει να κρίνω και τους έξω; Δεν κρίνετε εσείς τούς μέσα;
Aυτά να λες, και να προτρέπεις, και να ελέγχεις με κάθε εξουσία· ας μη σε περιφρονεί κανένας.
• ΟΙ ΕΡΙΔΕΣ-ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:11-12)
Eπειδή, μου έγινε γνωστό από τους οικείους τής Xλόης για σας, αδελφοί μου, ότι υπάρχουν αναμεταξύ σας φιλονικίες. Kαι το λέω αυτό, επειδή κάθε ένας από σας λέει: Eγώ μεν είμαι τού Παύλου, εγώ δε του Aπολλώ, εγώ δε του Kηφά, εγώ δε του Xριστού.
• ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΦΕΡΝΕΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 5:18)
Όπως, λοιπόν, εξαιτίας ενός αμαρτήματος ήρθε κατάκριση σε όλους τούς ανθρώπους, έτσι και εξαιτίας μιας δικαιοσύνης ήρθε σε όλους τούς ανθρώπους δικαίωση για ζωή.
• ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΦΕΡΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:23)
Eπειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Iησού Xριστού τού Kυρίου μας.
• ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΛΟΥΚΑΣ 13:27)
Kαι θα πει: Σας λέω, δεν σας ξέρω από πού είστε· φύγετε από μένα, όλοι οι εργάτες τής αδικίας.
• ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 3:8)
Aυτός που πράττει την αμαρτία είναι από τον διάβολο, επειδή ο διάβολος απαρχής αμαρτάνει. Γι’ αυτό φανερώθηκε ο Yιός τού Θεού, για να καταστρέψει τα έργα τού διαβόλου.
• ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΥΨΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:20)
Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του.
• ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΟΥΝ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9)
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
• ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ, ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 3:2-3, ΜΑΤΘΑΙΟΣ 5:8, ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 22:4)
Aγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού· και ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε· γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ αυτόν· επειδή θα τον δούμε καθώς είναι. Kαι καθένας που έχει αυτή την ελπίδα επάνω σ’ αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος είναι αγνός.
Mακάριοι οι καθαροί στην καρδιά· επειδή, αυτοί θα δουν τον Θεό.
Kαι θα δουν το πρόσωπό του, και το όνομά του θα είναι επάνω στα μέτωπά τους.
