Η ζωή, ως ένας πρόσκαιρος “ατμός” που εμφανίζεται για λίγο και στη συνέχεια διαλύεται, υποδηλώνει την παροδικότητα και την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον Ιάκωβος 4:14, η ζωή περιγράφεται ακριβώς ως αυτός ο “ατμός”, ένας μεταβατικός κατακλυσμός, ένα φαινόμενο που μας υπενθυμίζει την ανάγκη να επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό και αιώνιο.
Σε μια κοινωνία όπου η υλική επιτυχία, η εξουσία και η δόξα θεωρούνται συχνά ως τα ανώτατα επιτεύγματα, τα λόγια του Ιάκωβου υπενθυμίζουν τη ματαιότητα αυτών των επιδιώξεων. Αυτοί που κυνηγούν μόνο υλικά αγαθά, κοινωνική αναγνώριση, ή πνευματική σοφία, συχνά καταλήγουν να αφήνουν πίσω την ουσία της ζωής και τις αιώνιες αξίες που προσφέρει η χριστιανική πίστη.
Η προτροπή του Ιάκωβου είναι να αναζητήσουμε την αιώνια ζωή που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός, όπως αναφέρεται στον Ιωάννη 6:47, όπου ο Χριστός υπόσχεται ότι όποιος πιστεύει σε Εκείνον έχει αιώνια ζωή. Αυτή η ζωή δεν συνδέεται με τη φθαρτότητα και τη ματαιότητα των υλικών πραγμάτων, αλλά με μια βαθύτερη, πνευματική πραγματικότητα που ξεπερνά τον χρόνο και τον φυσικό κόσμο.
Στην Επιστολή προς Εφεσίους 2:8, υπογραμμίζεται η δωρεάν φύση της σωτηρίας που προσφέρεται από τον Θεό μέσω της πίστης. Αυτό το δώρο δεν είναι κάτι που μπορεί να κερδηθεί μέσω υλικών κατακτήσεων ή ανθρώπινων προσπαθειών, αλλά κάτι που προσφέρεται ελεύθερα σε όσους επιλέγουν να αποδεχτούν τη χάρη του Θεού.
Επίσης, η δικαίωση, όπως αναφέρεται στους Ρωμαίους 5:1, είναι μια έννοια που θεμελιώνει τη σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού σε μια νέα, δικαιοπρακτική βάση. Η δικαίωση μέσω της πίστης μας φέρνει σε μια σχέση ειρήνης και θετικής αλληλεπίδρασης με τον Θεό, απαλλάσσοντάς μας από την καταδίκη των αμαρτιών μας.
Τέλος, η συγχώρεση που προσφέρεται από τον Θεό, όπως σημειώνεται στο Κολοσσαείς 2:13, απελευθερώνει τον άνθρωπο από το βάρος της αμαρτίας και τον αποκαθιστά σε μια καθαρή και ολοκληρωμένη σχέση με τον Θεό. Αυτή η διαδικασία της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης με το Θεό είναι ουσιώδης για την επίτευξη της αιώνιας ζωής και της πνευματικής ευημερίας.
Συνολικά, το μήνυμα είναι σαφές: η ζωή είναι παροδική και η ματαιότητα των υλικών αγαθών δεν πρέπει να αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Αντίθετα, η αναζήτηση της αιώνιας ζωής, η πνευματική δικαίωση, η συγχώρεση, και η συμφιλίωση με το Θεό πρέπει να είναι οι κύριοι στόχοι που θα καθοδηγούν κάθε προσπάθεια στη γήινη αυτή ζωή, καθώς μόνο αυτά μπορούν να προσφέρουν πραγματική ικανοποίηση και να εγγυηθούν μια θέση στην αιωνιότητα.
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΜΟΣ, ΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ; (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:14)
οι οποίοι δεν ξέρετε το τι θα συμβεί αύριο· επειδή, ποια είναι η ζωή σας; Eίναι, πραγματικά, ατμός που φαίνεται για λίγο, και έπειτα εξαφανίζεται·
• ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ; (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 11:25)
προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας·
• ΠΕΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ; (2 ΠΕΤΡΟΥ 1:4, ΤΙΤΟΣ 3:3)
διαμέσου των οποίων δωρήθηκαν σε μας οι πιο μεγάλες και πολύτιμες υποσχέσεις, ώστε διαμέσου αυτών να γίνετε κοινωνοί θείας φύσης, έχοντας αποφύγει τη διαφθορά, που υπάρχει μέσα στον κόσμο, διαμέσου τής επιθυμίας.
Eπειδή, ήμασταν κάποτε και εμείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, καθώς ήμασταν δούλοι σε διάφορες επιθυμίες και ηδονές, ζώντας μέσα σε κακία και φθόνο, μισητοί και μισώντας ο ένας τον άλλον.
• ΟΤΑΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΣΥΣΣΩΡΕΥΕΙΣ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ; (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:7)
Eπειδή, δεν φέραμε τίποτε μέσα στον κόσμο· είναι φανερό ότι ούτε και μπορούμε να μεταφέρουμε κάτι μαζί μας έξω απ’ αυτόν.
• ΓΙΑΤΙ ΠΑΓΙΔΕΥΕΣΑΙ ΣΕ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΕΣ; (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:9)
Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τούς ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια.
• ΟΔΗΓΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ; (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:38-39, 1 ΙΩΑΝΝΗ 2:16)
«ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με βάση την πίστη». Kαι «αν κάποιος συρθεί προς τα πίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σ’ αυτόν». Eμείς, όμως, δεν είμαστε απ’ αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ’ αυτούς που πιστεύουν προς σωτηρία τής ψυχής.
επειδή, κάθε τι που υπάρχει μέσα στον κόσμο: H επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο.
• ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ “ΚΟΣΜΟ” ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ; (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15)
Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· ‘
• ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-21)
Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του. Όποιος, όμως, πράττει την αλήθεια, έρχεται στο φως, για να φανερωθούν τα έργα του, ότι έγιναν σύμφωνα με τον Θεό.
• ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΨΕΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ; (2 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 2:10)
και με κάθε απάτη τής αδικίας, ανάμεσα σ’ αυτούς που χάνονται· επειδή, δεν δέχθηκαν την αγάπη τής αλήθειας για να σωθούν.
• ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΑΣΩΤΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ ΣΤΟΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ; (ΛΟΥΚΑΣ 15:13, 1 ΠΕΤΡΟΥ 4:1-4, 1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9, ΠΡΑΞΕΙΣ 3:19)
Kαι ύστερα από λίγες ημέρες, ο νεότερος γιος, αφού τα μάζεψε όλα, αποδήμησε σε μία μακρινή χώρα· και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του, ζώντας άσωτα.
Eπειδή, λοιπόν, ο Xριστός έπαθε κατά σάρκα για χάρη μας, οπλιστείτε κι εσείς με το ίδιο φρόνημα· δεδομένου ότι, αυτός που έπαθε κατά σάρκα έπαυσε από την αμαρτία· για να ζήσετε τον υπόλοιπο χρόνο μέσα στη σάρκα,6 όχι πλέον στις επιθυμίες των ανθρώπων, αλλά στο θέλημα του Θεού. Eπειδή, αρκετός είναι σε μας ο περασμένος καιρός τού βίου, όταν πράξαμε το θέλημα των εθνών, καθώς περπατήσαμε σε ασέλγειες, επιθυμίες, οινοποσίες, γλεντοκόπια, συμπόσια και αθέμιτες ειδωλολατρείες· και γι’ αυτό παραξενεύονται, ότι εσείς δεν συντρέχετε μαζί τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας, και σας βλασφημούν·
επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό,
Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου,
• ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΝΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ; (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:21, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 5:10-11, 1)
Kαι εσάς, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα·
Eπειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου τού θανάτου τού Yιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του. Kαι όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου τού Kυρίου μας Iησού Xριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.
Aφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου τού Kυρίου μας Iησού Xριστού,
• ΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ; (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 1:2, ΙΩΑΝΝΗ 6:47)
Mαταιότητα ματαιoτήτων, είπε o Eκκλησιαστής· ματαιότητα ματαιoτήτων, τα πάντα ματαιότητα.
Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Eκείνος που πιστεύει σε μένα, έχει αιώνια ζωή.
• ΚΡΑΤΑΣ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ, ΕΝΩ ΣΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 9:14)
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
πόσο μάλλον το αίμα τού Xριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
• ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ; (ΙΩΑΝΝΗ 8:44, 3:16)
Eσείς είστε από τον8 πατέρα τον διάβολο, και θέλετε να κάνετε τις επιθυμίες τού πατέρα σας. Eκείνος ήταν εξαρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει στην αλήθεια· επειδή, αλήθεια δεν υπάρχει σ’ αυτόν. Όταν μιλάει το ψέμα, μιλάει από τα δικά του· επειδή, είναι ψεύτης, και ο πατέρας τού ίδιου τού ψεύδους.
Eπειδή, με τέτοιον τρόπο3 αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.
