Η αμαρτία, έννοια βαθιά ριζωμένη στη χριστιανική θεολογία, αποτελεί έναν θεμελιώδη λόγο διάστασης μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Από τις αρχές των γραπτών της Αγίας Γραφής, η αμαρτία παρουσιάζεται ως η βασική αιτία που χωρίζει την ανθρωπότητα από τον Θεό, εμποδίζοντας την πνευματική κοινωνία και την επανένωση με τον Πατέρα.

Ορισμός της Αμαρτίας και της Επιδράσεις της

Αμαρτία σημαίνει κάθε πράξη, λέξη ή σκέψη που αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού. Ο άνθρωπος, κατά την δημιουργία του, ήταν τέλειος και άμεμπτος. Ωστόσο, η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμο μέσω της πρώτης παραβίασης των εντολών του Θεού έφερε την πνευματική και φυσική διαφθορά στην ανθρώπινη φύση.

Αμαρτία ως Βαρίδι

Η αμαρτία αποτελεί ένα βαρίδι που τραβάει τον άνθρωπο μακριά από το Θεό και οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές πορείες. Κάθε αμαρτωλή πράξη συμβάλλει στην εμβάθυνση του χάσματος ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Δημιουργό του, καθιστώντας την σχέση μεταξύ τους έντονα περίπλοκη και δύσκολη.

Η Διακοπή της Κοινωνίας με τον Θεό

Η αμαρτία, αντιμετωπιζόμενη ως ανυπακοή, διαταράσσει την κοινωνία που έχει ο άνθρωπος με τον Θεό. Αυτή η διακοπή είναι όχι μόνο ηθική αλλά και πνευματική, και φέρνει ως συνέπεια τον πνευματικό θάνατο.

Η Συμφιλίωση μέσω της Μετάνοιας

Ο Θεός, από την πλευρά Του, έχει προβλέψει τον τρόπο συμφιλίωσης και επανένωσης του ανθρώπου με Εκείνον. Η μετάνοια, η επιστροφή στο ζωντανό και αληθινό Θεό, αποτελεί τη βάση για την αποκατάσταση της σχέσης και την είσοδο σε μια ζωή απαλλαγμένη από τις αλυσίδες της αμαρτίας.

Εμπόδια που Χωρίζουν τον Άνθρωπο από τον Θεό

Πολλά είναι τα εμπόδια που μπορούν να κρατήσουν τον άνθρωπο μακριά από την πλήρη κοινωνία με τον Θεό. Η αγάπη για τα παρόδια του κόσμου αυτού, η υπερηφάνεια, οι σαρκικές επιθυμίες, η ασωτία και η πνευματική σκληρότητα είναι μόνο μερικά από αυτά. Κάθε ένα από αυτά τα εμπόδια αποτελεί έναν τοίχο που πρέπει να ρίξει ο πιστός με τη βοήθεια του Θεού, μέσω της αγάπης, της υπακοής και της ενδοσκόπησης.

Ο Ρόλος της Μετάνοιας στην Απαλλαγή από την Αμαρτία

Η μετάνοια είναι κεντρική στη χριστιανική διδασκαλία. Αποτελεί τη διαδικασία μέσω της οποίας ο πιστός αναγνωρίζει και εξομολογείται τις αμαρτίες του, απορρίπτει την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή και επιστρέφει στον Θεό με πλήρη καρδιά. Αυτή η πνευματική ανανέωση επιτρέπει στο άτομο να ξεκινήσει μια νέα πορεία προς τον αγιασμό, αναζητώντας τη θεϊκή οδηγία και την αγάπη σε κάθε βήμα.

 Απόρριψη της Αμαρτίας και η Αποδοχή της Θείας Κλήσης

Η απόρριψη της αμαρτίας και η αποδοχή της θείας κλήσης για ζωή κοντά στο Θεό δεν είναι μια εφάπαξ πράξη, αλλά μια συνεχής διαδικασία. Ο άνθρωπος που αποφασίζει να ακολουθήσει το Χριστό πρέπει να είναι έτοιμος να αγωνίζεται καθημερινά ενάντια στις προκλήσεις και τις πειρασμούς που εμφανίζονται στον δρόμο προς την αγιότητα.

Συμπεράσματα

Η αμαρτία, παρόλο που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό, δεν πρέπει να θεωρηθεί ως ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο. Με τη βοήθεια του Θεού, μέσω της μετάνοιας, της εξομολόγησης και της αγιασμένης ζωής, ο άνθρωπος μπορεί να επανακτήσει τη σχέση του με τον Δημιουργό και να περπατήσει στο φως της αγάπης και της ελευθερίας που προσφέρει η πίστη στον Ιησού Χριστό.

• Η ΑΜΑΡΤΙΑ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΗΣΑΪΑΣ 59:2, ΙΕΡΕΜΙΑΣ 5:25)

αλλά, oι ανoμίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στoν Θεό σας, και oι αμαρτίες σας έκρυψαν τo πρόσωπό τoυ από σας, για να μη ακoύει. 

Oι ανoμίες σας τα απέστρεψαν αυτά, και oι αμαρτίες σας εμπόδισαν από σας τo αγαθό.

• Η ΕΧΘΡΑ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:21)

Kαι εσάς, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα· 

• Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ “ΚΟΣΜΟΥ”, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15)

Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· 

• ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-20)

Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του.

• Η ΑΣΩΤΙΑ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΛΟΥΚΑΣ 15:13, 1 ΠΕΤΡΟΥ 4:1-4)

Kαι ύστερα από λίγες ημέρες, ο νεότερος γιος, αφού τα μάζεψε όλα, αποδήμησε σε μία μακρινή χώρα· και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του, ζώντας άσωτα. 

Eπειδή, λοιπόν, ο Xριστός έπαθε κατά σάρκα για χάρη μας, οπλιστείτε κι εσείς με το ίδιο φρόνημα· δεδομένου ότι, αυτός που έπαθε κατά σάρκα έπαυσε από την αμαρτία· για να ζήσετε τον υπόλοιπο χρόνο μέσα στη σάρκα,6 όχι πλέον στις επιθυμίες των ανθρώπων, αλλά στο θέλημα του Θεού. Eπειδή, αρκετός είναι σε μας ο περασμένος καιρός τού βίου, όταν πράξαμε το θέλημα των εθνών, καθώς περπατήσαμε σε ασέλγειες, επιθυμίες, οινοποσίες, γλεντοκόπια, συμπόσια και αθέμιτες ειδωλολατρείες· και γι’ αυτό παραξενεύονται, ότι εσείς δεν συντρέχετε μαζί τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας, και σας βλασφημούν·

• ΟΙ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 1:4, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:14)

διαμέσου των οποίων δωρήθηκαν σε μας οι πιο μεγάλες και πολύτιμες υποσχέσεις, ώστε διαμέσου αυτών να γίνετε κοινωνοί θείας φύσης, έχοντας αποφύγει τη διαφθορά, που υπάρχει μέσα στον κόσμο, διαμέσου τής επιθυμίας.

ως παιδιά υπακοής, χωρίς να συμμορφώνεστε με τις προηγούμενες επιθυμίες, που είχατε εν αγνοία σας· 

• ΤΟ ΣΑΡΚΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:5-9)
Eπειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα· ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα. Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη. Eπειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ούτε μπορεί. Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό.
Eσείς, όμως, δεν είστε τής σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας. Aλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα τού Xριστού, αυτός δεν είναι δικός του.
• ΟΙ ΗΔΟΝΕΣ, ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΤΙΤΟΣ 3:3)

Eπειδή, ήμασταν κάποτε και εμείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, καθώς ήμασταν δούλοι σε διάφορες επιθυμίες και ηδονές, ζώντας μέσα σε κακία και φθόνο, μισητοί και μισώντας ο ένας τον άλλον.

• Ο ΧΛΕΥΑΣΜΟΣ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 17:32)

Mόλις, όμως, άκουσαν για ανάσταση νεκρών, άλλοι μεν χλεύαζαν, άλλοι δε είπαν: Για το θέμα αυτό, θα σε ακούσουμε ξανά. 

• Η ΑΝΑΒΟΛΗ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 24:25)

Kαι ενώ αυτός μιλούσε για δικαιοσύνη και εγκράτεια και για τη μέλλουσα κρίση, ο Φήλικας, επειδή έγινε έντρομος, απάντησε: Προς το παρόν, πήγαινε, και όταν βρω χρόνο, θα σε ξανακαλέσω. 

• Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 2:4-5)

Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια; Eξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού

• Η ΑΠΙΣΤΙΑ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΜΑΡΚΟΣ 6:6, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 3:3)

Kαι θαύμαζε για την απιστία τους. Kαι περιερχόταν ολόγυρα τις κωμοπόλεις, διδάσκοντας.

Eπειδή, αν μερικοί δεν πίστεψαν, τι με τούτο; Mήπως η απιστία τους θα καταργήσει την πίστη τού Θεού; 

• Η ΥΨΗΛΟΦΡΟΣΥΝΗ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 11:20)

Kαλώς· εξαιτίας τής απιστίας αποκόπηκαν, εσύ όμως στέκεσαι εξαιτίας τής πίστης. Nα μη υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι·

• Η ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣΗ, ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ. (ΛΟΥΚΑΣ 18:9-14)
Eίπε δε και σε μερικούς, που είχαν πεποίθηση στον εαυτό τους ότι είναι δίκαιοι, και καταφρονούσαν τούς υπόλοιπους, τούτη την παραβολή: Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν· ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. O Φαρισαίος, καθώς στάθηκε, προσευχόταν από μέσα του τα εξής: Σε ευχαριστώ, Θεέ, ότι δεν είμαι όπως και οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως αυτός ο τελώνης. Nηστεύω δύο φορές την εβδομάδα,
αποδεκατίζω όλα όσα έχω. Kαι ο τελώνης, που στεκόταν από μακριά δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό, αλλά χτυπούσε στο στήθος του, λέγοντας: Θεέ μου, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό. Σας λέω: Aυτός κατέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος, παρά εκείνος· επειδή, όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί· και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί.