Η πιστη δεν πρεπει να εχει …

Η πίστη στο Θεό είναι ένα κεντρικό στοιχείο της χριστιανικής διδασκαλίας και της πνευματικής ζωής ενός ανθρώπου. Στην καρδιά της πίστης βρίσκεται η έννοια της εμπιστοσύνης και της αφοσίωσης σε έναν αλάθητο, απόλυτα αγαθό και παντοδύναμο Θεό. Ωστόσο, όπως κάθε ανθρώπινη εμπειρία, η πίστη μπορεί εύκολα να παρασυρθεί από πολλαπλές αδυναμίες και προκλήσεις που υπονομεύουν την καθαρότητά της και την αποτελεσματικότητά της ως έκφραση της ανθρώπινης σχέσης με το Θείο.

Η Καθαρότητα της Πίστης

Για να είναι η πίστη αληθινά αποτελεσματική και να εκπληρώσει τον σκοπό της ως γέφυρα μεταξύ ανθρώπου και Θεού, πρέπει να είναι καθαρή και ανόθευτη από ανθρώπινες αδυναμίες και αμαρτίες. Η καθαρότητα της πίστης δεν σημαίνει απλώς την απουσία αμφιβολιών ή φόβων, αλλά τη βαθιά αφοσίωση στην αγάπη και την υποταγή στο θέλημα του Θεού, απαλλαγμένη από προσωπικούς εγωισμούς και ατομικά συμφέροντα.

Οι Προκλήσεις στην Πίστη

Δισταγμό και Αμφιβολία: Ο δισταγμός και η αμφιβολία είναι φυσικά ανθρώπινα συναισθήματα που μπορούν να εμποδίσουν την πλήρη έκφραση της πίστης. Η αντιμετώπιση αυτών των αισθημάτων μέσω της συνεχούς προσευχής και της βιβλικής μελέτης βοηθά στην ενίσχυση της πίστης.

Υποκρισία: Η πίστη που συνοδεύεται από υποκρισία, όπου οι πράξεις δεν αντικατοπτρίζουν τα λόγια, υπονομεύει την αξιοπιστία του πιστού. Η γνήσια πίστη απαιτεί αληθινή μεταμόρφωση του τρόπου ζωής.
Φθόνος και Θυμός: Συναισθήματα όπως ο φθόνος και ο θυμός δηλητηριάζουν την πίστη, απομακρύνοντας το άτομο από τις διδασκαλίες της αγάπης και της συγχώρεσης που προωθεί ο Χριστιανισμός.

Απιστία και Καύχηση: Η απιστία στο θέλημα του Θεού και η καύχηση στις ανθρώπινες δυνάμεις αποτελούν σημαντικά εμπόδια στην πνευματική ανάπτυξη. Ο πιστός καλείται να αναγνωρίσει την απόλυτη κυριαρχία του Θεού και να θέσει την εμπιστοσύνη του σε Αυτόν.

Η Αναγκαιότητα της Προσευχής και της Πίστης

Η προσευχή και η διαρκής επικοινωνία με τον Θεό είναι θεμελιώδη για τη διατήρηση μιας καθαρής και ανόθευτης πίστης. Μέσω της προσευχής, ο πιστός εκφράζει τις ανησυχίες, τις επιθυμίες και τις αμφιβολίες του, επιτρέποντας στον Θεό να τον καθοδηγήσει και να τον διαφωτίσει στον δρόμο της ζωής. Η προσευχή ενδυναμώνει την πίστη και προσφέρει την απαραίτητη πνευματική υποστήριξη για να αντιμετωπίζει ο πιστός τις προκλήσεις της ζωής με θάρρος και ελπίδα.

Συνολικά, η πίστη που δεν πρέπει να έχει αρνητικά στοιχεία είναι μια πίστη που ζει και αναπνέει μέσα από την καθημερινή επικοινωνία με το Θεό, τη συνεχή μελέτη των ιερών γραφών και την εφαρμογή των διδαχών τους στην πράξη. Μόνο έτσι η πίστη μπορεί να παραμείνει καθαρή και να φέρει καρπούς στην προσωπική ζωή και στην κοινότητα..

• ΔΙΣΤΑΓΜΟ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:6, ΜΑΤΘΑΙΟΣ 21:21)

Aς ζητάει, όμως, με πίστη, χωρίς να διστάζει καθόλου· επειδή, αυτός που διστάζει μοιάζει με κύμα τής θάλασσας, που κινείται από τους ανέμους και συνταράζεται.

• ΠΡΟΣΩΠΟΛΗΨΙΑ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 2:1)

AΔEΛΦOI μου, να μη έχετε με προσωποληψία την πίστη τού δοξασμένου Kυρίου μας Iησού Xριστού.

• ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 1:5)

ανακαλώντας στη μνήμη μου την ανυπόκριτη πίστη, που είναι μέσα σου, η οποία πρώτα κατοίκησε στη γιαγιά σου Λωίδα, και στη μητέρα σου Eυνίκη· είμαι δε πεπεισμένος ότι και μέσα σε σένα.

• ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ. (ΈΞΟΔΟΣ 17:7)

Kαι αποκάλεσε το όνομα του τόπου Mασσά, και Mεριβά,13 για την προσβολή των γιων Iσραήλ, και επειδή πείραξαν τον Kύριο, λέγοντας: Eίναι ο Kύριος ανάμεσά μας ή όχι;

• ΓΟΓΓΥΣΜΟ. (ΈΞΟΔΟΣ 15:24)

Kαι ο λαός γόγγυζε ενάντια στον Mωυσή, λέγοντας: Tι θα πιούμε;

• ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 6:12)

για να μη γίνετε βραδυκίνητοι, αλλά μιμητές αυτών που με πίστη και μακροθυμία κληρονομούν τις υποσχέσεις.

• ΑΜΑΡΤΙΑ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:26, 12:1)

Eπειδή, αν εμείς αμαρτάνουμε εθελούσια, αφού λάβαμε τη γνώση τής αλήθειας, δεν απολείπεται πλέον θυσία για τις αμαρτίες·

Kαι εμείς, λοιπόν, καθώς είμαστε περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει, και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας·