Το ταξίδι μέσα στην πίστη είναι ένα ατέλειωτο μάθημα πνευματικής ανάπτυξης και αυτογνωσίας, όπου κάθε πιστός καλείται να ανταποκριθεί στην πρόσκληση για ενσωμάτωση των αρετών που υπαγορεύει η Χριστιανική διδασκαλία. Το πώς αντιμετωπίζουμε αυτές τις προκλήσεις και το επίπεδο στο οποίο ενσωματώνουμε αυτές τις αρετές στη ζωή μας καθορίζει την πνευματική μας ωριμότητα.
Ταπεινότητα
Η ταπεινότητα είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται η Χριστιανική χαρακτήρα. Από τον Χριστό, μάθαμε ότι η ταπεινότητα δεν είναι μόνο ένας τρόπος αυτοαναγνώρισης αλλά και μια προσφορά προς τους άλλους, μια διαρκής αναζήτηση του να βάζουμε τις ανάγκες τους πριν από τις δικές μας.
Πραότητα
Η πραότητα, ως η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τους άλλους με κατανόηση και σεβασμό, αντικατοπτρίζει την εσωτερική μας ισορροπία και την ικανότητα να διαχειριζόμαστε τις προσωπικές μας συγκρούσεις χωρίς να καταφεύγουμε σε ακραίες ή βίαιες αντιδράσεις.
Αυτάρκεια
Στην πίστη μας διδαχθήκαμε ότι η αυτάρκεια δεν σημαίνει ανεξαρτησία από τους άλλους, αλλά την ικανότητα να βρίσκουμε ευχαρίστηση και ικανοποίηση στις απλές χαρές της ζωής, εξαρτώμενοι από την πνευματική μας σχέση με τον Θεό.
Αγάπη
Η αγάπη, ως η θεμελιώδης αρχή της χριστιανικής πίστης, εκφράζεται μέσω της ανιδιοτελούς προσφοράς για το καλό των άλλων, χωρίς την αναμονή ανταμοιβής ή ανταπόδοσης.
Υπομονή
Η υπομονή είναι ένα δύσκολο μάθημα και απαιτεί σταθερή εξάσκηση. Η αντοχή στις δοκιμασίες και η ικανότητα να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για κάθε πράγμα, είναι απαραίτητες για την πνευματική ανάπτυξη.
Χρηστότητα και Αγαθοσύνη
Η χρηστότητα και η αγαθοσύνη αντανακλούν τη διάθεση να ενεργούμε με ευθύτητα και ηθική συνέπεια. Η διαρκής προσπάθεια να βελτιώσουμε την ηθική μας στάση και να πράττουμε το καλό είναι ζωτικής σημασίας.
Υπομονή Αδελφών
Να μάθουμε να ανεχόμαστε και να συμπεριφερόμαστε με ανοχή προς τους αδελφούς μας, ακόμη και όταν δεν συμφωνούμε μαζί τους, είναι ένα σημαντικό στάδιο της πνευματικής ανάπτυξης.
Συνεργασία με τον Θεό
Η συνεργασία με τον Θεό αποκαλύπτει την επιθυμία και την ικανότητά μας να ενεργούμε ως εργάτες στον κήπο της ζωής, συμμετέχοντας ενεργά στη δημιουργική διαδικασία της πνευματικής ανανέωσης.
Σκέψεις που Αφορούν την Πίστη
Ο διαλογισμός και η συνεχής σκέψη πάνω στα ζητήματα της πίστης καλλιεργούν βαθύτερη κατανόηση της θεολογικής διάστασης της ζωής μας και της αποστολής που μας έχει ανατεθεί.
Η αύξηση της πίστης δεν είναι μόνο ένα θεωρητικό μάθημα, αλλά ένας διαρκής μετασχηματισμός που περιλαμβάνει την ενεργή συμμετοχή στην κοινότητα των πιστών και την προσωπική ανάπτυξη μέσω της διαρκούς προσπάθειας να ζήσουμε σύμφωνα με τις αρχές που έχουν διατυπωθεί στο Ευαγγέλιο. Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία για μάθηση, κάθε δοκιμασία μια πρόκληση για απόδειξη της αφοσίωσής μας στον Χριστό, και κάθε αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους μια δοκιμή της ικανότητάς μας να εφαρμόζουμε τις χριστιανικές αξίες στην καθημερινή μας ζωή.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ; (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 11:29)
Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΟΣ; (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 11:29)
Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΑΡΚΗΣ; (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:11)
Όχι ότι το λέω, επειδή βρίσκομαι σε στέρηση· δεδομένου ότι, εγώ έμαθα να είμαι αυτάρκης σε όσα έχω.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΒΙΒΛΙΚΑ; (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13:4-8, 1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:9)
H αγάπη δεν καταργείται ποτέ·9 τα άλλα, όμως, είτε προφητείες είναι, θα καταργηθούν· είτε γλώσσες, θα σταματήσουν· είτε γνώση, θα καταργηθεί·
Mάλιστα, για τη φιλαδελφία, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφω· επειδή, εσείς οι ίδιοι είστε θεοδίδακτοι στο να αγαπάτε ο ένας τον άλλον·
• ΕΜΑΘΕΣ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ; (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:4, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:36)
αλλά, σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες,
• ΕΜΑΘΕΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ; (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:12)
Nτυθείτε, λοιπόν, ως εκλεκτοί τού Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία·
• ΕΜΑΘΕΣ ΤΗΝ ΑΓΑΘΟΣΥΝΗ; (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:14)
Eίμαι δε, αδελφοί μου, και εγώ ο ίδιος πεπεισμένος για σας, ότι και εσείς είστε πλήρεις από αγαθοσύνη, γεμάτοι από κάθε γνώση, ώστε να μπορείτε και να νουθετείτε ο ένας τον άλλον.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 2:10)
Γι’ αυτό, τα υπομένω όλα για τους εκλεκτούς, για να απολαύσουν κι αυτοί τη σωτηρία που είναι στον Iησού Xριστό μαζί με αιώνια δόξα.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:13)
υποφέροντας ο ένας τον άλλον, και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, αν κάποιος έχει παράπονο ενάντια σε κάποιον· όπως και ο Xριστός συγχώρεσε σε σας, έτσι και εσείς.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ; (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:16)
Nα έχετε το ίδιο φρόνημα ο ένας προς τον άλλον· να μη υψηλοφρονείτε, αλλά να συγκαταβαίνετε στους ταπεινούς· να μη φαντάζεστε τους εαυτούς σας φρόνιμους.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 5:11)
Γι’ αυτό, να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και να οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 6:10, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 16:15)
Eπειδή, ο Θεός δεν είναι άδικος, να ξεχάσει το έργο σας, και τον κόπο τής αγάπης που δείξατε στο όνομά του, καθώς υπηρετήσατε τους αγίους και τους υπηρετείτε.
Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, (ξέρετε την οικογένεια του Στεφανά, ότι, είναι η απαρχή τής Aχαΐας, και αφιέρωσαν τον εαυτό τους στη διακονία των αγίων)·
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ; (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:1, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:9)
Kαθώς, λοιπόν, είμαστε συνεργοί του, παρακαλούμε ταυτόχρονα να μη δεχθείτε μάταια τη χάρη τού Θεού·
Eπειδή, είμαστε συνεργοί τού Θεού· εσείς είστε χωράφι τού Θεού, οικοδομή τού Θεού.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ; (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:8, ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:1-2)
Tέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙΣ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ; (2 ΠΕΤΡΟΥ 1:5-7)
Kαι ακριβώς δε γι’ αυτό, αφού καταβάλετε κάθε επιμέλεια, να προσθέσετε στην πίστη σας την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση, και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια, στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:7)
Aν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους· επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί;
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ; (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:12)
Mακάριος ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό· επειδή, αφού δοκιμαστεί, θα πάρει το στεφάνι τής ζωής, το οποίο ο Kύριος υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον αγαπούν.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΕ ΠΡΑΟΤΗΤΑ; (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 3:13, 10:25)
αλλά, να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη τής αμαρτίας·
μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και, μάλιστα, τόσο περισσότερο όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΙΑΚΩΒΟΣ 5:16)
Eξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε. Πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου που γίνεται ένθερμα.2
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΛΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:11)
Aδελφοί, να μη καταλαλείτε ο ένας τον άλλον· όποιος καταλαλεί αδελφό, και κρίνει τον αδελφό του, καταλαλεί τον νόμο, και κρίνει τον νόμο· και αν κρίνεις τον νόμο, δεν είσαι εκτελεστής τού νόμου, αλλά κριτής.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΑΥΞΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ; (2 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:3)
Oφείλουμε να ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό για σας, αδελφοί, όπως είναι άξιο, επειδή υπεραυξάνει η πίστη σας, και πλεονάζει η αγάπη τού καθενός ξεχωριστά, όλων σας, του ενός προς τον άλλον·
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 5:11, 4:18)
Γι’ αυτό, να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και να οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.
Λοιπόν, να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον μ’ αυτά τα λόγια.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΥΘΕΤΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:16)
O λόγος τού Xριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσια, με κάθε σοφία· διδάσκοντας και νουθετώντας ο ένας τον άλλον, με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, ψάλλοντας με χάρη από την καρδιά σας στον Kύριο.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ; (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:13)
υποφέροντας ο ένας τον άλλον, και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, αν κάποιος έχει παράπονο ενάντια σε κάποιον· όπως και ο Xριστός συγχώρεσε σε σας, έτσι και εσείς.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ; (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:9)
Nα μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αφού ξεντυθήκατε τον παλιό άνθρωπο, μαζί με τις πράξεις του·
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΥΠΕΡΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ; (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 2:3)
μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:21)
καθώς ο ένας θα υποτάσσεται στον άλλον με φόβο Θεού.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΓΑΛΑΤΑΣ 5:13)
Eπειδή, εσείς, αδελφοί, προσκληθήκατε σε ελευθερία· μονάχα, να μη μεταχειρίζεστε την ελευθερία για αφορμή τής σάρκας, αλλά με την αγάπη να υπηρετείτε, ως δούλοι, ο ένας τον άλλον.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΔΕΧΕΣΑΙ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΚΑΤΑΔΕΚΤΟΣ; (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:7)
Γι’ αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Xριστός προσδέχθηκε εμάς προς δόξαν τού Θεού.
• ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ; (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 14:13)
Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, να κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε πρόσκομμα ή σκάνδαλο στον αδελφό.
