Η πνευματική κατάσταση του ανθρώπου πριν την εμπειρία της μετάνοιας και της επανόρθωσης με τον Θεό περιγράφεται με έναν ιδιαίτερα έντονο και προβληματιστικό τρόπο: ως πνευματική νεκρότητα. Αυτή η διαπίστωση δεν είναι απλώς μια θεολογική υπερβολή, αλλά μια βαθιά αλήθεια που εκφράζει την πλήρη απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό λόγω της αμαρτίας. Η αμαρτία, σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, δεν αποτελεί απλώς μια ηθική παρέκκλιση ή ένα λάθος· αντιθέτως, συνιστά μια ουσιαστική και πνευματική απομάκρυνση από τη ζωή που πηγάζει από τον Θεό.
Η εμπειρία της “φωτίσεως”, της επαφής με το ευαγγέλιο και της μετάνοιας αποτελεί το κρίσιμο σημείο καμπής για τον “πνευματικά νεκρό” άνθρωπο. Μέσω της μετάνοιας, ο άνθρωπος αναγνωρίζει τις αμαρτίες του, τις επιθυμίες που στρατεύονται εναντίον της ψυχής του και το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του και του Θεού. Η επιστροφή στον Θεό μέσω της μετάνοιας επιφέρει την πνευματική “αναγέννηση”, την αποκατάσταση της κοινωνίας με τον Θεό, την αγιασμό, τη δικαίωση και την υιοθεσία του ανθρώπου ως παιδιού του Θεού.
Αυτή η πνευματική ζωή που προσφέρεται μέσω της σχέσης με τον Θεό δεν είναι απλώς μια μεταφορική έννοια. Είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει ολοκληρωτικά την ύπαρξη, τον τρόπο σκέψης, την αντίληψη και τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου. Ο αναγεννημένος άνθρωπος, που απολαμβάνει πλέον την αιώνια ζωή και είναι κληρονόμος του Θεού, καλείται να ζει μια ζωή αντάξια της κλήσης του, μια ζωή συνεπή με τις αρχές και τις διδαχές του Χριστού.
Η διαδικασία αυτή της πνευματικής αναγέννησης και της αποκατάστασης της κοινωνίας με τον Θεό δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Απαιτεί βαθιά προσωπική δέσμευση, συνεχή αυτοεξέταση και επίμονη προσπάθεια για πνευματική ανάπτυξη. Η αντιμετώπιση των πειρασμών, η αντίσταση στις επιθυμίες που στρατεύονται εναντίον της ψυχής, και η διαρκής επιδίωξη για καθαρότητα και αγιότητα αποτελούν τμήμα της καθημερινής πρακτικής του αναγεννημένου Χριστιανού.
Στο κέντρο της πνευματικής αυτής διαδικασίας βρίσκεται η σχέση του ανθρώπου με τον Χριστό και η αποδοχή της σωτηρίας που προσφέρεται μέσω του θανάτου και της αναστάσεως Του. Η αμαρτία, που προκαλεί την πνευματική νεκρότητα και τον αποχωρισμό από τον Θεό, καθαρίζεται μόνο μέσω της θυσίας του Χριστού, ανοίγοντας τον δρόμο για μια νέα ζωή σε κοινωνία με τον Θεό.
Η πνευματική ζωή, η αγιασμός, η δικαίωση, και η υιοθεσία που προσφέρονται από τον Θεό στον μετανοημένο και αναγεννημένο άνθρωπο, προετοιμάζουν τον πιστό για την αιώνια ζωή και τον Ουρανό. Αυτή η προοπτική προσφέρει έναν ανεκτίμητο πλούτο ελπίδας και κινητήρια δύναμη για την πνευματική πρόοδο και την ηθική διαμόρφωση του ανθρώπου, δείχνοντας τον δρόμο προς μια ζωή γεμάτη νόημα, σκοπό, και αιώνια ευτυχία στην παρουσία του Θεού..
• ΟΧΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΝΕΚΡΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:1)
Kαι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε·
• ΒΕΒΑΙΑ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. (ΨΑΛΜΟΣ 41:4, 1 ΠΕΤΡΟΥ 2:11)
Eγώ είπα: Kύριε, ελέησέ με· γιάτρεψε την ψυχή μoυ, επειδή αμάρτησα σε σένα.
Aγαπητοί, σας παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή·
• Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΕΚΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΖΕΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:12)
ότι, εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Xριστό, απαλλοτριωμένοι από την πολιτεία τού Iσραήλ, και ξένοι από τις διαθήκες τής υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό·
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΔΗΛΑΔΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:23)
Eπειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Iησού Xριστού τού Kυρίου μας.
• ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 2:11)
Aγαπητοί, σας παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή·
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΒΑΖΕΙ ΧΩΡΙΣΜΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΗΣΑΪΑΣ 59:2)
αλλά, oι ανoμίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στoν Θεό σας, και oι αμαρτίες σας έκρυψαν τo πρόσωπό τoυ από σας, για να μη ακoύει.
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:21, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:4)
Kαι εσάς, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα·
Mοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θελήσει να είναι φίλος τού κόσμου, γίνεται εχθρός τού Θεού.
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΕΡΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:39, ΛΟΥΚΑΣ 13:3, 5)
Eμείς, όμως, δεν είμαστε απ’ αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ’ αυτούς που πιστεύουν προς σωτηρία τής ψυχής.
Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.
Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:7, 9, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 9:14)
Aν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα τού Iησού Xριστού, του Yιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία.
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
πόσο μάλλον το αίμα τού Xριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΧΡΕΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 3:19)
Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου,
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 26:18)
για να ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως, και από την εξουσία τού σατανά στον Θεό, για να πάρουν άφεση αμαρτιών, και κληρονομιά ανάμεσα στους αγιασμένους, διαμέσου τής πίστης σε μένα.
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-20)
Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του.
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:39, ΛΟΥΚΑΣ 13:3, 5)
Eμείς, όμως, δεν είμαστε απ’ αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ’ αυτούς που πιστεύουν προς σωτηρία τής ψυχής.
Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.
Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 9:27, ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 20:14-15, 21:8)
Kαι καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μία φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση·
Kαι ο θάνατος και ο άδης ρίχθηκαν στη λίμνη τής φωτιάς· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος. Kαι όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο τής ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη τής φωτιάς.
Eνώ οι δειλοί και άπιστοι και μολυσμένοι με βδελύγματα και φονιάδες και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτρες, και όλοι οι ψεύτες, θα έχουν τη μερίδα τους μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος.
