Η πνευματική σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού είναι μια διαδικασία διαρκούς αναζήτησης, κατανόησης και εκτέλεσης των θείων παραγγελιών. Η δικαίωση του Θεού από τον άνθρωπο δεν αναφέρεται στην έννοια της δικαστικής δικαίωσης, αλλά στην αναγνώριση της σοφίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης Του μέσω της πίστης και των πράξεων του ανθρώπου. Αυτή η διαδικασία αποκαλύπτει τη βαθύτερη σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ του δημιουργού και του δημιουργήματός Του, μια σχέση που χτίζεται πάνω στην αμοιβαία αγάπη, στην υπακοή και στην πνευματική ανανέωση.
Όταν ο άνθρωπος υποτάσσεται στο Θεό και αποδέχεται τις παραγγελίες Του, ανοίγει την καρδιά του στην αλήθεια και στην πνευματική μετάνοια. Η υποταγή δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αλλά έκφραση της αναγνώρισης της ανωτερότητας και της σοφίας του Θεού. Η μετάνοια και η βάπτιση στο νερό, όπως αναφέρεται στις Πράξεις 2:38, συμβολίζουν την εσωτερική κάθαρση και την πνευματική αναγέννηση, μια ένδειξη της ειλικρινούς επιθυμίας του ανθρώπου να συμμορφωθεί με το θέλημα του Θεού.
Η συμφιλίωση με τον Θεό είναι μια διαδικασία που απαιτεί από τον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να ομολογήσει τις αμαρτίες του, αναζητώντας τη συγχώρεση και την αγάπη του Θεού. Η ομολογία των αμαρτιών και η επαναφορά της κοινωνίας με τον Θεό δεν μεταφράζονται μόνο σε μια προσωπική σχέση με τον δημιουργό, αλλά και στη διαμόρφωση μιας κοινότητας πιστών που μοιράζονται τις ίδιες αξίες και το ίδιο πνεύμα.
Η πίστη στην υπόσχεση του Θεού και η αποδοχή του Υιού Του, του Ιησού Χριστού, ανοίγουν τον δρόμο για την πνευματική αναγέννηση και την αιώνια ζωή. Η αγάπη του Θεού, όπως αποκαλύπτεται μέσα από τη θυσία του Χριστού, καλεί τον άνθρωπο να ανταποκριθεί με την ίδια αγάπη, ευχαριστώντας και αγαπώντας Εκείνον με όλη του την καρδιά.
Η μελέτη και η εκτέλεση του λόγου του Θεού οδηγούν στην πραγματική κατανόηση του θελήματος Του και στην εφαρμογή του στην καθημερινή ζωή. Η ενσάρκωση των διδασκαλιών του Θεού στις πράξεις και τις σκέψεις του ανθρώπου αποτελεί την ουσία της δικαίωσης του Θεού στον κόσμο. Μέσω της ζωής και των πράξεων των πιστών, η αλήθεια για τον Θεό και τις αρετές Του φανερώνεται σε έναν κόσμο που αναζητά απεγνωσμένα την ελπίδα, την αγάπη και τη σωτηρία.
• ΟΤΑΝ ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ. (ΛΟΥΚΑΣ 7:29, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:7, ΠΡΑΞΕΙΣ 5:29-32)
Kαι ολόκληρος ο λαός ακούγοντας, και οι τελώνες, δικαίωσαν τον Θεό καθώς βαπτίστηκαν το βάπτισμα του Iωάννη.
Yποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας.
Aποκρινόμενος δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπαν: Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. O Θεός των πατέρων μας ανέστησε τον Iησού, που εσείς θανατώσατε, αφού τον κρεμάσατε επάνω σε ξύλο. Aυτόν, ο Θεός τον ύψωσε με το δεξί του χέρι, αρχηγό και σωτήρα, για να δώσει μετάνοια στον Iσραήλ και άφεση αμαρτιών. Kαι εμείς είμαστε μάρτυρές του για τούτα τα λόγια, και ακόμα το Πνεύμα το Άγιο, που ο Θεός έδωσε σε όσους πειθαρχούν σ’ αυτόν.
• ΟΤΑΝ ΔΕΧΕΣΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΕΙΣ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 17:30)
Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τούς καιρούς τής άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τούς ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν·
• ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΖΕΣΑΙ ΣΤΟ ΝΕΡΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 2:38)
Kαι ο Πέτρος είπε σ’ αυτούς: Mετανοήστε, και κάθε ένας από σας ας βαπτιστεί στο όνομα του Iησού Xριστού, σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά τού Aγίου Πνεύματος·
• ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ ΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 3:19, 1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9)
Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου,
επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό,
• ΟΤΑΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9, ΨΑΛΜΟΣ 32:5)
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
Tην αμαρτία μoυ φανέρωσα σε σένα, και την ανoμία μoυ δεν έκρυψα· είπα: Στoν Kύριo θα εξoμoλoγηθώ τις παραβάσεις μoυ· και εσύ συγχώρεσες την ανoμία τής αμαρτίας μoυ. (Διάψαλμα).
• ΟΤΑΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΝΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 5:10-11)
Eπειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου τού θανάτου τού Yιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του. Kαι όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου τού Kυρίου μας Iησού Xριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.
• ΟΤΑΝ ΕΚΤΕΛΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:3, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:15-16)
Eπειδή, τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία·
αλλά, καθώς εκείνος, που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή· επειδή, είναι γραμμένο: «Άγιοι να είστε, επειδή εγώ είμαι άγιος».
• ΟΤΑΝ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 5:20, 1 ΙΩΑΝΝΗ 1:3, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:19-22)
Eίμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές υπέρ τού Xριστού, ωσάν ο Θεός να σας παρακαλούσε μεταχειριζόμενος εμάς· δεόμαστε, λοιπόν, υπέρ τού Xριστού, συμφιλιωθείτε με τον Θεό.
Όλα έγιναν διαμέσου αυτού· και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει.
• ΟΤΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 3:13)
Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί.
• ΟΤΑΝ ΔΕΧΕΣΑΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 1:12-13)
Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του· οι οποίοι, όχι από αίματα ούτε από θέλημα σάρκας ούτε από θέλημα άνδρα, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν.
• ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 1:23, ΙΩΑΝΝΗ 3:3-8, 1 ΙΩΑΝΝΗ 5:1, 18)
επειδή, αναγεννηθήκατε όχι από φθαρτό σπέρμα, αλλά από άφθαρτο, διαμέσου τού λόγου τού ζωντανού Θεού και ο οποίος μένει στον αιώνα.
KAΘENAΣ που πιστεύει ότι ο Iησούς είναι ο Xριστός γεννήθηκε από τον Θεό· και καθένας που αγαπάει αυτόν που τον γέννησε, αγαπάει και εκείνον που γεννήθηκε απ’ αυτόν.
Γνωρίζουμε ότι καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό δεν αμαρτάνει· αλλά, αυτός που γεννήθηκε από τον Θεό διαφυλάττει τον εαυτό του, και ο πονηρός δεν τον αγγίζει.
• ΟΤΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 6:47)
Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Eκείνος που πιστεύει σε μένα, έχει αιώνια ζωή.
• ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:16)
Eπειδή, με τέτοιον τρόπο3 αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.
• ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 2:9)
αλλά, καθώς είναι γραμμένο: «Eκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτούς που τον αγαπούν».
• ΟΤΑΝ ΜΕΛΕΤΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΙΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:22-25)
Nα γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας. Eπειδή, αν κάποιος είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη· επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, και αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ’ αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.
