Η κατανόηση και η χρήση των θείων χαρισμάτων αποτελεί ένα θέμα ιδιαίτερα σημαντικό και πολυδιάστατο στο πλαίσιο της χριστιανικής ζωής και διδασκαλίας. Οι αγίες γραφές, μέσω πολλαπλών παραδειγμάτων και διδαχών, μας υπενθυμίζουν την αξία και τη σημασία της σωστής χρήσης των χαρισμάτων που μας έχουν δοθεί από τον Θεό. Αυτά τα χαρίσματα, που είναι ποικίλα και διαφορετικά για κάθε άνθρωπο, δεν δίνονται για την προσωπική προβολή ή τον εγωισμό, αλλά για την υπηρεσία προς τον Θεό και την κοινότητα των πιστών.
Η Προσέγγιση των Βιβλικών Προσωπικοτήτων στα Χαρίσματα
Ο Δανιήλ, ο Πέτρος, και ο Μωυσής είναι ενδεικτικά παραδείγματα της σωστής χρήσης των χαρισμάτων. Καθένας από αυτούς, μέσα από διαφορετικές προκλήσεις και περιστάσεις, απέδειξε ότι τα χαρίσματα που τους είχαν δοθεί από τον Θεό ήταν μέσα για την υπηρεσία προς τον ίδιο τον Θεό και το καλό του λαού Του, και όχι για προσωπικό όφελος ή ανύψωση.
Ο Δανιήλ, αντιμετωπίζοντας την πρόκληση να ερμηνεύσει τα όνειρα του βασιλιά, υπογράμμισε ότι η σοφία και η αποκάλυψη δεν προήλθαν από τον εαυτό του, αλλά από τον Θεό. Με τον τρόπο αυτό, αντί να χρησιμοποιήσει το χάρισμα για να αυξήσει την προσωπική του σημασία, το κατεύθυνε προς την εξυπηρέτηση του θείου σκοπού.
Ο Πέτρος, μετά τη θεραπεία του χωλού στην Πύλη του Ναού, έσπευσε να διευκρινίσει ότι η δύναμη για το θαύμα δεν ήταν δική του, αλλά προερχόταν από τον Ιησού Χριστό, στον οποίο έπρεπε να αποδοθεί κάθε δόξα.
Ο Μωυσής, επικεφαλής του λαού του Ισραήλ και μεσολαβητής μεταξύ του Θεού και του λαού, παρέδωσε τον νόμο και τις εντολές του Θεού, αποδεχόμενος πάντα ότι η ικανότητα και η δύναμη που είχε προερχόταν από τον Θεό και όχι από τον εαυτό του.
Ο Σκοπός των Χαρισμάτων
Τα χαρίσματα δίνονται για να εξυπηρετούν διάφορους θείους σκοπούς, όπως η τελειοποίηση των αγίων, η υπηρεσία προς τον Θεό και την κοινότητα, η παρηγοριά, η οικοδόμηση, η διδασκαλία, και η νουθεσία των πιστών. Η προϋπόθεση για την αποτελεσματική χρήση των χαρισμάτων είναι η ταπείνωση, η ανιδιοτέλεια, και η επιδίωξη της δόξας του Θεού πάνω από κάθε προσωπικό συμφέρον.
Ο Κίνδυνος της Κατάχρησης
Η κατάχρηση των χαρισμάτων είναι ένας σοβαρός κίνδυνος, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια των χαρισμάτων αυτών. Όπως φαίνεται σε διάφορα σημεία των αγίων γραφών, όταν τα χαρίσματα χρησιμοποιούνται για λανθασμένους σκοπούς, όπως η προσωπική δόξα, η εξουσία, ή ο εγωισμός, ο Θεός μπορεί να τα αποσύρει ως μέσο πειθαρχίας και διδασκαλίας.
Συνεργασία και Κοινότητα
Τα χαρίσματα προορίζονται επίσης για την ανάπτυξη μιας ζωντανής και υγιούς κοινότητας πιστών, όπου οι μέλη της υπηρετούν ο ένας τον άλλον με αγάπη, συμπόνια, και αμοιβαία υποστήριξη. Η χρήση των χαρισμάτων με τρόπο που προάγει την ενότητα, την οικοδόμηση, και την πνευματική ανάπτυξη της κοινότητας αντικατοπτρίζει την πραγματική καρδιά του ευαγγελίου και την ουσία της χριστιανικής διακονίας.
Η Πρόκληση και η Ευκαιρία
Η κατανόηση και η σωστή χρήση των θείων χαρισμάτων αποτελεί μια συνεχή πρόκληση για κάθε πιστό. Η προσπάθεια αυτή απαιτεί συνεχή αυτοεξέταση, προσευχή, και την αναζήτηση της θείας καθοδήγησης, ώστε να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα δώρα που μας έχουν δοθεί με τρόπο που τιμά τον Θεό και εξυπηρετεί το κοινό καλό. Αυτό είναι ένα ταξίδι που περιλαμβάνει τόσο προσωπική ανάπτυξη όσο και συνεισφορά στην ανάπτυξη και την ενδυνάμωση της κοινότητας των πιστών. Τελικά, η σωστή χρήση των χαρισμάτων οδηγεί σε μια πιο πλούσια, βαθύτερη, και πιο ευχαριστημένη πνευματική ζωή, καθώς και σε μια ισχυρότερη και πιο ενωμένη κοινότητα πιστών.
• Ο ΔΑΝΙΗΛ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ. (ΔΑΝΙΗΛ 2:28-30)
• Ο ΠΕΤΡΟΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 3:12)
Kαι βλέποντας ο Πέτρος, αποκρίθηκε στον λαό: Άνδρες Iσραηλίτες, γιατί θαυμάζετε γι’ αυτό; Ή, γιατί ατενίζετε σε μας, σαν, από δική μας δύναμη ή ευσέβεια, να κάναμε να περπατάει αυτός;
• Ο ΜΩΥΣΗΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ. (ΑΡΙΘΜΟΙ 16:13)
μικρό είναι αυτό, ότι μας ανέβασες από τη γη που ρέει γάλα και μέλι, για να μας θανατώσεις στην έρημο, κι ακόμα, θέλεις να μας κατεξουσιάζεις σαν άρχοντας;
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΑΣ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:6)
Έχοντας δε διάφορα χαρίσματα, σύμφωνα με τη χάρη που δόθηκε σε μας, είτε προφητεία, ας προφητεύουμε σύμφωνα με την αναλογία τής πίστης·
• ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΑΠΟΣΥΡΕΙ. (ΚΡΙΤΕΣ 16:20, 1 ΣΑΜΟΥΗΛ 16:14)
Kαι αυτή είπε: Oι Φιλισταίoι επάνω σoυ, Σαμψών. Kαι αυτός ξύπνησε από τoν ύπνo τoυ, και είπε: Θα βγω όπως και άλλoτε, και θα εκτιναχθώ. Aλλά, αυτός δεν γνώρισε ότι o Kύριoς είχε απoμακρυνθεί απ’ αυτόν.
KAI τo Πνεύμα τoύ Kυρίoυ απoσύρθηκε από τoν Σαoύλ, και ένα πoνηρό πνεύμα από τoν Kύριo τoν τάραζε.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΤΟΥ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:9, 2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:1, ΓΑΛΑΤΑΣ 5:13)
επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό,
Eπειδή, είμαστε συνεργοί τού Θεού· εσείς είστε χωράφι τού Θεού, οικοδομή τού Θεού.
Kαθώς, λοιπόν, είμαστε συνεργοί του, παρακαλούμε ταυτόχρονα να μη δεχθείτε μάταια τη χάρη τού Θεού·
Eπειδή, εσείς, αδελφοί, προσκληθήκατε σε ελευθερία· μονάχα, να μη μεταχειρίζεστε την ελευθερία για αφορμή τής σάρκας, αλλά με την αγάπη να υπηρετείτε, ως δούλοι, ο ένας τον άλλον.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:11-14)
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 4:10)
Kάθε ένας, ανάλογα με το χάρισμα που πήρε, να υπηρετείτε ο ένας τον άλλον σύμφωνα μ’ αυτό, ως καλοί οικονόμοι τής πολυειδούς χάρης τού Θεού.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΤΡΕΠΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:25, 3:13)
μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και, μάλιστα, τόσο περισσότερο όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.
αλλά, να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη τής αμαρτίας·
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 5:11, 4:18)
Γι’ αυτό, να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και να οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.
Λοιπόν, να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον μ’ αυτά τα λόγια.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΥΘΕΤΟΥΜΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:16)
O λόγος τού Xριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσια, με κάθε σοφία· διδάσκοντας και νουθετώντας ο ένας τον άλλον, με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, ψάλλοντας με χάρη από την καρδιά σας στον Kύριο.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΙ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 2:3, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:7)
μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του.
Γι’ αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Xριστός προσδέχθηκε εμάς προς δόξαν τού Θεού.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΕ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:21)
καθώς ο ένας θα υποτάσσεται στον άλλον με φόβο Θεού.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΚΑΙ ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:32)
να γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Xριστού.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΩΣΤΑ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:2, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 13:8)
με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, υποφέροντας ο ένας τον άλλον με αγάπη, ‘
Σε κανέναν να μη οφείλετε τίποτε, παρά μονάχα το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· επειδή, εκείνος που αγαπάει τον άλλον, εκπληρώνει τον νόμο.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΙΣΤΙΚΟΙ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ. (ΓΑΛΑΤΑΣ 5:6)
Eπειδή, στον Iησού Xριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η πίστη, που ενεργείται με αγάπη.
• ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ “ΔΑΓΚΩΝΟΥΜΕ” Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. (ΓΑΛΑΤΑΣ 5:15)
Aν, όμως, δαγκώνετε και κατατρώτε ο ένας τον άλλον, προσέχετε μήπως ο ένας από τον άλλον αφανιστείτε.
