Σε έναν κόσμο όπου οι πειρασμοί και οι πλάνες είναι πανταχού παρόντες, η πρόκληση να διατηρήσουμε την πίστη μας και να βαδίσουμε τον σωστό δρόμο προς την βασιλεία του Θεού είναι αναμφίβολα απαιτητική. Η εσφαλμένη αντίληψη ότι πολλοί ισχυριζόμενοι “χριστιανοί” θα βρεθούν στην πόρτα της βασιλείας, πιστεύοντας ότι βαδίζουν τον σωστό δρόμο, ενώ στην πραγματικότητα παρασύρονται από την απάτη του διαβόλου, είναι μια σοβαρή υπενθύμιση της ανάγκης για αυτοεξέταση και ενσυνειδητότητα.

Η διδασκαλία του Χριστού και η καθοδήγηση της Καινής Διαθήκης είναι ξεκάθαρες: ο δρόμος προς την σωτηρία δεν είναι εύκολος ούτε αυτονόητος. Απαιτεί πίστη, αφοσίωση και την ενεργή ακολουθία των διδαχών του Ιησού Χριστού. Η παγίδα της αυτοδικαίωσης, της υποκρισίας και της πνευματικής ολιγωρίας είναι πάντα παρούσα, απειλώντας να μας παρασύρει από την πορεία που οδηγεί πραγματικά προς την αιώνια ζωή.

Ο Χριστιανισμός μας καλεί να ζούμε με συνείδηση, αναγνωρίζοντας και ομολογώντας τις αμαρτίες μας στον Θεό και επιδιώκοντας την συγχώρεση και τον αγιασμό μέσω της πίστης και της μετάνοιας. Είναι απαραίτητο να αγωνιζόμαστε εναντίον των πειρασμών, να εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα τις αρετές της χριστιανικής διδασκαλίας και να προσπαθούμε να είμαστε φωτεινά παραδείγματα της αγάπης του Θεού σε έναν κόσμο που έχει ανάγκη από ελπίδα και έμπνευση.

Η πίστη μας δεν πρέπει να είναι επιδερμική ή μόνο μια παράδοση. Πρέπει να είναι ζωντανή, δραστήρια, και αληθινή, καθημερινά επαληθευόμενη μέσα από τις πράξεις και τις επιλογές μας. Η σωτηρία δεν είναι αυτόματη και δεν κερδίζεται μόνο μέσα από κενές δηλώσεις πίστης ή εξωτερικές τελετουργίες. Απαιτεί μια συνεχή, προσωπική σχέση με τον Θεό, μια σχέση που να εμβαθύνει και να αναπτύσσεται στο πέρασμα του χρόνου.

Ο κάθε πιστός καλείται να είναι σαν τον Ματθαίο τον τελώνη, ο οποίος, καλούμενος από τον Ιησού, άφησε τα πάντα, τον ακολούθησε και άλλαξε τη ζωή του. Αυτό συμβολίζει την πλήρη αφοσίωση και την προθυμία να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας ώστε να είναι συμβατός με τις διδασκαλίες του Χριστού.

Τελικά, η προετοιμασία για την βασιλεία του Θεού απαιτεί από μας να κοιτάξουμε κριτικά την πίστη μας, να εξετάσουμε τις προθέσεις και τις πράξεις μας και να αναζητήσουμε συνεχώς την ανανέωση μέσα από την επικοινωνία με τον Θεό. Η αυτοεξέταση και η αυτοβελτίωση είναι ζωτικής σημασίας για να μην βρεθούμε “εξαπατημένοι” στην πόρτα της βασιλείας του Θεού, αλλά αντίθετα, να γίνουμε δεκτοί με χαρά στην αιώνια κατοικία που μας έχει προετοιμάσει.

Η αναγνώριση ότι η διαδρομή μας προς τον Ουρανό δεν είναι μοναδική για κάθε άτομο, αλλά απαιτεί την ίδια πίστη στον Ιησού Χριστό και την υπακοή στις διδαχές του, είναι θεμελιώδης. Δεν υπάρχουν παρακάμψεις ή εύκολοι δρόμοι. Η πίστη στον Χριστό περιλαμβάνει την πλήρη παράδοση στη θέληση του Θεού, την αγάπη προς τον πλησίον, την ενεργή συμμετοχή στην κοινότητα των πιστών και την αδιάκοπη προσπάθεια για αγιασμό και ανάπτυξη του χαρακτήρα.

Η σημασία της αγρυπνίας και της συνεχούς ετοιμότητας είναι καίρια. Όπως οι παραβολές του Χριστού μας διδάσκουν, ποτέ δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθει ο καιρός να σταθούμε ενώπιον του Θεού. Η πίστη μας και η ζωή μας θα δοκιμαστούν, και μόνον αυτοί που έχουν ζήσει με αλήθεια και αγάπη, ακολουθώντας τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού, θα βρουν τον δρόμο τους προς την αιώνια ζωή.

Αυτή η επίγνωση μας προσκαλεί να διατηρούμε την πίστη μας ζωντανή και ενεργή, να εξασκούμαστε στην πνευματική διάκριση, να επιδιώκουμε την καθαρότητα της καρδιάς και να είμαστε πάντα έτοιμοι για την επιστροφή του Κυρίου μας, ώστε να μπορέσουμε να εισέλθουμε σ την αγκαλιά της αιωνιότητας με σιγουριά και χαρά. Η ζωή μας στη γη είναι η προετοιμασία για αυτό το αποκορύφωμα, και κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία να επιδείξουμε την αληθινή μας πίστη και την αφοσίωσή μας στα διδάγματα του Χριστού.

Σε αυτήν τη διαδικασία, η κοινότητα των πιστών παίζει κρίσιμο ρόλο. Μέσω της αλληλεγγύης, της αμοιβαίας υποστήριξης και του κοινού προσανατολισμού προς τον Θεό, βρίσκουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να προχωρήσουμε στον δρόμο προς την αιώνια ζωή. Η συμμετοχή στη λατρεία, η κοινή προσευχή και η πνευματική μόρφωση ενισχύουν την πίστη μας και μας βοηθούν να παραμείνουμε πιστοί στο κάλεσμα του Χριστού.

Τέλος, η αυθεντική χριστιανική ζωή απαιτεί τη συνεχή μεταμόρφωση του εαυτού μας, έτσι ώστε η εικόνα του Χριστού να αντανακλάται στις σκέψεις, τις πράξεις και τις προθέσεις μας. Είναι ένα ταξίδι που δεν ολοκληρώνεται ποτέ πλήρως σε αυτήν τη ζωή, αλλά κάθε βήμα προς την αγιότητα μας φέρνει πιο κοντά στον Ουρανό.

Με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, τη στήριξη της εκκλησίας και μια βαθιά προσωπική σχέση με τον Θεό, μπορούμε να περπατήσουμε με σιγουριά στον σωστό δρόμο, αποφεύγοντας τους κινδύνους της εξαπάτησης και φτάνοντας τελικά στον προορισμό μας: την αιώνια κοινωνία με τον Θεό. Η διαδρομή μπορεί να είναι γεμάτη προκλήσεις, αλλά η υπόσχεση της αιωνιότητας και η προοπτική της ζωής σε πλήρη κοινωνία με την αγάπη του Θεού είναι το φως που φωτίζει τον δρόμο μας.

Κάθε στιγμή είναι μια πρόσκληση να ανακαλύψουμε περισσότερο τον Θεό, να βαθύνουμε τη σχέση μας μαζί Του και να μοιραστούμε την αγάπη Του με τους γύρω μας. Μέσα από την προσωπική και κοινοτική προσευχή, τη μελέτη της Αγίας Γραφής, την συμμετοχή στα Μυστήρια και τη διακονία στον κόσμο, ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα του Θεού για μια ζωή γεμάτη νόημα και σκοπό.

Ο δρόμος προς τον Ουρανό δεν είναι μοναχικός. Είμαστε περιτριγυρισμένοι από ένα νέφος μαρτύρων, αγίων και πιστών που μας προηγήθηκαν και μας υποστηρίζουν με τις προσευχές τους. Επίσης, μοιραζόμαστε το ταξίδι με αδελφούς και αδελφές στην πίστη, προσφέροντας και λαμβάνοντας υποστήριξη, καθώς μαζί αναζητούμε την ομορφιά του Θεού στη ζωή μας και τον κόσμο.

Σε αυτή την πορεία, η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη του Θεού και στην αγάπη Του είναι το κλειδί. Αναγνωρίζουμε ότι η δικαιοσύνη μας δεν βασίζεται στα δικά μας έργα, αλλά στη θυσία του Χριστού στον Σταυρό. Η χάρη του Θεού μας καλύπτει, μας μεταμορφώνει και μας καθοδηγεί καθώς προχωράμε σε αυτή την πνευματική διαδρομή.

Η πίστη μας είναι μια δυναμική διαδικασία που αναπτύσσεται και βαθαίνει μέσα από τις εμπειρίες, τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που μας παρέχει η ζωή. Η συνειδητοποίηση ότι η αληθινή συνάντηση με τον Θεό δεν είναι απλώς ένας τελικός προορισμός, αλλά ένας συνεχής διάλογος που μας συμπεριλαμβάνει στο σχέδιο της αγάπης Του για τον κόσμο, μας ενθαρρύνει να ζούμε με ένα βαθύτερο νόημα και σκοπό.

Η συνεργασία με τον Θεό σημαίνει να ανοίγουμε την καρδιά και τη ζωή μας στην καθοδήγησή Του, να ακολουθούμε την φωνή του Αγίου Πνεύματος και να προσφέρουμε τα χαρίσματά μας και τις ικανότητές μας για την δόξα Του και την υπηρεσία στους άλλους. Στην καθημερινότητα, αυτό μπορεί να σημαίνει την ανάληψη ρόλων διακονίας, την προσφορά ενθαρρύνσεων, την προσευχή για τους άλλους, ή ακόμη και την απλή πράξη της καλοσύνης που αντανακλά την αγάπη του Θεού.

Κλείνοντας, η πρόκληση της χριστιανικής ζωής είναι να αναζητήσουμε συνεχώς την παρουσία του Θεού στη ζωή μας, να ζούμε με αυθεντικότητα την πίστη μας, και να προσφέρουμε μια μαρτυρία ελπίδας και αγάπης σε έναν κόσμο που το έχει απεγνωσμένα ανάγκη. Μέσω της στενής μας σχέσης με τον Θεό και της συμμετοχής μας στην εκκλησία, μπορούμε να ενισχύσουμε την πνευματική μας ανθεκτικότητα και να αναπτύξουμε μια βαθιά κατανόηση του τι σημαίνει να ζεις ως μαθητής του Χριστού.

Η αναζήτηση της αγάπης του Θεού και η προσπάθεια να ακολουθήσουμε τα βήματα του Χριστού δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά φέρνει ανεκτίμητες ανταμοιβές. Μέσω της προσευχής, της μελέτης της Αγίας Γραφής και της ενεργού συμμετοχής στη ζωή της εκκλησίας, ανοίγουμε τις καρδιές μας στην αλλαγή και στη μεταμόρφωση που μπορεί να φέρει ο Θεός.

Η χριστιανική ζωή απαιτεί από εμάς να είμαστε φώτα στον κόσμο, να μοιραζόμαστε την αγάπη, την ελπίδα και τη χαρά που βρίσκουμε στον Χριστό με τους άλλους. Μέσα από τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της ζωής, η πίστη μας εξελίσσεται και γίνεται πιο βαθιά, δίνοντάς μας τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε ό,τι έρχεται.

Στο τέλος, η ακολουθία του Χριστού και η συμμετοχή μας στην αιώνια ζωή δεν είναι απλώς ένας στόχος προς επίτευξη, αλλά ένας τρόπος ζωής που ζούμε κάθε μέρα, αγκαλιάζοντας την αγάπη και την καθοδήγηση του Θεού, ενώ προετοιμαζόμαστε για την υπέρτατη συνάντηση μαζί Του. Μέσα στην καθημερινότητα και τις προκλήσεις, είναι η συνεχής εμπισ τοσύνη μας στην παρουσία και την προστασία του Θεού που μας προσφέρει την ειρήνη και τη δύναμη να προχωρούμε μπροστά. Ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες, η βαθιά μας πεποίθηση στην αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού μας κρατά σταθερούς και προσανατολισμένους προς την αλήθεια.

Η αυθεντική χριστιανική ζωή ενσωματώνει την ανάγκη για συνεχή ανάπτυξη, όχι μόνο πνευματική αλλά και ηθική, κοινωνική και πνευματική. Μέσα από την αγάπη μας για τον Θεό και τον πλησίον, ανακαλύπτουμε το πραγματικό νόημα της ύπαρξής μας και την αποστολή μας στον κόσμο. Η σχέση μας με τον Θεό μας μεταμορφώνει, μας ενδυναμώνει και μας εξοπλίζει να είμαστε πηγές φωτός και ελπίδας σε έναν κόσμο που αναζητά αγάπη και νόημα.

Η διαρκής προσπάθεια για την προσέγγιση του Θεού, η αναζήτηση της θέλησής Του για τη ζωή μας και η ανταπόκριση στο κάλεσμά Του για διακονία και αγάπη, αποτελούν τον πυρήνα της χριστιανικής διδασκαλίας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, γινόμαστε πιο κοντά στην εικόνα του Θεού που έχει δημιουργήσει μέσα μας, ανακαλύπτοντας την αληθινή μας ταυτότητα και σκοπό.

• ΠΟΛΛΟΥ “ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ” ΘΑ ΧΤΥΠΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 25:11, ΛΟΥΚΑΣ 13:25)

Kαι ύστερα, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: Kύριε, Kύριε, άνοιξέ μας. 

Όταν ο οικοδεσπότης σηκωθεί και κλείσει τη θύρα, και αρχίσετε να στέκεστε έξω, και να κρούετε τη θύρα, λέγοντας: Kύριε, Kύριε, άνοιξε σε μας· και εκείνος απαντώντας σάς πει: Δεν σας ξέρω από πού είστε· 

• ΜΗΝ ΠΑΣ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. (ΙΩΑΝΝΗ 14:6)

O Iησούς λέει σ’ αυτόν: Eγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται προς τον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού· 

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 10:32-33)

Kαθένας, λοιπόν, που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Όποιος, όμως, με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 4:7, 1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:12)

Tον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα· 

Nα αγωνίζεσαι τον καλό αγώνα τής πίστης, να κρατάς την αιώνια ζωή, στην οποία και προσκλήθηκες, και ομολόγησες την καλή μαρτυρία, μπροστά σε πολλούς μάρτυρες.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΒΑΔΙΣΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:3, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:15-16)

Eπειδή, τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία· 

αλλά, καθώς εκείνος, που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε1 άγιοι σε κάθε διαγωγή· επειδή, είναι γραμμένο: «Άγιοι να είστε,2 επειδή εγώ είμαι άγιος».

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9)

επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό, 

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΑΝ ΣΤΟ ΘΕΟ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 5:29-32)

Aποκρινόμενος δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπαν: Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. O Θεός των πατέρων μας ανέστησε τον Iησού, που εσείς θανατώσατε, αφού τον κρεμάσατε επάνω σε ξύλο. Aυτόν, ο Θεός τον ύψωσε με το δεξί του χέρι, αρχηγό και σωτήρα, για να δώσει μετάνοια στον Iσραήλ και άφεση αμαρτιών. Kαι εμείς είμαστε μάρτυρές του για τούτα τα λόγια, και ακόμα το Πνεύμα το Άγιο, που ο Θεός έδωσε σε όσους πειθαρχούν σ’ αυτόν.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:1, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:9)

Kαθώς, λοιπόν, είμαστε συνεργοί του, παρακαλούμε ταυτόχρονα να μη δεχθείτε μάταια τη χάρη τού Θεού· 

Eπειδή, είμαστε συνεργοί τού Θεού· εσείς είστε χωράφι τού Θεού, οικοδομή τού Θεού.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΣΚΥΨΑΝ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΖΗΣΟΥΝ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:22-25)

Nα γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας. Eπειδή, αν κάποιος είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη· επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, και αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ’ αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15)

Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· 

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΝΑΥΑΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ. (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 1:19)

έχοντας πίστη και συνείδηση αγαθή, την οποία μερικοί, αφού την απέβαλαν,4 ναυάγησαν στην πίστη· 

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9)

Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία. 

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΠΑΡΑΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟ ΚΑΙ ΒΑΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΥΡΥΧΩΡΗ ΟΔΟ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 7:13-14)

Nα μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ’ αυτή. Eπειδή, στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΑΤΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:26, ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 2:20-23)

Aν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη. 

Aν, λοιπόν, πεθάνατε μαζί με τον Xριστό από τα στοιχεία τού κόσμου, γιατί, ενώ ζείτε μέσα στον κόσμο, υποβάλλετε τον εαυτό σας σε διατάγματα: (Mη πιάσεις, μη γευτείς, μη αγγίξεις· τα οποία όλα φθείρονται με τη χρήση)· σύμφωνα με τα εντάλματα και τις διδασκαλίες των ανθρώπων; Tα οποία έχουν μία φαινομενική μονάχα πλευρά σοφίας, σε εθελοθρησκεία και ταπεινοφροσύνη και σκληραγώγηση του σώματος, χωρίς να έχουν σε καμιά τιμή την ευχαρίστηση της σάρκας.

• ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠ’ ΕΞΩ ΔΙΟΤΙ ΕΝΩ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. (ΛΟΥΚΑΣ 13:26)

τότε, θα αρχίσετε να λέτε: Φάγαμε μπροστά σου και ήπιαμε, και δίδαξες στις πλατείες μας.