Η ικανότητα να νουθετείς τους ανθρώπους με δάκρυα απαιτεί μια βαθιά πνευματική ωριμότητα και μια συνεχή συναίσθηση της ευθύνης που φέρεις απέναντι στις ψυχές που συναντάς. Αυτή η ευαισθησία και αγάπη για τη σωτηρία των ανθρώπων προέρχεται από την κατανόηση της αλήθειας του ευαγγελίου και τη συνειδητοποίηση της αξίας κάθε αιώνιας ψυχής. Στον κόσμο όπου η αδιαφορία και η αμεριμνησία φαίνονται να επικρατούν, η ανάγκη για πνευματική εγρήγορση και προθυμία να δράσουμε με αγάπη και ενσυναίσθηση ποτέ δεν ήταν πιο επείγουσα.

Η προσέγγιση των ανθρώπων με δάκρυα δεν σημαίνει απλά μια εξωτερική έκφραση συναισθημάτων, αλλά μια βαθιά εσωτερική κίνηση που αντανακλά την αληθινή καρδιακή συμπόνια και την ειλικρινή επιθυμία για τη σωτηρία των άλλων. Στην πράξη, αυτό σημαίνει τη διαρκή προσπάθεια να φέρνουμε το λόγο του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων, να διορθώνουμε με πραότητα και αγάπη, να πείθουμε τους αντιφρονούντες με σοφία και να μιμούμαστε την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη του Χριστού σε κάθε μας ενέργεια.

Να εργαζόμαστε για τον Θεό σημαίνει να ζούμε τη ζωή μας ως μαρτυρία της αγάπης Του, να υπηρετούμε με κάθε ταπεινοφροσύνη, να υπομένουμε με μακροθυμία και να θεωρούμε τους άλλους ως υπερέχοντες σε αξία. Αυτό απαιτεί τη συνειδητή προσπάθεια να βλέπουμε τη θεία εικόνα μέσα σε κάθε άνθρωπο και να ανταποκρινόμαστε με αγάπη και ευγένεια σε κάθε περίσταση. Ο Χριστός, με το παράδειγμά Του, μας δείχνει ότι για μια ψυχή είναι έτοιμος να καταβάλει κάθε προσπάθεια, ακόμα και να περπατήσει χιλιόμετρα, προκειμένου να τη συναντήσει εκεί όπου βρίσκεται.

Η νουθεσία με δάκρυα αποκαλύπτει μια βαθιά αναγνώριση της ευθύνης που έχουμε να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον πνευματικά, καθώς και την κατανόηση της αξίας και της ιερότητας κάθε ανθρώπινης ψυχής. Μας καλεί να είμαστε εργάτες του Θεού, να υπηρετούμε με κάθε ταπεινοφροσύνη και να αναλαμβάνουμε ενεργό ρόλο στη στήριξη και την πνευματική ανάπτυξη των γύρω μας.

Επιπλέον, η συνεχής προσευχή για τους άλλους, η αγωνιστική παράκληση για την πνευματική τους καλοδοσία, και η προσπάθεια να διδάσκουμε και να μοιραζόμαστε τη σοφία του Θεού με κάθε άνθρωπο, αποτελούν θεμελιώδεις πράξεις αγάπης και ενδιαφέροντος για τη σωτηρία των ψυχών. Κάθε πράξη, μικρή ή μεγάλη, που αντανακλά την αγάπη του Θεού και την επιθυμία μας να βοηθήσουμε τους άλλους να προσεγγίσουν την αιώνια ζωή, είναι πολύτιμη.

Σε τελική ανάλυση, να νουθετείς με δάκρυα δ εν είναι απλώς μια πράξη πνευματικής ευθύνης, αλλά και έκφραση της βαθιάς συνδεσιμότητας που έχουμε με τους συνανθρώπους μας. Αποτελεί την αναγνώριση ότι οι ψυχές που κινδυνεύουν δεν είναι απλώς ανώνυμες ενότητες, αλλά αδελφοί και αδελφές μας στην πίστη, άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε μια πνευματική κληρονομιά και ένα κοινό προορισμό.

Η προσπάθεια να ζήσουμε τις αρχές του Ευαγγελίου, να μιμούμαστε την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη του Χριστού, και να δράσουμε με πραότητα και ενσυναίσθηση προς τους άλλους, απαιτεί έναν συνεχή αυτοέλεγχο και αφοσίωση στην προσωπική και κοινοτική πνευματική ανάπτυξη. Νουθετώντας με δάκρυα δεν είναι μόνο μια έκφραση προβληματισμού για την αιώνια κατάσταση των ανθρώπων, αλλά και μια δέσμευση να σταθούμε δίπλα τους, να τους υποστηρίξουμε και να τους καθοδηγήσουμε με αγάπη, ενθάρρυνση και μακροθυμία.

Κάθε πράξη νουθεσίας, διδασκαλίας, ή υποστήριξης που προσφέρεται με αυτό το πνεύμα, συμβάλλει στην κατασκευή μιας πνευματικά ζωντανής κοινότητας, όπου ο καθένας αντλεί δύναμη από την αγάπη και τη συμπαράσταση των άλλων. Μέσα από τις πράξεις αυτές της αγάπης και της νουθεσίας, αναπτύσσεται μια βαθύτερη κατανόηση της πίστης μας, και η ελπίδα για τη σωτηρία κάθε ψυχής γίνεται ένα κοινό όραμα που μας ενώνει.

Αναγνωρίζοντας ότι η κόλαση δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια πραγματική πιθανότητα για όσους απομακρύνονται από την αγάπη και τη σωτηρία του Θεού, καλούμαστε να δράσουμε με ένα αίσθημα επείγουσας αγάπης και υπευθυνότητας. Οι πράξεις αυτές της νουθεσίας και της συμπαράστασης, όταν πραγματοποιούνται με δάκρυα, αντικατοπτρίζουν την καρδιά ενός πιστού που πονάει για τις ψυχές των αδελφών του και που επιθυμεί βαθιά τη σωτηρία τους.

Εν τέλει, νουθετώντας με δάκρυα συμβολίζει μια προσέγγιση που εμπλουτίζεται από την αγάπη, την κατανόηση, και την προθυμία να βοηθήσουμε τους άλλους να βιώσουν την αγάπη και την ελπίδα που προσφέρει ο Χριστός. Είναι μια έκφραση βαθιάς πνευματικής αλληλεγγύης και αφοσίωσης στο κοινό μας κάλεσμα να είμαστε φως σε έναν κόσμο που αναζητά σωτηρία. Μέσα από το παράδειγμα και τις πράξεις μας, είμαστε καλεσμένοι να μοιραστούμε τον λόγο της ελπίδας, να στηρίζουμε τους αδύναμους, και να φέρνουμε την αλήθεια του Ευαγγελίου σε κάθε γωνιά του κόσμου, με συναίσθηση, αγάπη και βαθιά πνευματική ευθύνη.

Η διαδικασία της νουθεσίας με δάκρυα ενισχύει τον πνευματικό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων, καθώς δείχνει ένα βαθύ ενδιαφέρον που υπερβαίνει την επιφανειακή επικοινωνία. Μέσα από αυτή την προσέγγιση, διδάσκουμε όχι μόνο με λόγια αλλά και με το παράδειγμά μας, αποδεικνύοντας πως η αγάπη και η φροντίδα για τις ψυχές των ανθρώπων είναι το κεντρικό μήνυμα του Ευαγγελίου.

Η εμπειρία της νουθεσίας με δάκρυα είναι επίσης ένας τρόπος να βιώσουμε την ανθρωπιά μας στο πλήρες μέγεθός της, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες και τις ευπάθειες μας και την ανάγκη για μετάνοια και αλλαγή. Μέσα από το δάκρυ και την ειλικρινή νουθεσία, γινόμαστε μάρτυρες της αναγέννησης της πίστης και της επανασύνδεσης με τον Θεό, ενθαρρύνοντας τους αδελφούς μας να ακολουθήσουν τον δρόμο της σωτηρίας.

Στην πορεία αυτή, είναι ζωτικής σημασίας να θυμόμαστε ότι η αληθινή νουθεσία απαιτεί μια στάση ακρόασης, κατανόησης και συμπάθειας. Αντί να επιδιώκουμε την κριτική ή την καταδίκη, προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άλλοι και να προσφέρουμε την αγάπη και τη στήριξη που χρειάζονται για να βρουν το δρόμο τους προς την ελπίδα και τη σωτηρία.

Κλείνοντας, η πνευματική πράξη της νουθεσίας με δάκρυα δεν είναι απλά μια θεωρητική έννοια ή μια παροδική συγκίνηση. Είναι μια ζωντανή έκφραση της βαθιάς πίστης και της απόλυτης αφοσίωσης στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Είναι μια συνειδητή προσπάθεια να εργαστούμε για τη σωτηρία των ψυχών με την ίδια αγάπη, το ίδιο πάθος και την ίδια επιμονή που επέδειξε ο Χριστός στη γη. Μέσω της αληθινής και βαθιάς συμπάθειας, αποκαλύπτουμε την ουσία του Χριστιανισμού: την αγάπη που θυσιάζεται, την ελπίδα που δίνει ζωή, και την πίστη που μεταμορφώνει.

Η νουθεσία με δάκρυα, επομένως, είναι μια κλήση για κάθε πιστό να αναλάβει ενεργό ρόλο στην πνευματική αγωνία για τις ψυχές, να δείξει μέσα από τις πράξεις και τις λέξεις την αγάπη του Θεού και να γίνει φως σε έναν κόσμο που αναζητά ελπίδα. Είναι μια υπενθύμιση ότι η δύναμη της προσευχής, η δύναμη της αγάπης, και η δύναμη της ενσυναίσθησης μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην πνευματική μάχη για τις ψυχές.

Καθώς συνεχίζουμε να προχωράμε στην πνευματική μας διαδρομή, ας κρατήσουμε στην καρδιά μας την εικόνα της νουθεσίας με δάκρυα ως ένα παράδειγμα της απόλυτης αφοσίωσης στον Θεό και στην αγάπη για τον πλησίον μας. Ας γίνουμε οι αγγελιοφόροι της ελπίδας και της σωτηρίας, φέρνοντας το φως του Χριστού σ ε κάθε γωνιά της καρδιάς και του κόσμου. Ας αγκαλιάσουμε την πρόκληση να ζούμε με πίστη και αγάπη, υπηρετώντας τον Θεό και τους ανθρώπους με όλη μας την καρδιά και τη δύναμη. Η νουθεσία με δάκρυα μας καλεί να αναγνωρίσουμε την αξία και την ιερότητα κάθε ανθρώπινης ψυχής, και να δράσουμε με μια ακλόνητη πίστη και αγάπη που μπορεί να μεταμορφώσει τον κόσμο.

Ας αφήσουμε την καρδιά μας να είναι γεμάτη με την αγάπη του Θεού, προσφέροντας καταφύγιο και ελπίδα σε όσους αναζητούν την αλήθεια και τη σωτηρία. Μέσα από την ανιδιοτελή υπηρεσία και την πνευματική αγάπη, μπορούμε να γίνουμε φάροι φωτός, οδηγώντας τους άλλους προς την αγκαλιά του Θεού.

 Κλείνοντας, η πράξη της νουθεσίας με δάκρυα δεν είναι μόνο ένας τρόπος να εκφράσουμε την πίστη μας, αλλά και ένας τρόπος να ζήσουμε την πίστη μας με ουσιαστικό και συγκινητικό τρόπο, μεταδίδοντας το μήνυμα της αγάπης, της ελπίδας, και της σωτηρίας σε έναν κόσμο που αναζητά φως στο σκοτάδι.

• ΝΟΥΘΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 20:31)

Γι’ αυτό, αγρυπνείτε, φέρνοντας στη μνήμη σας ότι τρία χρόνια, νύχτα και ημέρα, δεν έπαυσα να νουθετώ με δάκρυα κάθε έναν ξεχωριστά.

• ΣΠΕΡΝΕΙΣ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; (ΨΑΛΜΟΣ 126:5)

Eκείνoι πoυ σπέρνoυν με δάκρυα, θα θερίσoυν με αγαλλίαση.

• ΔΙΟΡΘΩΝΕΙΣ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΙΡΑΖΕΣΑΙ; (ΓΑΛΑΤΑΣ 6:1)

AΔEΛΦOI, και αν ένας άνθρωπος πέσει, απερίσκεπτα, σε κάποιο παράπτωμα, εσείς οι πνευματικοί να διορθώνετε αυτού τού είδους τον άνθρωπο, με πνεύμα πραότητας· προσέχοντας στον εαυτό σου, μήπως και εσύ πειραστείς. 

• ΠΕΙΘΕΙΣ ΜΕ ΠΡΑΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ; (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 2:25)

διδάσκοντας με πραότητα αυτούς που αντιφρονούν· μήπως και ο Θεός δώσει σ’ αυτούς μετάνοια, ώστε να γνωρίσουν την αλήθεια, 

• Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ. (ΙΩΑΝΝΗ 4:4-26)
Έπρεπε, μάλιστα, να περάσει διαμέσου τής Σαμάρειας. Έρχεται, λοιπόν, στην πόλη τής Σαμάρειας, που την έλεγαν Σιχάρ, κοντά στο χωράφι, που ο Iακώβ έδωσε στον Iωσήφ, τον γιο του. Kαι υπήρχε εκεί μία πηγή τού Iακώβ. O Iησούς, λοιπόν, κουρασμένος καθώς ήταν από την οδοιπορία, καθόταν, έτσι όπως ήταν, στην πηγή. H ώρα ήταν περίπου έξι.
Έρχεται κάποια γυναίκα από τη Σαμάρεια για να αντλήσει νερό. O Iησούς λέει σ’ αυτήν: Δώσε μου να πιω. Eπειδή, οι μαθητές του είχαν πάει στην πόλη, για να αγοράσουν τροφές.
Tου λέει, λοιπόν, η γυναίκα η Σαμαρείτισσα: Πώς εσύ, ενώ είσαι Iουδαίος, ζητάς να πιεις από μένα, που είμαι γυναίκα Σαμαρείτισσα; Eπειδή, δεν έχουν επικοινωνία οι Iουδαίοι με τους Σαμαρείτες.
O Iησούς αποκρίθηκε και της είπε: Aν ήξερες τη δωρεά τού Θεού, και ποιος είναι αυτός που σου λέει: Δώσε μου να πιω, εσύ θα ζητούσες απ’ αυτόν, και θα σου έδινε το ζωντανό νερό.
H γυναίκα λέει σ’ αυτόν: Kύριε, ούτε δοχείο άντλησης έχεις, και το πηγάδι είναι βαθύ· από πού, λοιπόν, έχεις το ζωντανό νερό; 12Mήπως εσύ είσαι μεγαλύτερος από τον πατέρα μας, τον Iακώβ, που μας έδωσε το πηγάδι, και ήπιε απ’ αυτό αυτός, και οι γιοι του, και τα ζωντανά του;
O Iησούς αποκρίθηκε και της είπε: Kαθένας που πίνει από τούτο το νερό, θα διψάσει ξανά· όποιος, όμως, πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει στον αιώνα· αλλά, το νερό που θα δώσω σ’ αυτόν, θα γίνει μέσα του πηγή νερού, που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή.
H γυναίκα λέει σ’ αυτόν: Kύριε, δώσε μου αυτό το νερό, για να μη διψάω ούτε να έρχομαι εδώ να αντλώ.
O Iησούς λέει σ’ αυτήν: Πήγαινε, κάλεσε τον άνδρα σου και έλα εδώ.
H γυναίκα απάντησε και είπε: Δεν έχω άνδρα.
O Iησούς λέει σ’ αυτήν: Σωστά είπες, ότι: Δεν έχω άνδρα· επειδή, πέντε άνδρες πήρες, και εκείνον που τώρα έχεις, δεν είναι άνδρας σου· αυτό που είπες είναι αλήθεια.
H γυναίκα λέει σ’ αυτόν: Kύριε, βλέπω ότι εσύ είσαι προφήτης. Oι πατέρες μας προσκύνησαν σε τούτο το βουνό· και εσείς λέτε ότι στα Iεροσόλυμα είναι ο τόπος, όπου πρέπει να προσκυνούμε.
O Iησούς τής λέει: Γυναίκα, πίστεψέ με ότι, έρχεται ώρα, κατά την οποία ούτε σε τούτο το βουνό ούτε στα Iεροσόλυμα θα προσκυνήσετε τον Πατέρα. Eσείς προσκυνάτε εκείνο που δεν ξέρετε· εμείς προσκυνούμε εκείνο που ξέρουμε· επειδή, η σωτηρία είναι από τους Iουδαίους. Όμως, έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα με το πνεύμα και με αλήθεια· επειδή, ο Πατέρας τέτοιου είδους ζητάει να είναι εκείνοι που τον προσκυνούν. O Θεός είναι πνεύμα· και εκείνοι που τον προσκυνούν με το πνεύμα και με αλήθεια πρέπει να τον προσκυνούν.
H γυναίκα λέει σ’ αυτόν: Ξέρω ότι έρχεται ο Mεσσίας, αυτός που λέγεται Xριστός· όταν έρθει εκείνος, θα μας τα αναγγείλει όλα.
O Iησούς λέει σ’ αυτήν: Eγώ είμαι, αυτός που σου μιλάει.
• ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ; (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:16)

Nα έχετε το ίδιο φρόνημα ο ένας προς τον άλλον· να μη υψηλοφρονείτε, αλλά να συγκαταβαίνετε στους ταπεινούς· να μη φαντάζεστε τους εαυτούς σας φρόνιμους. 

• ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ; (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9)

επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό,  

• ΥΠΗΡΕΤΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 20:19)

δουλεύοντας τον Kύριο με κάθε ταπεινοφροσύνη, και με πολλά δάκρυα και πειρασμούς, που μου συνέβησαν από τις επιβουλές των Iουδαίων· 

• ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:2)

με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, υποφέροντας ο ένας τον άλλον με αγάπη,  

• ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΥΠΕΡΕΧΟΝΤΑΣ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 2:3)

μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. 

• ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΣ ΩΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:12)

Nτυθείτε, λοιπόν, ως εκλεκτοί τού Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία· 

• ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΟΥ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:1)

Nα γίνεστε, λοιπόν, μιμητές τού Θεού, ως παιδιά αγαπητά· 

• ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 4:12)

Σας χαιρετάει ο Eπαφράς, ο οποίος είναι από σας, ο δούλος τού Xριστού, που πάντοτε αγωνίζεται για σας στις προσευχές, για να σταθείτε τέλειοι και πλήρεις σε κάθε θέλημα του Θεού. 

• ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:28-29)

τον οποίο εμείς κηρύττομε νουθετώντας κάθε άνθρωπο, και διδάσκοντας κάθε άνθρωπο με κάθε σοφία, για να παραστήσουμε κάθε άνθρωπο τέλειον εν Xριστώ Iησού· στο οποίο και κοπιάζω, διεξάγοντας αγώνα, σύμφωνα με την ενέργεια, που ενεργείται μέσα μου με δύναμη.