Στην πορεία προς την αναζήτηση πνευματικής κάθαρσης και επανένωσης με το Θείο, ανακύπτει η σημασία της προσωπικής δέσμευσης και της ενεργού συμμετοχής του ατόμου στον οδοιπορικό της πίστης. Καθώς η ανθρωπότητα διασχίζει τη θάλασσα των πειρασμών και των προκλήσεων, η διακήρυξη του Θεού προσφέρει μια υπόσχεση για προσωπικό έπαινο, έναν φάρο φωτός που οδηγεί τις ψυχές πίσω στην αγκαλιά Του. Αυτό το δώρο, ωστόσο, δεν δίνεται αδιακρίτως, αλλά απαιτεί από τον πιστό να ακολουθήσει μια οδό μετάνοιας, επιστροφής, και ενεργού διαλόγου με τον Θεό.
Η εφαρμογή του λόγου του Θεού στην καθημερινή ζωή, η καθαριότητα της ψυχής, η αυθεντική κοινωνία με τον Θεό, και η αφοσίωση στην εκπλήρωση του θείου θελήματος, αποτελούν βασικά στοιχεία στη διαδικασία της πνευματικής εξέλιξης. Η πρόκληση της μετάνοιας και της επαναφοράς της σχέσης με το Θεό, η συμφιλίωση μέσω της ομολογίας των αμαρτιών και η ετοιμότητα για την τελική συνάντηση, υπενθυμίζουν τη συνεχή ανάγκη για αυτοανακάλυψη και πνευματική προετοιμασία.
Ακόμα, η ενεργή εφαρμογή της διδασκαλίας του Θεού και η προσήλωση στον αγώνα της πίστης καλούν τον πιστό να ενδυθεί την πανοπλία του φωτός, μετατρέποντας κάθε δοκιμασία και πρόκληση σε ευκαιρία για πνευματική ανάπτυξη και ενίσχυση. Η επιμονή στην πίστη μέχρι το τέλος και η διαρκής προσπάθεια να γίνει κανείς παιδί του Θεού, υπογραμμίζουν την έμφαση στη μεταμόρφωση του εαυτού και στη συνεχή αναζήτηση της θείας ευδοκίας.
Η πορεία προς την επίτευξη του προσωπικού επαίνου από τον Θεό δεν είναι μια διαδρομή που διανύεται μόνος. Απαιτείται η υποταγή στο θέλημα του Θεού, η ετοιμότητα να ακολουθήσει κανείς τα ίχνη του Χριστού, και η προθυμία να μοιραστεί το ταξίδι αυτό με άλλους, συνεισφέροντας στην κοινότητα των πιστών μέσω πράξεων αγάπης και ενσυναίσθησης. Η σχέση με τον Θεό και η συμμετοχή στην πνευματική κοινότητα ενισχύεται μέσα από την κοινωνία, τη μετάνοια, και την αγάπη προς τον πλησίον, αποτελώντας έτσι το θεμέλιο για μια ζωή πλημμυρισμένη από την παρουσία του Θεού.
Σε τελική ανάλυση, η διαδικασία αυτής της πνευματικής ανάπτυξης και η επίτευξη του προσωπικού επαίνου από τον Θεό δεν είναι μόνο μια θέση αφετηρίας αλλά μια διαρκής διαδρομή. Απαιτεί συνεχή προσπάθεια, αφοσίωση και την άσβεστη επιθυμία να ζει κανείς σύμφωνα με τις διδαχές και τις αξίες που ο Θεός έχει θέσει. Μέσα από αυτή την προσπάθεια, το άτομο βρίσκει όχι μόνο την εσωτερική ειρήνη και την πνευματική ικανοποίηση αλλά επίσης οδηγείται σε μια βαθύτερη κατανόηση της αγάπης και της μεγαλοσύνης του Θεού. Η διαρκής επιδίωξη της πνευματικής ανάπτυξης αποκαλύπτει τη σημασία του να ζει κανείς με έναν τρόπο που αντανακλά τις διδαχές και τα πρότυπα της χριστιανικής πίστης, οδηγώντας σε μια ζωή γεμάτη με σκοπό και έννοια.
Η ανταμοιβή για αυτή την προσήλωση και την αφοσίωση δεν περιορίζεται μόνο στην προσωπική ανάπτυξη και την πνευματική ευημερία, αλλά επίσης στην υπόσχεση του Θεού για προσωπικό έπαινο. Αυτός ο έπαινος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια αλλά μια πραγματικότητα που αναδεικνύει την απόλυτη αγάπη και την αναγνώριση από τον Θεό για τις προσπάθειες και την πίστη του ανθρώπου.
Στην καρδιά αυτής της πνευματικής διαδρομής βρίσκεται η καλλιέργεια ενός βαθιάς σχέσης με τον Θεό, μέσα από την οποία το άτομο μπορεί να εμβαθύνει στην κατανόηση της αγάπης, της συγχώρεσης, και της θυσίας. Αυτή η διαδικασία αναγνώρισης και εκτέλεσης του θείου θελήματος απαιτεί συνεχή εγρήγορση, διαλογισμό, και την άσκηση της πίστης μέσα από πράξεις αγάπης και ενσυναίσθησης προς τον πλησίον.
Εν κατακλείδι, η πνευματική ανάπτυξη και η επίτευξη του προσωπικού επαίνου από τον Θεό αποτελούν μια διαρκή και δυναμική διαδικασία που ξεδιπλώνεται μέσα στο χρόνο, με κάθε βήμα προς την πνευματική ανάπτυξη και την αυτοβελτίωση να είναι ένα βήμα πιο κοντά στην απόλυτη ενότητα με τον Θεό. Η υπόσχεση για προσωπικό έπαινο από τον Θεό δεν είναι μόνο μια αναγνώριση της πίστης και της αφοσίωσης του ανθρώπου, αλλά και ένας οδηγός προς μια πληρέστερη, πιο εμπλουτισμένη και ουσιαστική ζωή.
Η διαδρομή προς την κατάκτηση αυτού του προσωπικού επαίνου είναι μια πορεία γεμάτη με προκλήσεις, δοκιμασίες και ευκαιρίες για αυτοανακάλυψη και πνευματική ανάπτυξη. Κάθε ατομική προσπάθεια για επιστροφή στο Θεό, μετάνοια, συμφιλίωση με τις διδασκαλίες Του και εφαρμογή του θείου λόγου στην καθημερινή ζωή, αποτελεί ένα θεμέλιο για την οικοδόμηση μιας βαθύτερης και πιο έντονης σχέσης με τον Θεό.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίζουμε στην πορεία μας, η αγάπη του Θεού παραμένει ακλόνητη και η υπόσχεσή Του για προσωπικό έπαινο στέκεται ως ένας θεμέλιος πίστης και ελπίδας. Η ακλόνητη πίστη, η αφοσίωση στην αναζήτηση και εφαρμογή της θείας θέλησης, και η διαρκής προσπάθεια για πνευματική καθαρότητα και ανάπτυξη, ανοίγουν το δρόμο για μια σχέση γεμάτη νόημα και έντονη σύνδεση με το Θείο. Μέσα από την προσωπική διαδρομή και τις προκλήσεις, το άτομο αποκτά βαθύτερη συνείδηση της ανάγκης για πνευματική οδήγηση και αποδέχεται τη σημασία της προσωπικής θυσίας και της αυτοθυσίας στην πορεία προς την αληθινή ευτυχία και εσωτερική ειρήνη.
Η διαδικασία αυτής της αναζήτησης και ανάπτυξης πνευματικών αρετών όχι μόνο φέρνει το άτομο πιο κοντά στον Θεό, αλλά τονίζει επίσης την αξία της κοινότητας πίστης ως μέσου στήριξης και αμοιβαίας ενθάρρυνσης. Η συλλογική προσπάθεια για πνευματική ανάπτυξη και η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της κοινότητας ενισχύουν την πίστη και προσφέρουν ένα πλαίσιο για συνεχή πνευματική ανανέωση και αναζωογόνηση.
Εν κατακλείδι, η αναζήτηση του προσωπικού επαίνου από τον Θεό μέσω της πνευματικής ανάπτυξης και της αφοσίωσης στην εκπλήρωση του θείου θελήματος, προσφέρει μια οδό που οδηγεί σε μια πιο ολοκληρωμένη και ικανοποιητική ζωή. Μέσα από την αναγνώριση και την ανταπόκριση στην κλήση για μετάνοια, επιστροφή, και πνευματική αφοσίωση, κάθε πιστός μπορεί να βιώσει την αγάπη, τη συγχώρεση, και την αναγνώριση από τον Θεό, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για ένα μέλλον γεμάτο μ ε ελπίδα, πνευματική ισχύ και βαθύτερη ενότητα με τον δημιουργό. Αυτή η εσωτερική μεταμόρφωση και η προσέγγιση προς το θείο θέλημα αναδεικνύει την ανεκτίμητη αξία της πίστης και της αφοσίωσης στη ζωή ενός ανθρώπου, προσφέροντας του την ευκαιρία να ανακαλύψει τον αληθινό σκοπό και την ουσία της ύπαρξής του.
Η αναγνώριση από τον Θεό μέσω του προσωπικού επαίνου ενισχύει την πνευματική συνείδηση του ατόμου και τονίζει τη σημασία της συνεχούς προσπάθειας και της αναζήτησης της αλήθειας. Αυτή η διαδικασία όχι μόνο μεταμορφώνει το άτομο σε έναν πιο ολοκληρωμένο και αρμονικό χαρακτήρα αλλά δημιουργεί και μια γέφυρα μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού κόσμου, επιτρέποντας μια πιο άμεση και ουσιαστική επικοινωνία με το θείο.
Στην καρδιά αυτής της πνευματικής αναζήτησης βρίσκεται η αγάπη – η αγάπη προς τον Θεό, προς τον εαυτό μας και προς τον πλησίον. Η προσφορά αυτής της αγάπης στον κόσμο είναι η υψηλότερη μορφή έκφρασης της πίστης και αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη μιας ζωής γεμάτης με προσωπικό νόημα και θεία αναγνώριση. Μέσα από την καθημερινή εφαρμογή της αγάπης και της αλληλεγγύης, το άτομο δεν μόνο επιτυγχάνει προσωπική εξέλιξη αλλά συμβάλλει και στην ευρύτερη πνευματική ανάπτυξη της κοινότητας και της ανθρωπότητας στο σύνολό της. Η δύναμη της αγάπης, ως κεντρικό μήνυμα των θρησκευτικών διδασκαλιών, λειτουργεί ως καταλύτης για μετασχηματισμό και θετική αλλαγή, προσκαλώντας κάθε άτομο να ξεπεράσει τα προσωπικά και κοινωνικά εμπόδια για να βιώσει μια πιο πλούσια και ολοκληρωμένη ζωή.
Αυτή η ολοκληρωτική προσέγγιση στην πίστη και την πνευματικότητα ενθαρρύνει την αναζήτηση του βαθύτερου νοήματος της ύπαρξης, της αρμονίας με τον περιβάλλοντα κόσμο και της εσωτερικής ειρήνης. Μέσω της αυτογνωσίας και της πνευματικής εξέλιξης, το άτομο ενδυναμώνεται να ανταποκριθεί με αγάπη και κατανόηση στις προκλήσεις της ζωής, αναδεικνύοντας τη σημασία της προσωπικής και κοινωνικής μεταμόρφωσης.
Επιπλέον, η αναγνώριση της ανάγκης για μια ζωή που είναι ευθυγραμμισμένη με τις πνευματικές αρχές και τις αξίες, όχι μόνο προσφέρει προσωπική ικανοποίηση αλλά επίσης ενισχύει τη συλλογική ευημερία. Μέσω της διαδικασίας αυτής, το άτομο αποκτά τη δύναμη να επηρεάσει θετικά την κοινότητα και να συμβάλει σε έναν κόσμο πιο ειρηνικό, δίκαιο και αρμονικό.
Η αναζήτηση για προσωπικό έπαινο από τον Θεό, εν τέλει, μεταφράζεται σε μια πορεία αυτο-ανακάλυψης και διαρκούς μετασχηματισμού, όπου το άτομο καλείται να αναπτύξει μια βαθύτερη κατανόηση και σχέση με το Θείο. Σε αυτή τη διαδρομή, η αλληλεπίδραση μεταξύ της προσωπικής πίστης και της ζωής στην κοινότητα παίζει κρίσιμο ρόλο, καθώς η καλλιέργεια πνευματικών αξιών και αρετών εμπλουτίζει τόσο την ατομική ύπαρξη όσο και τη συλλογική εμπειρία.
Η διαδικασία αυτή απαιτεί αυθεντικότητα, ανοιχτό μυαλό και την προθυμία να εξερευνήσει κανείς τις βαθύτερες διαστάσεις της πνευματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης. Μέσα από αυτήν την εξερεύνηση, αποκαλύπτεται η ομορφιά της αγάπης, της συμπόνιας και της ανιδιοτελούς προσφοράς, οδηγώντας σε μια ζωή πλήρης σε νόημα και σκοπό.
Η αναζήτηση για θείο έπαινο και πνευματική εξέλιξη προκαλεί το άτομο να ξεπεράσει τα εγωιστικά κίνητρα και να επιδιώξει μια ύπαρξη που είναι αφιερωμένη στην υπηρεσία και στην αγάπη προς τον πλησίον. Αυτό το ταξίδι προς την αληθινή αυτοπραγμάτωση και πνευματική ευαισθησία προσφέρει μια βαθιά κατανόηση του πώς η ανθρώπινη ευημερία και η πνευματική αρμονία είναι αλληλένδετες, και πώς μπορούμε να συμβάλλουμε σε έναν καλύτερο κόσμο μέσα από τις δικές μας προσπάθειες και πράξεις.
Το να ζει κανείς με αυτό το όραμα και να εφαρμόζει τις αρχές της πίστης στην καθημερινότητα είναι μια πρόκληση που απαιτεί διαρκή προσπάθεια και αφοσίωση. Ωστόσο, η επιδίωξη αυτής της οδού προσφέρει ανεκτίμητες ανταμοιβές, καθώς εμβαθύνει τη σχέση με το Θείο, ενισχύει τις διαπροσωπικές σχέσεις και δημιουργεί μια ζωή γεμάτη με αληθινή ευτυχία και εσωτερική ειρήνη.
Μέσα από την πνευματική ανάπτυξη και την εφαρμογή των διδαχών στην πράξη, αποκαλύπτεται μια βαθύτερη αλήθεια για την αξία της ανθρώπινης ζωής και την ικανότητα κάθε ατόμου να κάνει θετική διαφορά στον κόσμο. Η συνειδητοποίηση ότι ο καθένας μπορεί να είναι φορέας αλλαγής και φωτός στη ζωή των άλλων, υπογραμμίζει τη σημασία της προσωπικής ευθύνης και της ακεραιότητας στην πνευματική διαδρομή.
Κλείνοντας, η αναζήτηση για προσωπικό έπαινο από τον Θεό είναι περισσότερο από μια απλή πορεία προς την αναγνώριση· είναι μια δια βίου διαδικασία μετασχηματισμού, ανακάλυψης και διακονίας. Μέσω της αφοσίωσης σε αυτό το ταξίδι, το άτομο βρίσκει τον πιο βαθύ και αληθινό εαυτό του, αναπτύσσει μια πλούσια και πολύπλευρη σχέση με το Θείο και συμβάλλει σε μια κοινότητα και έναν κόσμο που αντανακλούν τις αξίες της αγάπη ς, της αλληλεγγύης, και της ενότητας. Μέσα από αυτήν την προσπάθεια, το άτομο δεν μόνο επιδιώκει τον προσωπικό έπαινο από τον Θεό αλλά και αναδεικνύει την πραγματική ουσία της πίστης: να ζει σε έναν κόσμο που αντικατοπτρίζει την αγάπη, την ελπίδα και την αλλαγή προς το καλύτερο.
Αυτή η πνευματική διαδρομή προσφέρει την ευκαιρία για αληθινή μεταμόρφωση, όχι μόνο στο προσωπικό επίπεδο αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία. Με την ενσωμάτωση των πνευματικών αρχών στην καθημερινή ζωή, το άτομο γίνεται φάρος φωτός και ελπίδας, ενώ παράλληλα διαμορφώνει ένα περιβάλλον όπου η αγάπη και η συμπόνια ευδοκιμούν.
Έτσι, η αναζήτηση για προσωπικό έπαινο από τον Θεό μετατρέπεται σε μια οδό αυτοθυσίας, αγάπης και διακονίας προς τον πλησίον, αντανακλώντας την αληθινή έννοια της ζωής. Μέσα από την πνευματική αυτή ανάπτυξη και δέσμευση, το άτομο βιώνει την απόλυτη ευτυχία και την εσωτερική γαλήνη, ανακαλύπτοντας πως η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι η ανεκτίμητη σχέση με το Θείο και η ικανότητα να ζει κανείς μια ζωή γεμάτη νόημα και σκοπό.
• ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΑΙΝΟ Ο ΘΕΟΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 4:5, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 2:29)
Ώστε, μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Kύριος· ο οποίος και θα φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών· και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό.
αλλά, Iουδαίος είναι αυτός που είναι κατά το κρυφό μέρος Iουδαίος, και περιτομή αυτή τής καρδιάς, κατά το πνεύμα, όχι κατά το γράμμα, για τον οποίο ο έπαινος είναι όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙΣ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 17:30)
Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τούς καιρούς τής άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τούς ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν·
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΟ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9, ΠΡΑΞΕΙΣ 3:19, ΛΟΥΚΑΣ 15:17-21)
επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό,
Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου,
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:21, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 5:10-11)
Kαι εσάς, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα·
Eπειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου τού θανάτου τού Yιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του. Kαι όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου τού Kυρίου μας Iησού Xριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:3, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:19-22)
εκείνο που είδαμε και ακούσαμε, εξαγγέλλουμε και σε σας, για να έχετε και εσείς κοινωνία μαζί μας· και η δική μας, μάλιστα, κοινωνία είναι μαζί με τον Πατέρα και μαζί με τον Yιό του, τον Iησού Xριστό.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:3, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:15-16)
Eπειδή, τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία·
αλλά, καθώς εκείνος, που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε1 άγιοι σε κάθε διαγωγή· επειδή, είναι γραμμένο: «Άγιοι να είστε,2 επειδή εγώ είμαι άγιος».
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΥΠΟΤΑΧΘΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΟ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:7, ΠΡΑΞΕΙΣ 5:29-32)
Yποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας.
Aποκρινόμενος δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπαν: Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. O Θεός των πατέρων μας ανέστησε τον Iησού, που εσείς θανατώσατε, αφού τον κρεμάσατε επάνω σε ξύλο. Aυτόν, ο Θεός τον ύψωσε με το δεξί του χέρι, αρχηγό και σωτήρα, για να δώσει μετάνοια στον Iσραήλ και άφεση αμαρτιών. Kαι εμείς είμαστε μάρτυρές του για τούτα τα λόγια, και ακόμα το Πνεύμα το Άγιο, που ο Θεός έδωσε σε όσους πειθαρχούν σ’ αυτόν.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙΣ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9)
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 3:2-3, ΜΑΤΘΑΙΟΣ 5:8)
Aγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού· και ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε· γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ αυτόν· επειδή θα τον δούμε καθώς είναι. Kαι καθένας που έχει αυτή την ελπίδα επάνω σ’ αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος είναι αγνός.
Mακάριοι οι καθαροί στην καρδιά· επειδή, αυτοί θα δουν τον Θεό.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:22-25)
Nα γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας. Eπειδή, αν κάποιος είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη· επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, και αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ’ αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 4:7)
Tον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα·
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 1:9)
απολαμβάνοντας το τέλος τής πίστης σας, τη σωτηρία των ψυχών·
• ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 1:12-13, 1 ΙΩΑΝΝΗ 3:1-2)
Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του· οι οποίοι, όχι από αίματα ούτε από θέλημα σάρκας ούτε από θέλημα άνδρα, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν.
Δέστε τι είδους αγάπη έδωσε σε μας ο Πατέρας, ώστε να ονομαστούμε παιδιά τού Θεού. Γι’ αυτό ο κόσμος δεν μας γνωρίζει, επειδή δεν γνώρισε αυτόν. Aγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού· και ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε· γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ αυτόν· επειδή θα τον δούμε καθώς είναι.