Ποιον να στειλουμε;

Η ευθύνη να φέρουμε την αλήθεια του Ευαγγελίου στους ανθρώπους γύρω μας είναι βαριά αλλά και ιερή. Όταν ο Θεός ρωτάει «Ποιον να στείλουμε;», είναι μια πρόσκληση για κάθε έναν από εμάς που έχουμε βιώσει την αγάπη και τη σωτηρία Του. Είναι μια πρόσκληση να αναλάβουμε δράση, να αφήσουμε τη ζώνη άνεσής μας και να εκτεθούμε για το καλό των άλλων.

Η συνειδητοποίηση της ευθύνης αυτής μας προκαλεί να αντικρίσουμε τις ψυχές γύρω μας με ένα νέο βλέμμα: όχι απλώς ως ανθρώπους με τους οποίους συνυπάρχουμε, αλλά ως ανθρώπους για τους οποίους ο Θεός ενδιαφέρεται βαθιά, και για τους οποίους έχει ένα σχέδιο σωτηρίας.

Η ανταπόκριση στο κάλεσμα αυτό δεν απαιτεί από εμάς να είμαστε τέλειοι ή να έχουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά να είμαστε διαθέσιμοι και πρόθυμοι να χρησιμοποιηθούμε από τον Θεό. Είναι μια πρόσκληση να δράσουμε με αγάπη, να μιλήσουμε με συμπόνια και να προσφέρουμε την ελπίδα που βρίσκεται στον Χριστό σε εκείνους που βρίσκονται στο σκοτάδι.

Μέσω της προσευχής, της μαρτυρίας μας, και της προσωπικής μας σχέσης με τον Θεό, μπορούμε να γίνουμε φως στο σκοτάδι, οδηγώντας τις ψυχές που χάνονται πίσω στον Θεό. Ας είμαστε, λοιπόν, έτοιμοι να απαντήσουμε με θάρρος και πίστη στο «Ποιον να στείλουμε;», λέγοντας «Ιδού, εγώ είμαι· στείλε με». Ας αναλάβουμε την πρόκληση να είμαστε οι συνεργάτες του Θεού στο έργο της σωτηρίας, αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία για να μοιραστούμε την αγάπη, την ελπίδα, και την αλήθεια του Ευαγγελίου με όσους συναντάμε.

Η αποστολή αυτή δεν είναι εύκολη και μπορεί να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις, απογοητεύσεις, και αντιστάσεις. Ωστόσο, η δύναμη και η στήριξη που λαμβάνουμε από τον Θεό είναι αδιάλειπτη και αρκετή για να μας κρατήσει σταθερούς στην πορεία μας. Οι επιτυχίες και οι μεταμορφώσεις που θα γίνουν μέσα από τις προσπάθειές μας, ακόμα και αν φαίνονται μικρές, έχουν ανεκτίμητη αξία στα μάτια του Θεού.

Ας προσεγγίσουμε λοιπόν την αποστολή μας με ευλάβεια, ζητώντας από τον Θεό να μας δώσει τη σοφία, την καθοδήγηση και το θάρρος που χρειαζόμαστε για να εκπληρώσουμε το κάλεσμά Του. Ας είμαστε προσεκτικοί στις ευκαιρίες που μας παρουσιάζει ο Θεός για να μιλήσουμε, να πράξουμε, και να αγαπήσουμε στο όνομά Του. Και ας θυμόμαστε πάντα ότι, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις, η αγάπη και η πίστη μας στον Θεό μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη ζωή ενός ανθρώπου, φέρνοντας φως εκεί που υπάρχει σκοτάδι.

Μέσα από αυτή την ιερή συνεργασία με τον Θεό, ας είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τη φωνή Του, να ακολουθήσουμε την καθοδήγησή Του και να ανταποκριθούμε με αγάπη και ενθουσιασμό στο κάλεσμά Του. Ας θυμηθούμε ότι κάθε μικρή πράξη, κάθε ενθαρρυντικό λόγο, και κάθε στιγμή που μοιραζόμαστε το φως μας με άλλους, απηχεί στην αιωνιότητα και συνεισφέρει στη μεγάλη αποστολή της σωτηρίας ψυχών.

Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα δώρα και τα ταλέντα που μας έχει δώσει ο Θεός για να υπηρετήσουμε Τον και τους ανθρώπους γύρω μας. Ας αναζητήσουμε τρόπους για να είμαστε φως και ελπίδα στον κόσμο, δείχνοντας με το παράδειγμά μας την αγάπη του Χριστού. Ας είμαστε γενναιόδωροι, καλοσυνάτοι και ευσπλαχνικοί, αντικατοπτρίζοντας την αγάπη του Θεού σε κάθε σχέση και σε κάθε περίσταση.

Και πάνω απ’ όλα, ας έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και στην απίστευτη δύναμη του Ευαγγελίου του να μεταμορφώνει ζωές και να φέρνει ελπίδα εκεί που φαίνεται αδύνατο. Με τη βοήθεια του Θεού, και τη συνεργασία μας μαζί Του, μπορούμε να είμαστε μέρος ενός έργου που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και του χώρου, εργαζόμενοι για την αιώνια σωτηρία ψυχών.

Ας αποδεχτούμε λοιπόν το κάλεσμα με την απάντηση: «Ιδού, εγώ είμαι· στείλε με». Και με την αγά πη που μας καθοδηγεί και τη δύναμη που μας παρέχει ο Θεός, ας προχωρήσουμε μπροστά με θάρρος και αποφασιστικότητα. Μέσα από την προσωπική μας μαρτυρία, τις πράξεις αγάπης και τη διαρκή προσευχή, θα είμαστε φως σε έναν σκοτεινό κόσμο, φέρνοντας την αλλαγή ένα βήμα τη φορά.

Κάθε συνάντηση και κάθε συζήτηση είναι μια ευκαιρία να δείξουμε τον Χριστό στους άλλους, να μοιραστούμε την ελπίδα που έχουμε και να ενθαρρύνουμε τις καρδιές να αναζητήσουν τον Θεό. Ας είμαστε υπομονετικοί, κατανοητικοί και έτοιμοι να ακούσουμε, δείχνοντας με την αγάπη και τη συμπεριφορά μας τη διαφορετικότητα που κάνει η παρουσία του Θεού στη ζωή μας.

Η ενθάρρυνση, η παρηγοριά, και η προσευχή για τους άλλους είναι ισχυρά εργαλεία στα χέρια μας, που μπορούν να φέρουν θεραπεία, ελπίδα και μεταμόρφωση. Μέσα από την καθημερινή μας περιπέτεια, ας είμαστε πιστοί και ακούραστοι εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου, να θυμόμαστε πάντα ότι εργαζόμαστε όχι με τη δύναμή μας αλλά με τη δύναμη που μας δίνει ο ίδιος ο Θεός.

Ας προσεγγίζουμε κάθε ημέρα με την προσδοκία ότι ο Θεός θα μας χρησιμοποιήσει με θαυμαστούς τρόπους για να επιτύχουμε το έργο Του στη γη. Και όταν αισθανόμαστε αδύναμοι ή ανεπαρκείς, ας θυμόμαστε ότι ο Θεός δεν μας καλεί να επιτύχουμε μόνοι μας, αλλά να εμπιστευόμαστε στη δύναμή Του που εργάζεται μέσα μας. Αυτή η δύναμη είναι αρκετή για να μεταμορφώσει τις πιο σκληρές καρδιές και να φωτίσει τις πιο σκοτεινές γωνιές του κόσμου.

Όταν αντιμετωπίζουμε αντιστάσεις ή απογοητεύσεις, ας θυμηθούμε τους λόγους του Παύλου που μας υπενθυμίζουν ότι «σε όλα αυτά νικάμε δια μέσου Του που μας αγάπησε» (Ρωμαίους 8:37). Η νίκη μας δεν εξαρτάται από την ικανότητά μας να πείθουμε ή να επιβάλλουμε, αλλά από την ικανότητα του Θεού να αγγίζει και να μεταμορφώνει ζωές μέσω της αγάπης Του.

Καθώς συνεχίζουμε να αναζητούμε την καθοδήγηση και την υποστήριξη του Θεού στην αποστολή μας, ας είμαστε γενναιόδωροι στην προσευχή μας, ζητώντας Τον να μας ανοίξει τις καρδιές και τα μάτια στις ευκαιρίες που μας δίνει για να υπηρετήσουμε. Ας είμαστε επίσης γενναιόδωροι στην αγάπη μας, δείχνοντας την ίδια συμπόνια, υπομονή και κατανόηση που ο Θεός έχει δείξει σε εμάς.

Στο τέλος, αυτό που μετράει δεν είναι ο αριθμός των ψυχών που “κερδίσαμε”, αλλά η πιστότητα και η αγάπη με την οποία υπηρετούμε. Κάθε πράξη αγάπης, κάθε προσευχή, κάθε προσπάθεια να μοιραστούμε το Ευαγγέλιο είναι σπόροι που σπέρνονται για το Βασίλειο του Θεού, και ο Θεός είναι αυτός που φέρνει την αύξηση. Ας εμπιστευτούμε λοιπόν στη σοφία και στο χρονοδιάγραμμα του Θεού, γνωρίζοντας ότι η κάθε προσπάθεια που καταβάλλουμε στο όνομά Του έχει αξία και σημασία.

Η συμμετοχή μας στη σωτηρία ψυχών δεν είναι μόνο μια υποχρέωση αλλά και μια ευλογία, καθώς μας δίνεται η ευκαιρία να βιώσουμε τη χαρά και την ειρήνη που προέρχονται από το να είμαστε συνεργάτες του Θεού. Ας προσεγγίσουμε λοιπόν αυτή την αποστολή με χαρά, ενθουσιασμό και μια αταλάντευτη πίστη στις υποσχέσεις του Θεού.

Καθώς προχωρούμε στην κλήση μας, ας θυμόμαστε πάντα το μήνυμα του Χριστού που λέει: «Εν τούτω έγνωσαν πάντες ότι είστε μαθηταί μου, εάν έχετε αγάπην μεταξύ σας» (Ιωάννης 13:35). Η αγάπη μας προς τους άλλους, η ετοιμότητα μας να υπηρετήσουμε και η προθυμία μας να μοιραστούμε το Ευαγγέλιο είναι οι πιο ισχυρές μαρτυρίες της πίστης μας.

Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, για θάρρος, σοφία και δύναμη για να ζούμε και να μοιραζόμαστε την αγάπη του Θεού κάθε μέρα, γνωρίζοντας ότι μέσω της πίστης και της υπακοής μας στον Θεό, Εκείνος θα επιτύχει μεγάλα πράγματα μέσα και μέσω μας.