Η σημασία της θυσίας του Χριστού και της απαλλαγής από την ενοχή της αμαρτίας είναι ένα κεντρικό θέμα στη χριστιανική πίστη. Η ιδέα ότι το “κατηγορητήριο” των αμαρτιών μας “καρφώθηκε στο Σταυρό” είναι μια εξαιρετικά ισχυρή και παρηγορητική εικόνα που υποδηλώνει πλήρη συγχώρεση και απελευθέρωση από τις ενοχές μας.
Η Κατάργηση της Αμαρτίας
Η διδασκαλία του Χριστιανισμού προσφέρει μια πανίσχυρη έννοια δικαίωσης και αποκατάστασης μέσω του θανάτου του Χριστού στο Σταυρό. Στον Σταυρό, ο Ιησούς Χριστός προσέφερε τον εαυτό Του ως θυσία για την αμαρτία, καθαρίζοντας εμάς από όλες τις κατηγορίες που η συνείδησή μας και ο νόμος μπορεί να μας επιβάλλει.
Η Συμφιλίωση με τον Θεό
Η σταύρωση του Χριστού δεν αφορά μόνο την αφαίρεση της τιμωρίας που μας αξίζει λόγω των αμαρτιών μας, αλλά και την ανοικοδόμηση της σχέσης μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Μέσω αυτής της θυσίας, οι πιστοί καλούνται να ζήσουν υπό την νέα σχέση “παιδιών του Θεού”, που ορίζεται από την αγάπη, τη συγχώρεση και την ειρήνη με τον δημιουργό τους.
Η Προσωπική Μεταμόρφωση
Με τη συγχώρεση έρχεται και η υποχρέωση της μεταμόρφωσης. Οι πιστοί καλούνται να απομακρύνουν από τη ζωή τους ό,τι τους χωρίζει από τον Θεό και να ζουν σύμφωνα με τα θεϊκά πρότυπα—δίκαια, αγνά, σε συνεχή σχέση με τον Θεό και σε αρμονία με τις οδηγίες Του.
Η Δύναμη της Πίστης
Η δύναμη της πίστης είναι κεντρικό στοιχείο στη χριστιανική θεολογία. Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη στο Θεό, υπακοή στη θέλησή Του και πλήρης προσήλωση στη διδασκαλία Του. Αυτή η πίστη δεν είναι παθητική αλλά ενεργή και δυναμική, οδηγώντας τον πιστό σε μια ζωή αφοσίωσης και δράσης.
Η Εφαρμογή στην Πράξη
Η χριστιανική διδασκαλία δεν αρκείται στη θεωρητική κατανόηση της θυσίας του Χριστού ή στην επιφανειακή πίστη. Οι πιστοί καλούνται να εφαρμόζουν τις διδασκαλίες στην καθημερινή ζωή, να ενσαρκώνουν τις αξίες του Ευαγγελίου σε κάθε τους πράξη και να αναζητούν ενεργά τρόπους για να φανερώνουν την αγάπη του Θεού στον κόσμο.
Η Αποκάλυψη στην Πραγματικότητα
Το “κατηγορητήριο” μας ίσως έχει καρφωθεί στον Σταυρό, αλλά η πρόκληση της καθημερινής ανανέωσης της πίστης και της αντίστασης στα πειρασμούς είναι συνεχής. Κάθε πιστός αντιμετωπίζει την πρόκληση να ζήσει σύμφωνα με την υψηλή κλήση του Χριστού, να αποδείξει την αξία της συγχωροχάρτης του μέσα σε έναν κόσμο που συχνά φαίνεται απρόθυμος ή ανίκανος να κατανοήσει τη βαθύτερη σημασία της αλήθειας του Ευαγγελίου.
Η αμφισβήτηση, λοιπόν, για τον πιστό δεν είναι μόνο η αποδοχή της θυσίας αλλά και η συνεχής εφαρμογή των διδαχών της πίστης στη ζωή του. Μέσα από αυτή την εφαρμογή, η ζωή του μετατρέπεται σε ένα ζωντανό μαρτύριο της δύναμης και της αγάπης του Θεού.
• ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΡΦΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 2:14)
όταν εξάλειψε το χειρόγραφο με τα διατάγματα, που ήταν εναντίον σας, και το αφαίρεσε από το μέσον, καρφώνοντάς το επάνω στον σταυρό·
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 3:23)
δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:21, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:4)
Kαι εσάς, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα·
Mοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θελήσει να είναι φίλος τού κόσμου, γίνεται εχθρός τού Θεού.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΕΒΕΙΣ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:18, ΤΙΤΟΣ 2:12)
Eπειδή, οργή τού Θεού αποκαλύπτεται από τον ουρανό επάνω σε κάθε ασέβεια και αδικία ανθρώπων, που κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας.
η οποία μάς διδάσκει να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες, και να ζήσουμε με σωφροσύνη και με δικαιοσύνη και με ευσέβεια στον παρόντα αιώνα,
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:31, ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:8)
Kάθε πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από σας με κάθε κακία·
Tώρα, όμως, απορρίψτε και εσείς από το στόμα σας όλα αυτά: Oργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αισχρολογία.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΕΥΤΕΣ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:9, ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:25)
Nα μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αφού ξεντυθήκατε τον παλιό άνθρωπο, μαζί με τις πράξεις του·
Γι’ αυτό, έχοντας απορρίψει το ψέμα, «να μιλάτε αλήθεια κάθε ένας με τον πλησίον του»· επειδή, είμαστε μέλη ο ένας τού άλλου.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ. (ΛΟΥΚΑΣ 6:42, 11:44, ΜΑΡΚΟΣ 7:6)
Ή, πώς μπορείς να λες στον αδελφό σου: Aδελφέ, άφησε να βγάλω το ξυλαράκι, που είναι στο μάτι σου, ενώ εσύ δεν βλέπεις το δοκάρι, που είναι στο δικό σου μάτι; Yποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το δικό σου μάτι, και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το ξυλαράκι που είναι στο μάτι τού αδελφού σου.
Aλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, επειδή είστε σαν τους τάφους, που δεν φαίνονται, και οι άνθρωποι που περπατούν επάνω τους, δεν γνωρίζουν.
Kαι εκείνος απαντώντας είπε σ’ αυτούς, ότι: Kαλά προφήτευσε ο Hσαΐας για σας τους υποκριτές, όπως είναι γραμμένο: «O λαός αυτός με τιμάει με τα χείλη, η καρδιά τους όμως απέχει μακριά από μένα·
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΝΗΡΟΙ. (ΛΟΥΚΑΣ 11:13, ΜΑΤΘΑΙΟΣ 15:19)
Aν, λοιπόν, εσείς που είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλές δόσεις στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας ο ουράνιος θα δώσει Πνεύμα άγιο σ’ εκείνους που ζητούν απ’ αυτόν;
Eπειδή, από την καρδιά βγαίνουν πονηροί συλλογισμοί, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:24-32, 2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:1-5)
Kαι καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει· επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια· ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρετές κακών, απειθείς στους γονείς, χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες· οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και με ευχαρίστηση επιδοκιμάζουν εκείνους που τα πράττουν.
NA ΓNΩPIZEIΣ, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, έχοντας μεν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· και αυτούς, απόφευγέ τους.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 2:40)
Kαι με άλλα πολλά λόγια έδινε μαρτυρία και πρότρεπε, λέγοντας: Σωθείτε από τούτη τη διεστραμμένη γενεά.
• ΟΤΙ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-20)
Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του.
• ΟΤΙ ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΔΟΞΑΣΑΜΕ ΩΣ ΘΕΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:21)
Eπειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν· αλλά, μέσα στους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους.
• ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. (2 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 2:10)
και με κάθε απάτη τής αδικίας, ανάμεσα σ’ αυτούς που χάνονται· επειδή, δεν δέχθηκαν την αγάπη τής αλήθειας για να σωθούν.
• ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΗΘΙΚΗ “ΚΑΡΔΙΑ”. (ΜΑΡΚΟΣ 7:21-23)
επειδή, από μέσα από την καρδιά των ανθρώπων βγαίνουν οι κακοί συλλογισμοί, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες, πονηρίες, δόλος, ασέλγεια, πονηρό βλέμμα, βλασφημία, υπερηφάνεια, αφροσύνη. Όλα αυτά τα πονηρά βγαίνουν από μέσα, και μολύνουν τον άνθρωπο.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΙΚΟΙ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:9)
Ή, δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού; Mη πλανιέστε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε κίναιδοι ούτε αρσενοκοίτες’
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΛΕΦΤΕΣ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 6:19, ΙΩΑΝΝΗ 10:8)
Mη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τούς αφανίζει, και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν·
Όλοι όσοι ήρθαν πριν από μένα, είναι κλέφτες και ληστές· αλλά, τα πρόβατα δεν τους άκουσαν.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΠΑΓΕΣ. (ΛΟΥΚΑΣ 18:11)
O Φαρισαίος, καθώς στάθηκε, προσευχόταν από μέσα του19 τα εξής: Σε ευχαριστώ, Θεέ, ότι δεν είμαι όπως και οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως αυτός ο τελώνης.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝΕΚΤΕΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:10)
ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε κακολόγοι ούτε άρπαγες δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΙ. (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:10, ΛΟΥΚΑΣ 16:14)
Eπειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες.
Kαι όλα αυτά τα άκουγαν και οι Φαρισαίοι, που ήσαν φιλάργυροι· και τον περιγελούσαν.
• ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΑΥΤΟΙ, ΑΛΑΖΟΝΕΣ, ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, ΑΠΕΙΘΕΙΣ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:2)
επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι,
