Η έννοια της προσωπικής ευθύνης στον χριστιανισμό είναι ένα θέμα που διαπερνά βαθιά τη διδασκαλία της Βίβλου και αντικατοπτρίζει τη σχέση μεταξύ του ατόμου και του Θεού. Σύμφωνα με την Βίβλο, κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και θα πρέπει να δώσει λογαριασμό στον Θεό για τις επιλογές του στη ζωή. Αυτό το κείμενο εξετάζει διεξοδικά πώς η αλήθεια του Θεού διαμορφώνει τις ηθικές ευθύνες του ατόμου, τις επιπτώσεις της προσωπικής συμπεριφοράς και τις τελικές συνέπειες που περιλαμβάνει η αιώνια κρίση ή δικαίωση.
Η Βάση της Προσωπικής Ευθύνης
Στη χριστιανική πίστη, η αρχή της προσωπικής ευθύνης έχει βαθιές θεολογικές ρίζες. Ο άνθρωπος, κατά την έκθεση της Γένεσης, δημιουργήθηκε “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση” του Θεού (Γένεση 1:26-27), δίνοντάς του έτσι μια ξεχωριστή ικανότητα για ηθική συνείδηση και ελεύθερη βούληση. Αυτή η δυνατότητα να κάνει ηθικές επιλογές επισύρει την ευθύνη των συνεπειών αυτών των επιλογών.
Η Αναγκαιότητα της Αλήθειας
Η γνώση της αλήθειας του Θεού αυξάνει την ευθύνη του ατόμου να ζει σύμφωνα με αυτήν την αλήθεια. Ο άνθρωπος που γνωρίζει τις διδαχές του Θεού αλλά επιλέγει να τις αγνοήσει ή να τις παραβεί βαρύνεται με μεγαλύτερη ευθύνη στην ηθική και πνευματική τάξη του κόσμου (Λουκάς 12:47-48).
Η Σημασία της Διακονίας και της Υπηρεσίας
Κάθε άνθρωπος, σύμφωνα με τις δυνατότητες και τα χαρίσματα που έχει λάβει, οφείλει να υπηρετεί την κοινότητα και να συμβάλλει στο κοινό καλό. Η Πρώτη Επιστολή του Πέτρου 4:10 υπογραμμίζει την ευθύνη του κάθε πιστού να διακονεί τους άλλους με το χάρισμα που έχει λάβει.
Η Προσωπική Αγιότητα
Η ευθύνη για την προσωπική αγιότητα είναι επίσης κεντρική. Ο καθένας έχει την υποχρέωση να ζει μια ζωή που αντανακλά την αγιότητα που ο Θεός απαιτεί, όπως αναφέρεται στον 1 Θεσσαλονικείς 4:3. Η διαδικασία αυτή του αγιασμού είναι τόσο προσωπική όσο και κοινοτική.
Η Ευθύνη για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη
Η προσωπική ευθύνη εκτείνεται επίσης στην υποχρέωση να ζει κανείς μια ζωή δικαιοσύνης και να μιλάει την αλήθεια. Όπως τονίζεται στην Εφεσίους 4:25, το να μιλά κανείς αλήθεια είναι θεμελιώδες στη χριστιανική κοινότητα και συμβάλλει στη διατήρηση της ειλικρίνειας και της διαφάνειας.
Η Κρίση και η Απολογία
Καθένας θα πρέπει να εμφανιστεί μπροστά στο Θεό και να λογοδοτήσει για τις πράξεις του στη ζωή, όπως υπενθυμίζει η Αποκάλυψη 20:13 και ο 2 Κορινθίους 5:10. Η τελική αυτή απολογία δεν εξαρτάται μόνο από τις καλές πράξεις αλλά και από την ειλικρινή πίστη και την πνευματική προσήλωση.
Συμπέρασμα
Η προσωπική ευθύνη στον χριστιανισμό δεν είναι απλώς μια ηθική ή κοινωνική υποχρέωση αλλά μια θεμελιώδης έκφραση της πίστης. Μέσα από την καθημερινή συμπεριφορά, τη διακονία, την αγιότητα, την αλήθεια, και την αντοχή στις πειρασμούς, το άτομο δείχνει την αυθεντικότητα της πίστης του. Η ζωή ενός χριστιανού είναι μια διαρκής απόδειξη του πώς η θεϊκή χάρη και η προσωπική ευθύνη συνυπάρχουν σε έναν δυναμικό και αλληλένδετο τρόπο που οδηγεί στην αιώνια ζωή.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 20:13)
Kαι η θάλασσα έδωσε τους νεκρούς που ήσαν μέσα σ’ αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωσαν τους νεκρούς, που ήσαν μέσα σ’ αυτούς· και κρίθηκαν κάθε ένας σύμφωνα με τα έργα τους.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ Η ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 4:10)
Kάθε ένας, ανάλογα με το χάρισμα που πήρε, να υπηρετείτε ο ένας τον άλλον σύμφωνα μ’ αυτό, ως καλοί οικονόμοι τής πολυειδούς χάρης τού Θεού.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΣΥΡΘΕΙ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:14)
Πειράζεται, όμως, κάθε ένας, από τη δική του επιθυμία, καθώς παρασύρεται και δελεάζεται.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΠΟΥΔΗ ΓΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 6:11)
Eπιθυμούμε, όμως, κάθε ένας από σας να δείχνει την ίδια επιμέλεια προς την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι τέλους·
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:3)
Eπειδή, τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία·
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 2:4, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 10:24)
Kάθε ένας να μη αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ’ εκείνα που είναι των άλλων.
Kανένας ας μη ζητάει το δικό του συμφέρον· αλλά κάθε ένας αυτά που συμφέρουν τον άλλον.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ Ο,ΤΙ ΠΡΑΞΕΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 6:8)
ξέροντας ότι κάθε ένας ό,τι καλό κάνει, αυτό θα πάρει από τον Kύριο, είτε δούλος είτε ελεύθερος.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:25)
Γι’ αυτό, έχοντας απορρίψει το ψέμα, «να μιλάτε αλήθεια κάθε ένας με τον πλησίον του»· επειδή, είμαστε μέλη ο ένας τού άλλου.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟ. (ΓΑΛΑΤΑΣ 6:5)
Eπειδή, κάθε ένας το δικό του φορτίο θα βαστάξει.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ ΣΤΟ ΘΕΟ. (ΓΑΛΑΤΑΣ 6:4)
Aλλά, κάθε ένας ας εξετάζει το δικό του έργο, και τότε θα έχει καύχημα μονάχα στον εαυτό του και όχι στον άλλον.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 9:7)
Kάθε ένας ανάλογα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη· επειδή, τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 5:10)
Eπειδή, πρέπει όλοι να εμφανιστούμε μπροστά στο βήμα τού Xριστού, ώστε κάθε ένας να αν-ταμειφθεί σύμφωνα με εκείνα που έπραξε διαμέσου τού σώματος, είτε αγαθό είτε κακό.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΤΑΞΕ Ο ΘΕΟΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 4:2)
‘Kαι εξάλλου, εκείνο που ζητείται ανάμεσα στους οικονόμους είναι κάθε ένας να βρεθεί πιστός.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΠΩΣ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:10)
Eγώ, σύμφωνα με τη χάρη τού Θεού, που μου δόθηκε, σαν σοφός αρχιτέκτονας, έβαλα το θεμέλιο· άλλος, όμως, οικοδομεί επάνω σ’ αυτό· κάθε ένας, πάντως, ας βλέπει πώς οικοδομεί επάνω σ’ αυτό.
• Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:8, ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 22:12)
Aυτός, μάλιστα, που φυτεύει, και αυτός που ποτίζει είναι το ίδιο· και κάθε ένας θα πάρει τον δικό του μισθό, σύμφωνα με τον κόπο του.
Kαι δέστε, έρχομαι γρήγορα· και ο μισθός μου είναι μαζί μου, για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του.
