Η προσέγγιση του κόσμου μέσα από τα μάτια του Θεού αποτελεί μία από τις βασικές προκλήσεις για κάθε πιστό. Το να βλέπει κανείς τον κόσμο όπως τον βλέπει ο Θεός σημαίνει να ενστερνίζεται μια προοπτική που ξεπερνά τις ανθρώπινες προκαταλήψεις και τις επιφανειακές κρίσεις, εστιάζοντας αντ’ αυτού στην αγάπη, τη δικαιοσύνη, την ελπίδα και την ανεκτικότητα που διακρίνει την θεία φύση.

Η Αγάπη του Θεού για τον Κόσμο

Όταν ο Θεός κοιτάζει τον κόσμο, τον βλέπει μέσα από την οπτική της αγάπης. Όπως αναφέρεται στον Ιωάννη 3:16, “Ο Θεός αγάπησε τόσο τον κόσμο, ώστε έδωσε τον μονογενή Υιό του, ώστε κάθε όποιος πιστεύει σε Εκείνον να μη χαθεί, αλλά να έχει αιώνια ζωή.” Αυτή η αγάπη είναι απεριόριστη και ανιδιοτελής, και δεν διακρίνει με βάση την εθνικότητα, την κοινωνική τάξη, ή την ιδιωτική διαγωγή.

Η Επιθυμία του Θεού για Σωτηρία

Ο Θεός επιθυμεί τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Όπως αναφέρεται στο 1 Τιμοθέου 2:4, ο Θεός “θέλει πάντας τους ανθρώπους να σωθούν και να έρθουν στη γνώση της αλήθειας.” Αυτό δείχνει την οικουμενικότητα του θείου σχεδίου και την αποφασιστικότητα του Θεού να προσφέρει την σωτηρία ακόμα και στους πλέον αμαρτωλούς.

Η Χρηστότητα και Υπομονή του Θεού

Η χρηστότητα και η υπομονή του Θεού είναι στοιχεία που συχνά παραβλέπουμε. Όπως σημειώνεται στους Ρωμαίους 2:4, η υπομονή του Θεού είναι σχεδιασμένη να οδηγεί τους ανθρώπους στη μετάνοια, αποδεικνύοντας ότι η ανοχή Του δεν είναι ένδειξη αδυναμίας αλλά μια ευκαιρία για σωτηρία.

Η Διαστρέβλωση του Κόσμου

Παρά την αγάπη Του, ο Θεός βλέπει επίσης την παρακμή και τη διαστρέβλωση στον κόσμο. Στις Πράξεις 2:40, ο Πέτρος προειδοποιεί τους ακροατές του να σωθούν “από αυτήν την διεστραμμένη γενεά.” Ο κόσμος παρουσιάζεται ως ένα μέρος που είναι γεμάτο πνευματικές παγίδες και προκλήσεις, και ο Θεός θέλει να αποκαταστήσει την ηθική τάξη και τη δικαιοσύνη.

Η Αναγκαιότητα της Επιστροφής στον Θεό

Η επιστροφή στον Θεό είναι ένας κεντρικός στόχος για την ανθρωπότητα. Όπως υποδεικνύεται στην παραβολή του άσωτου υιού (Λουκάς 15:13-21), η επιστροφή στον Θεό μετά από περιόδους αμαρτίας και απομάκρυνσης αποτελεί την καταλυτική στιγμή της πνευματικής αναγέννησης και της σωτηρίας.

Η Κρίση και η Μακροθυμία

Τέλος, η μακροθυμία του Θεού δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως αδιαφορία προς την αμαρτία. Αντίθετα, η Βίβλος διδάσκει ότι η μακροθυμία Του σκοπεύει στην παροχή χρόνου για μετάνοια (2 Πέτρου 3:9). Η κρίση του Θεού είναι αναπόφευκτη, αλλά η αγάπη Του προσφέρει μια διέξοδο μέσω της πίστης και της μεταμέλειας.

Συνολικά, να βλέπει κανείς τον κόσμο όπως τον βλέπει ο Θεός σημαίνει να αντικρίζει την ανθρωπότητα με μια βαθιά ελπίδα για αναγέννηση και αποκατάσταση. Σημαίνει να αναγνωρίζει την ανάγκη για μετάνοια, να υποστηρίζει τη δικαιοσύνη και να προωθεί την αγάπη και την ειρήνη που είναι θεμελιώδη στοιχεία της θείας βούλησης..

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:16)

Eπειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ. (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 2:4)

ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας. 

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 2:4-5)

Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια; Eξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 3:9)

Δεν βραδύνει ο Kύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια.

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 2:40)

Kαι με άλλα πολλά λόγια έδινε μαρτυρία και πρότρεπε, λέγοντας: Σωθείτε από τούτη τη διεστραμμένη γενεά.

• Ο ΘΕΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. (ΛΟΥΚΑΣ 15:13-21, 1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 1:9, ΠΡΑΞΕΙΣ 3:19)
Kαι ύστερα από λίγες ημέρες, ο νεότερος γιος, αφού τα μάζεψε όλα, αποδήμησε σε μία μακρινή χώρα· και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του, ζώντας άσωτα. Kαι όταν τα ξόδεψε όλα, έγινε μεγάλη πείνα σ’ εκείνη τη χώρα, και αυτός άρχισε να στερείται. Tότε, πήγε και προσκολλήθηκε σε έναν από τους πολίτες εκείνης τής χώρας· ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του για να βόσκει γουρούνια. Kαι επιθυμούσε να γεμίσει την κοιλιά του από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν τα γουρούνια· και κανένας δεν έδινε σ’ αυτόν τίποτε.
Όταν δε ήρθε στον εαυτό του, είπε: Πόσοι μισθωτοί τού πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, και εγώ χάνομαι από την πείνα! Aφού σηκωθώ, θα πάω στον πατέρα μου, και θα του πω: Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου· και δεν είμαι πια άξιος να ονομαστώ γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους μισθωτούς σου.

Kαι αφού σηκώθηκε, ήρθε στον πατέρα του. Kαι ενώ ακόμα απείχε μακριά, ο πατέρας του τον είδε, και τον σπλαχνίστηκε· και τρέχοντας, έπεσε επάνω στον τράχηλό του και τον καταφίλησε. Kαι ο γιος είπε σ’ αυτόν: Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου, και δεν είμαι πια άξιος να ονομαστώ γιος σου.

επειδή, οι ίδιοι διηγούνται για μας, τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς, και πώς επιστρέψατε στον Θεό από τα είδωλα, για να δουλεύετε έναν Θεό ζωντανό και αληθινό, 

Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου, 

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:1-9, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:38-39, ΛΟΥΚΑΣ 5:32, 13:3, 5)

NA ΓNΩPIZEIΣ, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, έχοντας μεν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· και αυτούς, απόφευγέ τους. Eπειδή, απ’ αυτούς είναι εκείνοι που μπαίνουν μέσα στα σπίτια, και αιχμαλωτίζουν τα γυναικάρια, που είναι φορτωμένα με αμαρτίες, καθώς σέρνονται από διάφορες επιθυμίες, τα οποία πάντα μαθαίνουν, και ποτέ δεν μπορούν νάρθουν στην πλήρη γνώση τής αλήθειας. Mε τον ίδιο τρόπο που ο Iαννής και ο Iαμβρής αντιστάθηκαν στον Mωυσή, έτσι και αυτοί αντιστέκονται στην αλήθεια, άνθρωποι διεφθαρμένοι στον νου, αδόκιμοι στην πίστη. Aλλά, δεν θα προκόψουν περισσότερο· επειδή, η ανοησία τους θα γίνει καταφάνερη σε όλους, όπως έγινε και η ανοησία εκείνων.

«ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με βάση την πίστη». Kαι «αν κάποιος συρθεί προς τα πίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σ’ αυτόν». Eμείς, όμως, δεν είμαστε απ’ αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ’ αυτούς που πιστεύουν προς σωτηρία τής ψυχής.

Δεν ήρθα για να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια.

Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. 

Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-21)

Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του. Όποιος, όμως, πράττει την αλήθεια, έρχεται στο φως, για να φανερωθούν τα έργα του, ότι έγιναν σύμφωνα με τον Θεό.

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ ΗΘΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΑΡΚΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:5-9)
Eπειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα· ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα. Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη. Eπειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ούτε μπορεί. Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό. Eσείς, όμως, δεν είστε τής σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας. Aλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα τού Xριστού, αυτός δεν είναι δικός του.
• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 1:4, ΤΙΤΟΣ 3:3)

διαμέσου των οποίων δωρήθηκαν σε μας οι πιο μεγάλες και πολύτιμες υποσχέσεις, ώστε διαμέσου αυτών να γίνετε κοινωνοί θείας φύσης, έχοντας αποφύγει τη διαφθορά, που υπάρχει μέσα στον κόσμο, διαμέσου τής επιθυμίας.

Eπειδή, ήμασταν κάποτε και εμείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, καθώς ήμασταν δούλοι σε διάφορες επιθυμίες και ηδονές, ζώντας μέσα σε κακία και φθόνο, μισητοί και μισώντας ο ένας τον άλλον.

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΣΩΤΙΑ. (ΛΟΥΚΑΣ 15:13, 1 ΠΕΤΡΟΥ 4:1-4, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:4)

Kαι ύστερα από λίγες ημέρες, ο νεότερος γιος, αφού τα μάζεψε όλα, αποδήμησε σε μία μακρινή χώρα· και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του, ζώντας άσωτα. 

Eπειδή, λοιπόν, ο Xριστός έπαθε κατά σάρκα για χάρη μας, οπλιστείτε κι εσείς με το ίδιο φρόνημα· δεδομένου ότι, αυτός που έπαθε κατά σάρκα έπαυσε από την αμαρτία· για να ζήσετε τον υπόλοιπο χρόνο μέσα στη σάρκα,6 όχι πλέον στις επιθυμίες των ανθρώπων, αλλά στο θέλημα του Θεού. Eπειδή, αρκετός είναι σε μας ο περασμένος καιρός τού βίου, όταν πράξαμε το θέλημα των εθνών, καθώς περπατήσαμε σε ασέλγειες, επιθυμίες, οινοποσίες, γλεντοκόπια, συμπόσια και αθέμιτες ειδωλολατρείες· και γι’ αυτό παραξενεύονται, ότι εσείς δεν συντρέχετε μαζί τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας, και σας βλασφημούν·

Mοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θελήσει να είναι φίλος τού κόσμου, γίνεται εχθρός τού Θεού. 

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:16)

Tώρα, όμως, καυχάστε στις αλαζονείες σας· κάθε τέτοια καύχηση είναι κακή. 

• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:13, ΠΡΑΞΕΙΣ 26:18)

ο οποίος μάς ελευθέρωσε από την εξουσία τού σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού αγαπητού Yιού του· 

για να ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως, και από την εξουσία τού σατανά στον Θεό, για να πάρουν άφεση αμαρτιών, και κληρονομιά ανάμεσα στους αγιασμένους, διαμέσου τής πίστης σε μένα.

• Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ. (ΜΑΡΚΟΣ 6:6)

Kαι θαύμαζε για την απιστία τους. Kαι περιερχόταν ολόγυρα τις κωμοπόλεις, διδάσκοντας.