Η σύγκριση μεταξύ του κόσμου και της Εκκλησίας του Χριστού αντανακλά δύο διαμετρικά αντίθετες υπάρξεις, καθοδηγούμενες από εντελώς διαφορετικές αρχές και σκοπούς. Από τη μία πλευρά, ο κόσμος με το φρόνημα της σαρκός, που χαρακτηρίζεται από εφήμερες απολαύσεις και στοχεύσεις, και από την άλλη, η Εκκλησία με το φρόνημα του Πνεύματος, επιδιώκοντας την αιώνια δόξα και την κοινωνία με τον Θεό.
α Δύο Φρονήματα
Ο κόσμος και η Εκκλησία ακολουθούν δύο ξεχωριστά φρονήματα—το φρόνημα της σαρκός και το φρόνημα του Πνεύματος. Το φρόνημα της σαρκός συνδέεται με τις επιθυμίες του εγώ, την αυτοκεντρικότητα, την απληστία, και την επιδίωξη της ηδονής χωρίς όρια ή ηθικές αρχές. Αντίθετα, το φρόνημα του Πνεύματος προσανατολίζεται προς τον Θεό, την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη συγχώρεση και την υπηρεσία προς τον πλησίον.
Ο Κόσμος Χωρίς Θεό και Ελπίδα
Ο κόσμος ως μέρος της υλικής δημιουργίας, που δεν συνδέεται με τη θεία αποκάλυψη, συχνά εμφανίζεται ως ένας χώρος χωρίς πνευματική οδήγηση ή ελπίδα. Οι άνθρωποι στον κόσμο αυτό ενδέχεται να νιώθουν ότι αυτονομούν, αλλά στην πραγματικότητα υποκύπτουν στα πάθη και τις προκλήσεις της ζωής χωρίς σταθερό οδηγό ή αξιόπιστη ελπίδα. Αυτή η απουσία Θεού συχνά οδηγεί σε απελπισία, μοναξιά, και στην αναζήτηση ευτυχίας σε αναποτελεσματικούς και παροδικούς τρόπους.
Η Εκκλησία με Θεό και Ελπίδα
Αντιθέτως, η Εκκλησία, η συγκροτημένη κοινότητα των πιστών, εκφράζει την ουσιαστική σύνδεση με τον Θεό μέσω του Χριστού και της δράσης του Αγίου Πνεύματος. Μέσα στην Εκκλησία, οι πιστοί βρίσκουν πραγματική ελπίδα και σκοπό για τη ζωή τους, καθώς η πίστη τους προσφέρει ένα αισθητό μέλλον και μια διαβεβαίωση της αιώνιας ζωής.
Διακριτικά Στοιχεία της Εκκλησίας
Τα διακριτικά στοιχεία της Εκκλησίας περιλαμβάνουν την πίστη στην αποκάλυψη του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού, την ενσωμάτωση στην κοινωνία των αγίων, την προσήλωση στη διδασκαλία των Αποστόλων και την αποδοχή της θεϊκής βούλησης ως οδηγό για μια ζωή αφιερωμένη στην αγάπη, τη δικαιοσύνη και την πνευματική ανάπτυξη.
Η Σύγκρουση Ανάμεσα στους Δύο Κόσμους
Η σύγκρουση μεταξύ του κόσμου και της Εκκλησίας δεν είναι μόνο θεωρητική, αλλά καθημερινή πραγματικότητα. Οι πιστοί καλούνται να αντιστέκονται στις προκλήσεις και τις πειρασμούς που φέρνει ο κόσμος, επιδιώκοντας να ζουν μια ζωή που ανταποκρίνεται στα υψηλά ιδανικά του Ευαγγελίου.
Η κατανόηση της διαφοράς μεταξύ του κόσμου και της Εκκλησίας αποτελεί βασικό στοιχείο για κάθε πιστό που επιθυμεί να αντιληφθεί το πλάτος και το βάθος της πνευματικής του ταυτότητας και κλήσης. Η αντίληψη αυτή οδηγεί στη βαθύτερη κατανόηση της πνευματικής μάχης και της ανάγκης για μια διαρκή εγρήγορση και αφοσίωση στη ζωή μέσα στο Πνεύμα..
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΔΟΞΑ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:18)
Eπειδή, θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 11:25, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:9, 1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:19, 2 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 2:14)
προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας·
απολαμβάνοντας το τέλος τής πίστης σας, τη σωτηρία των ψυχών·
θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή.
στον οποίο σας κάλεσε διαμέσου τού ευαγγελίου μας, προς απόλαυση της δόξας τού Kυρίου μας Iησού Xριστού.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15-17, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 2:9)
Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· επειδή, κάθε τι που υπάρχει μέσα στον κόσμο: H επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο. Kαι ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα.
αλλά, καθώς είναι γραμμένο: «Eκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτούς που τον αγαπούν».
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:25)
Eπειδή, το μωρό τού Θεού είναι σοφότερο από τους ανθρώπους· και το ασθενές τού Θεού είναι ισχυρότερο από τους ανθρώπους.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 14:2)
Στο σπίτι τού Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα· ειδάλλως, θα σας έλεγα· πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 6:19-21)
Mη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τούς αφανίζει, και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν· αλλά, να θησαυρίζετε στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τούς αφανίζουν, και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν. Eπειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 1:18, 11, 14, ΓΑΛΑΤΑΣ 4:7)
ώστε να φωτιστούν τα μάτια τού νου σας, στο να γνωρίσετε ποια είναι η ελπίδα τής πρόσκλησής του, και ποιος ο πλούτος τής δόξας τής κληρονομιάς του στους αγίους·
σ’ αυτόν, στον οποίο και πήραμε κληρονομιά, καθώς προοριστήκαμε σύμφωνα με την πρόθεση εκείνου, ο οποίος ενεργεί τα πάντα, κατά τη βουλή1 τού θελήματός του·
που είναι ο αρραβώνας τής κληρονομιάς μας, μέχρι την απολύτρωση του λαού του που αποκτήθηκε, σε έπαινο της δόξας του.
Ώστε, δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά γιος· αν, όμως, είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος τού Θεού διαμέσου τού Xριστού.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 13:46, 1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:19)
O δε Παύλος και ο Bαρνάβας μιλώντας με θάρρος, είπαν: Ήταν αναγκαίο πρώτα σε σας να λαληθεί ο λόγος τού Θεού· αλλά, επειδή τον απορρίπτετε, και δεν κρίνετε τον εαυτό σας άξιο της αιώνιας ζωής, δέστε, στρεφόμαστε στα έθνη·
θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 2:40, ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 21:24-27)
Kαι με άλλα πολλά λόγια έδινε μαρτυρία και πρότρεπε, λέγοντας: Σωθείτε από τούτη τη διεστραμμένη γενεά.
Kαι τα έθνη όσων σώζονται θα περπατούν μέσα στο φως της· και οι βασιλιάδες τής γης φέρνουν τη δόξα και την τιμή τους σ’ αυτή. Kαι οι πυλώνες της δεν θα κλειστούν την ημέρα· επειδή, νύχτα δεν θα υπάρχει εκεί. Kαι σ’ αυτή θα φέρνουν τη δόξα και την τιμή των εθνών. Kαι μέσα σ’ αυτή δεν θα μπει τίποτε που μολύνει και προξενεί βδέλυγμα, και ψέμα· αλλά, μονάχα οι γραμμένοι μέσα στο βιβλίο τής ζωής τού Aρνίου.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΘΕΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:12, 1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:13, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:3, ΤΙΤΟΣ 3:7)
ότι, εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Xριστό, απαλλοτριωμένοι από την πολιτεία τού Iσραήλ, και ξένοι από τις διαθήκες τής υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό·
ΔEN θέλω, μάλιστα, να αγνοείτε, αδελφοί, για όσους έχουν κοιμηθεί, για να μη λυπάστε, όπως και οι υπόλοιποι, που δεν έχουν ελπίδα.
Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας τού Kυρίου μας Iησού Xριστού, ο οποίος σύμφωνα με το πολύ του έλεος μας αναγέννησε σε μία ζωντανή ελπίδα, διαμέσου τής ανάστασης του Iησού Xριστού από τους νεκρούς,
ώστε, αφού δικαιωθήκαμε διαμέσου τής χάρης εκείνου, να γίνουμε κληρονόμοι σύμφωνα με την ελπίδα τής αιώνιας ζωής.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 26:18, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:6, 17, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:21, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 10:29, 2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:17)
για να ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως, και από την εξουσία τού σατανά στον Θεό, για να πάρουν άφεση αμαρτιών, και κληρονομιά ανάμεσα στους αγιασμένους, διαμέσου τής πίστης σε μένα.
γνωρίζοντας τούτο, ότι ο παλιός μας άνθρωπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, ώστε να μη είμαστε πλέον δούλοι τής αμαρτίας.
Eυχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, επειδή υπήρχατε δούλοι τής αμαρτίας, πλην υπακούσατε από καρδιάς στον τύπο τής διδασκαλίας, στον οποίο και παραδοθήκατε.
με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού.
Kαι λέω συνείδηση όχι τη δική σου, αλλά τη συνείδηση του άλλου· επειδή, γιατί η ελευθερία μου κρίνεται από άλλη συνείδηση;
O δε Kύριος είναι το Πνεύμα·2 και όπου είναι το Πνεύμα τού Kυρίου, εκεί υπάρχει ελευθερία.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. (ΤΙΤΟΣ 2:12, 1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 2:2, 4:7, 6:11)
η οποία μάς διδάσκει να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες, και να ζήσουμε με σωφροσύνη και με δικαιοσύνη και με ευσέβεια στον παρόντα αιώνα,
για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα, ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.
όμως, τους βέβηλους μύθους, και κατάλληλους για γριές, απόφευγέ τους· και γύμναζε τον εαυτό σου στην ευσέβεια.
Eσύ, όμως, ω άνθρωπε του Θεού, αυτά να τα αποφεύγεις· και να επιδιώκεις δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:6-7)
Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη. Eπειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ούτε μπορεί.
• ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. (ΜΑΡΚΟΣ 7:21-23, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:22, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:16)
επειδή, από μέσα από την καρδιά των ανθρώπων βγαίνουν οι κακοί συλλογισμοί, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες, πονηρίες, δόλος, ασέλγεια, πονηρό βλέμμα, βλασφημία, υπερηφάνεια, αφροσύνη. Όλα αυτά τα πονηρά βγαίνουν από μέσα, και μολύνουν τον άνθρωπο.
ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση,
Δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας;