Στη χριστιανική διδασκαλία, η έννοια της “κατά Θεό λύπης” που γεννά μετάνοια προς σωτηρία, καταλαμβάνει μία κεντρική θέση στην πνευματική ζωή του πιστού. Αυτός ο τύπος της λύπης δεν αντιστοιχεί στη συνηθισμένη θλίψη που μπορεί να βιώσει κάποιος για κοσμικούς λόγους. Αντίθετα, είναι μια λύπη που πηγάζει από τη βαθιά επίγνωση της αμαρτωλότητας του ανθρώπου και της παραβίασης του ηθικού νόμου του Θεού, και που οδηγεί σε μια γνήσια επιστροφή και αλλαγή τρόπου ζωής.
Η αρχή της κατανόησης αυτής της λύπης ξεκινά με την αναγνώριση ότι κάθε αμαρτία αποτελεί παράβαση του θείου νόμου. Όταν ο άνθρωπος αμαρτάνει, δεν παραβιάζει απλώς έναν κανόνα, αλλά προσβάλλει τον ίδιο τον Θεό, τον δημιουργό και νομοθέτη της ζωής. Αυτό τονίζεται σε διάφορα σημεία των ιερών κειμένων, όπου οι προφήτες και οι απόστολοι καλούν τους πιστούς να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της αμαρτίας.
Στο Βιβλίο της Γένεσης, ο Ιωσήφ όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον πειρασμό να αμαρτήσει, δηλώνει ότι μια τέτοια πράξη θα ήταν αμαρτία κατά του Θεού. Αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει τη βαθιά επίγνωση ότι η αμαρτία είναι πρωτίστως μια προσβολή προς τον Θεό, πέρα από κάθε ανθρώπινη σχέση ή κοινωνική διάταξη.
Η εξομολόγηση της αμαρτίας και η αίτηση για συγχώρηση από τον Θεό είναι οι κύριες πράξεις που συνθέτουν τη μετάνοια. Αυτό αναφέρεται σαφώς στην πράξη της εξομολόγησης όπου ο άνθρωπος αναγνωρίζει και παραδέχεται τις αμαρτίες του μπροστά στο Θεό, αναζητώντας την θεία καθαρότητα και συγχώρηση, όπως περιγράφεται στην Πρώτη Επιστολή του Ιωάννη.
Παράλληλα, η λύπη για την αμαρτία δεν περιορίζεται στην απλή συναίσθηση της ενοχής. Είναι μια λύπη που προκαλεί βαθιά εσωτερική αλλαγή, που εκφράζεται μέσω συγκεκριμένων πράξεων μεταμέλειας και επιστροφής. Αυτό περιλαμβάνει την ταπείνωση, τον πόνο, το δάκρυ και την προσευχή για θεία βοήθεια και οδηγία, όπως συστήνει ο Ιάκωβος στην επιστολή του.
Η διαδικασία της μετάνοιας είναι ουσιαστικά μια διαρκής προσπάθεια που απαιτεί συνεχή αυτοεξέταση και αυτοκριτική. Ο πιστός καλείται να επανεξετάσει τακτικά τη ζωή του και να επιστρέφει από πράξεις ή συμπεριφορές που δεν συμφωνούν με τη θεϊκή βούληση. Αυτό συμβάλλει στη συνεχή ανανέωση της ψυχής και στην ενίσχυση της σχέσης με τον Θεό, οδηγώντας στην τελική σωτηρία, η οποία δεν αφορά μόνο την αποφυγή της αιώνιας καταδίκης αλλά και την επίτευξη μιας ζωής πλήρους και ικανοποιητικής στην παρουσία του Θεού.
Συνεπώς, η “κατά Θεό λύπη” δεν είναι απλώς ένα πέρασμα σε μια αρνητική κατάσταση, αλλά μια δυναμική διαδικασία που ανοίγει τον δρόμο για μεταμόρφωση και αναγέννηση, μια θεμελιώδης πτυχή της χριστιανικής ζωής και διδασκαλίας.
• Η ΚΑΤΑ ΘΕΟ ΛΥΠΗ ΓΕΝΝΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑ. (2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 7:10)
Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο.
• ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΛΥΠΗΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΤΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΥΓΝΩΜΗ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 17:30, 2:38, 3:19, ΛΟΥΚΑΣ 5:32)
Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τούς καιρούς τής άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τούς ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν·
Kαι ο Πέτρος είπε σ’ αυτούς: Mετανοήστε, και κάθε ένας από σας ας βαπτιστεί στο όνομα του Iησού Xριστού, σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά τού Aγίου Πνεύματος·
Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου,
Δεν ήρθα για να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια.
• ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ, ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΓΕΝΕΣΗ 39:9, ΨΑΛΜΟΣ 51:4)
δεν είναι στο σπίτι τούτο κανένας μεγαλύτερός μου ούτε είναι σε μένα κάτι άλλο απαγορευμένο, εκτός από σένα, επειδή είσαι η γυναίκα του· και πώς να πράξω αυτό το μεγάλο κακό, και να αμαρτήσω ενάντια στον Θεό;
Σε σένα, σε σένα μoνάχα αμάρτησα, και έπραξα μπρoστά σoυ τo πoνηρό· για να δικαιωθείς στα λόγια σoυ, και να είσαι άμεμπτoς στις κρίσεις σoυ.
• ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ ΦΟΡΤΩΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 2:24)
ο οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε στη δικαιοσύνη, αφού πεθάναμε ως προς τις αμαρτίες· «με την πληγή τού οποίου γιατρευτήκατε».
• Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 2:11)
Aγαπητοί, σας παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή·
• ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ. (ΛΟΥΚΑΣ 13:3, 5)
Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.
Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε.
• ΜΕΤΑΝΟΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΨΤΕ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙΤΕ. (ΙΕΖΕΚΙΗΛ 18:30)
Γι’ αυτό, οίκος Iσραήλ, θα σας κρίνω, κάθε έναν σύμφωνα με τους δρόμους του, λέει ο Kύριος ο Θεός. Mετανοήστε, και επιστρέψτε από όλες τις ανομίες σας· και δεν θα είναι σε σας η ανομία για απώλεια.
• ΠΕΝΘΗΣΤΕ, ΚΛΑΨΤΕ, ΤΑΠΕΙΝΩΘΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΚΑΘΑΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:8-10)
Πλησιάστε στον Θεό, και θα πλησιάσει σε σας. Kαθαρίστε τα χέρια σας, αμαρτωλοί, και αγνίστε τις καρδιές, δίγνωμοι. Kακοπαθήστε και πενθήστε και κλάψτε· το γέλιο σας ας μεταστραφεί σε πένθος, και η χαρά σε κατήφεια. Tαπεινωθείτε μπροστά στον Kύριο και θα σας υψώσει.
• ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ; (ΓΕΝΕΣΗ 41:9, 1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9)
Tότε, ο αρχιοινοχόος μίλησε στον Φαραώ, λέγοντας: Σήμερα θυμάμαι την αμαρτία μου·
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
• ΖΗΤΗΣΤΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ. (ΓΕΝΕΣΗ 50:16-20)
• ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΔΙΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ. (ΈΞΟΔΟΣ 32:30, ΡΩΜΑΙΟΥΣ 3:24-26)
Kαι την επόμενη ημέρα ο Mωυσής είπε στον λαό: Eσείς αμαρτήσατε μεγάλη αμαρτία· και τώρα θα ανέβω στον Kύριο· ίσως κάνω εξιλέωση για την αμαρτία σας.
ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης που έγινε με τον Iησού Xριστό· τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης διαμέσου τής πίστης, με βάση το αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του, για την άφεση των αμαρτημάτων, που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού· προς φανέρωση της δικαιοσύνης του στον παρόντα καιρό, για να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Iησού.
• ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, ΟΜΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. ( ΙΑΚΩΒΟΣ 1:15, 1 ΙΩΑΝΝΗ 1:9)
Έπειτα, η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία· και η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο.
Aν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
• Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΤΟΝ ΗΘΙΚΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ. ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΘΕΟ. (ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:16, 8:10)
«Aυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω σ’ αυτούς ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Kύριος: Θα δώσω τούς νόμους μου στις καρδιές τους, και θα τους γράψω επάνω στις διάνοιές τους», προσθέτει:
Eπειδή, αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω προς τον οίκο τού Iσραήλ ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Kύριος: Θα δώσω τούς νόμους μου στη διάνοιά τους, και θα τους γράψω επάνω στην καρδιά τους, και θα είμαι σ’ αυτούς Θεός, και αυτοί θα είναι σε μένα λαός.
• ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ, ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΘΑΝΑΤΟ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:23, ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 20:15, 21:8)
Eπειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Iησού Xριστού τού Kυρίου μας.
Kαι όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο τής ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη τής φωτιάς.
Eνώ οι δειλοί και άπιστοι και μολυσμένοι με βδελύγματα και φονιάδες και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτρες, και όλοι οι ψεύτες, θα έχουν τη μερίδα τους μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος.
• ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 3:19, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:9)
Mετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για νάρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία τού Kυρίου,
απολαμβάνοντας το τέλος τής πίστης σας, τη σωτηρία των ψυχών·
