Στην καρδιά της χριστιανικής πίστης βρίσκεται η πρόκληση του να ζήσουμε μια ζωή που αντικατοπτρίζει την αγάπη, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια του Θεού, αντιστεκόμενοι στις προσελκύσεις και στις παγίδες ενός κόσμου που συχνά περιφρονεί τις θεϊκές αρχές. Η έννοια της φιλίας με τον “κόσμο” και πώς αυτή συνδέεται με την έχθρα προς τον Θεό, είναι ένα θέμα που χρειάζεται βαθιά κατανόηση και συνεχή προσοχή από όλους εκείνους που επιθυμούν να βαδίζουν σε μονοπάτια που οδηγούν προς την αιώνια ζωή.
Η Φιλία με τον “Κόσμο” ως Έχθρα προς τον Θεό
Στη Βίβλο, ο “κόσμος” συχνά περιγράφεται ως ένα σύστημα αξιών, πρακτικών και πεποιθήσεων που είναι αντίθετο στο θέλημα του Θεού. Η φιλία με αυτόν τον “κόσμο” συνεπάγεται την αποδοχή και τη συμμετοχή σε αυτό το σύστημα, το οποίο αποτρέπει την πλήρη αφοσίωση και την υπακοή στον Θεό. Οι επιλογές που κάνουμε, οι αξίες που υιοθετούμε και οι προτεραιότητες που τίθενται στη ζωή μας είναι ενδεικτικές του αν ζούμε για τον “κόσμο” ή για τον Θεό.
Απομάκρυνση από τον “Κόσμο”
Η απομάκρυνση από τον “κόσμο” και η επιδίωξη της κοινωνίας με τον Θεό απαιτεί συνειδητή προσπάθεια και αυτοσυγκράτηση. Οι προκλήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής, η φιλαργυρία, η ματαιοδοξία, η επιδίωξη των σαρκικών επιθυμιών και η έλλειψη ηθικών κανόνων συχνά αντιπροσωπεύουν αυτό που η Βίβλος αποκαλεί “κόσμο”. Αντίθετα, οι πιστοί καλούνται να ζουν με έναν τρόπο που αντανακλά την αγιότητα, την αλήθεια και την αγάπη του Θεού, ακολουθώντας τις διδαχές και τις εντολές του Ιησού Χριστού.
Η Ζωή σύμφωνα με το Θέλημα του Θεού
Οι πιστοί προκαλούνται να εξετάσουν τις πράξεις τους, τις επιθυμίες τους και τη στάση ζωής τους μέσα από το πρίσμα του θεϊκού θελήματος. Αυτό συνεπάγεται την αποφυγή των αμαρτωλών πρακτικών, την απόρριψη της σαρκικής νοοτροπίας και την ανάληψη ενός τρόπου ζωής που τιμά τον Θεό. Η ενσάρκωση των αξιών του Ευαγγελίου στην καθημερινή ζωή είναι μια έκφραση αγάπης και υπακοής προς τον Θεό, μια επιβεβαίωση της επιθυμίας μας να ζούμε υπό την ευλογία Του και όχι υπό την καταδίκη του κόσμου.
Επιλογές που Μετρούν
Κάθε επιλογή και κάθε πράξη είναι μια δήλωση της θέσης μας απέναντι στον Θεό και τον κόσμο. Ζώντας με έναν τρόπο που αντανακλά την πίστη και την αφοσίωση μας στον Θεό, απορρίπτουμε τις προσκολλήσεις και τις προσελκύσεις του κόσμου που οδηγούν μακριά από το θέλημά Του. Η διαδικασία αυτή είναι συχνά δύσκολη και απαιτεί συνεχή προσπάθεια, προσευχή και αυτοέλεγχο, αλλά η ανταμοιβή είναι η αιώνια κοινωνία με τον Θεό, μια ζωή γεμάτη ειρήνη, ευτυχία και αληθινή ελευθερία από τις αλυσίδες που επιβάλλει ο “κόσμος”.
Καλεσμένοι σε Μια Ανώτερη Κλήση
Ως πιστοί, καλούμαστε να είμαστε φως σε έναν σκοτεινό κόσμο, να ζούμε ως παραδείγματα της αγάπης και της αγιότητας του Θεού. Η πρόκληση να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού σε έναν κόσμο που συχνά απορρίπτει τις αξίες Του είναι μεγάλη, αλλά η υπόσχεση της αιώνιας ζωής και η βεβαιότητα της αγάπης του Θεού είναι η απόλυτη ενίσχυση για να προχωρήσουμε με θάρρος, αγάπη και ελπίδα.
• Η ΦΙΛΙΑ ΤΟΥ “ΚΟΣΜΟΥ”, ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:4)
Mοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θελήσει να είναι φίλος τού κόσμου, γίνεται εχθρός τού Θεού.
• Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ “ΚΟΣΜΟΥ”, ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15)
Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν·
• Η ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ “ΚΟΣΜΟ”, ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:2)
Kαι να μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά να μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 4:6)
Eμείς είμαστε από τον Θεό· εκείνος που γνωρίζει τον Θεό, ακούει εμάς, όποιος δεν είναι από τον Θεό, δεν ακούει εμάς. Aπό τούτο γνωρίζουμε το πνεύμα τής αλήθειας και το πνεύμα τής πλάνης.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΚΑΙ ΖΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ. ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 2:16, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:16)
επειδή, κάθε τι που υπάρχει μέσα στον κόσμο: H επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο.
Tώρα, όμως, καυχάστε στις αλαζονείες σας· κάθε τέτοια καύχηση είναι κακή.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:13, 1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:9-10)
Eλάτε, τώρα, εσείς που λέτε: Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ’ αυτή την πόλη, και θα κάνουμε εκεί έναν χρόνο, και θα εμπορευτούμε και θα κερδίσουμε·
Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τούς ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Eπειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 4:13, 1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 6:9-10)
Eλάτε, τώρα, εσείς που λέτε: Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ’ αυτή την πόλη, και θα κάνουμε εκεί έναν χρόνο, και θα εμπορευτούμε και θα κερδίσουμε·
Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τούς ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Eπειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΗΘΙΚΑ ΜΟΛΥΣΜΑΤΑ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 2:20)
Eπειδή, αν, αφού απέφυγαν τα μολύσματα του κόσμου, διαμέσου τής επίγνωσης του Kυρίου και Σωτήρα, του Iησού Xριστού, μπλέχτηκαν ξανά σ’ αυτά και πέφτουν νικημένοι, έγιναν σ’ αυτούς τα τελευταία χειρότερα από τα πρώτα.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ. (ΨΑΛΜΟΣ 17:14)
από ανθρώπους, Kύριε, του χεριού σου· από ανθρώπους τού κόσμου, που παίρνουν τη μερίδα τους σ’ αυτή τη ζωή, και των οποίων γεμίζεις την κοιλιά από τους θησαυρούς σου· χόρτασαν τους γιους, και αφήνουν τα υπόλοιπά τους στους εγγονούς τους.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΜΕ ΜΑΤΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:26)
Aν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ. ΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:12, 1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15:32)
ότι, εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Xριστό, απαλλοτριωμένοι από την πολιτεία τού Iσραήλ, και ξένοι από τις διαθήκες τής υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό·
Aν κατά άνθρωπο πολέμησα στην Έφεσο με θηρία, ποιο είναι το όφελος σε μένα, αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται; «Aς φάμε και ας πιούμε· επειδή, αύριο πεθαίνουμε».
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΛΠΙΖΕΙ ΜΟΝΟ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15:19)
Aν μονάχα σ’ αυτή τη ζωή ελπίζουμε στον Xριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους τούς ανθρώπους.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 4:13, ΙΑΚΩΒΟΣ 1:22-25)
Mέχρις ότου έρθω, να καταγίνεσαι στην ανάγνωση, στην προτροπή, στη διδασκαλία.
Nα γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας. Eπειδή, αν κάποιος είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη· επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, και αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ’ αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.
• Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΤΑΙ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:1-5)
NA ΓNΩPIZEIΣ, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, έχοντας μεν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· και αυτούς, απόφευγέ τους.
