Αναλογιζόμενος την πορεία του ανθρώπου μέσα στο χρόνο, διαπιστώνουμε μια σταδιακή μεταβολή όχι μόνο στην τεχνολογική του εξέλιξη αλλά και στο ηθικό του φρόνημα. Σε μια εποχή όπου η τεχνολογική πρόοδος έχει φτάσει σε επίπεδα που παλαιότερα θα θεωρούνταν αδιανόητα, διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος, παράλληλα με τις υλικές του κατακτήσεις, έχει υποβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό την πνευματική και ηθική του διάσταση. Καταντάει έτσι να είναι ένας οντότητας που, παρά τις τεχνολογικές του δυνατότητες, παρασύρεται σε μια ηθική κατρακύλα, χωρίς να είναι εν γνώσει του των πνευματικών του αναγκών ή των συνεπειών των πράξεών του.
Η ηθική εξαθλίωση του ανθρώπου, ένα θέμα που διαχρονικά έχει απασχολήσει τη σκέψη και τη φιλοσοφία, εκφράζεται με τρόπο άμεσο στις πράξεις και τις συμπεριφορές του. Η ασωτία, η καθημερινή ενασχόληση με πράγματα ασήμαντα ή ακόμη και ηθικά απαράδεκτα, η φαντασία που περιορίζεται στην άσκοπη και εφήμερη διασκέδαση, αποτελούν μερικά μόνο από τα σημεία που δείχνουν την ηθική κατάπτωση του σύγχρονου ανθρώπου.
Προσθέτοντας σε αυτό το πνεύμα της εποχής μας, η απιστία στις ανώτερες ιδέες και η έλλειψη ελπίδας που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο άνθρωπο, είναι σαφής. Η φιλοσοφία του αυτοκεντρισμού, η θρησκεία που πολλές φορές μετατρέπεται σε μια εξωτερική εκδήλωση χωρίς πραγματικό περιεχόμενο, και η αντίληψη για τον Θεό ως ένα είδωλο που υπηρετεί τις υλικές επιδιώξεις, αποκαλύπτουν μια βαθιά ηθική κρίση.
Η μέριμνα για τα εφήμερα και η αγάπη για τα υλικά αγαθά έχουν υπερισχύσει, ενώ η ηθική πορεία παρουσιάζεται ανησυχητικά φθίνουσα. Ο άνθρωπος της σύγχρονης εποχής, αν και διαθέτει μια τεράστια γνώση και έχει τη δυνατότητα για απίστευτες τεχνολογικές κατακτήσεις, φαίνεται να έχει χάσει την ουσία της πνευματικής αναζήτησης και την ανάγκη για ηθική αυτοπραγμάτωση.
Σε αντίθεση με την έμφαση που δίνεται στην ατομική επιτυχία και στην υλική κατανάλωση, ο πραγματικός σκοπός της ύπαρξης φαίνεται να έχει ξεχαστεί. Η ελπίδα για ένα νόημα που ξεπερνά τα υλικά και το εγώ, η αναζήτηση μιας πιο βαθιάς κατανόησης της ζωής και η επιθυμία για έναν αληθινό σκοπό, φαίνεται να έχουν παραμεριστεί.
Η ηθική πορεία του ανθρώπου δεν είναι μόνο ένα ζήτημα προσωπικής ή ομαδικής συνείδησης αλλά και ένα θέμα που αφορά την κοινωνία συνολικά. Η κατανόηση της ηθικής ως ένα δυναμικό στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική ευημερία και πνευματική εξέλιξη, αποτελεί τη βάση για μια βαθύτερη και πιο ολοκληρωμένη αντίληψη της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο δρόμος προς την ηθική αναγέννηση και την πνευματική αφύπνιση είναι μακρύς και δύσκολος. Απαιτεί αυτογνωσία, βαθιά πνευματική αναζήτηση και την προθυμία να θέσουμε υψηλότερους στόχους για τη ζωή μας πέρα από την ατομική επιτυχία και την υλική κατακτησιμότητα. Η επαναφορά της προσοχής στα θεμέλια της ηθικής και της πνευματικότητας, η ενσωμάτωση αξιών όπως η αγάπη, η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη και η προσφορά στον συνάνθρωπο, είναι βασικά βήματα προς μια ουσιαστική ηθική και πνευματική ανάκαμψη.
Σε τελική ανάλυση, η ηθική και πνευματική πρόοδος του ανθρώπου δεν μπορεί να μετρηθεί μόνο με βάση τις υλικές του κατακτήσεις ή την τεχνολογική του εξέλιξη. Η πραγματική εξέλιξη βρίσκεται στην ικανότητα του ανθρώπου να αναγνωρίζει και να αξιοποιεί την πνευματική του διάσταση, να ζει με βάση αξίες που ξεπερνούν το εγώ και τα υλικά αγαθά, και να αναζητά ένα βαθύτερο νόημα στην ύπαρξή του. Η πορεία προς αυτήν την κατεύθυνση είναι μια διαρκής πρόκληση που απαιτεί συνεχή αυτοανακάλυψη, αυτοπεριορισμό και προσφορά, αλλά είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική ευημερία και ευτυχία.
• Η ΗΘΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:24, 26, 28-32)
Γι’ αυτό και ο Θεός τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους.
Γι’ αυτό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε πάθη ατιμίας· επειδή, και οι γυναίκες τους αντικατέστησαν τη φυσική χρήση με την αφύσικη·
Kαι καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει· επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια· ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρετές κακών, απειθείς στους γονείς, χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες· οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και με ευχαρίστηση επιδοκιμάζουν εκείνους που τα πράττουν.
• Η ΑΣΩΤΙΑ ΤΟΥ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 4:4)
και γι’ αυτό παραξενεύονται, ότι εσείς δεν συντρέχετε μαζί τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας, και σας βλασφημούν·
• Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΟΥ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 2:13-14)
• Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15:32, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:13)
Aν κατά άνθρωπο πολέμησα στην Έφεσο με θηρία, ποιο είναι το όφελος σε μένα, αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται; «Aς φάμε και ας πιούμε· επειδή, αύριο πεθαίνουμε».
Eλάτε, τώρα, εσείς που λέτε: Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ’ αυτή την πόλη, και θα κάνουμε εκεί έναν χρόνο, και θα εμπορευτούμε και θα κερδίσουμε·
• Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ. (ΨΑΛΜΟΣ 49:11)
O εσωτερικός τoυς λoγισμός είναι, ότι oι oικoγένειές τoυς θα υπάρχoυν παντoτινά, τα σπίτια τoυς θα παραμένoυν σε γενεά και γενεά· oνoμάζoυν τα υπoστατικά τoυς με τα ίδια τoυς oνόματα.
• Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ. (ΨΑΛΜΟΣ 14:1, 53:1)
O AΦPONAΣ είπε στην καρδιά του: Δεν υπάρχει Θεός. Διαφθάρηκαν· έγιναν βδελυροί στα έργα· δεν υπάρχει κανένας, που να πράττει το αγαθό.
EIΠE o άφρoνας μέσα στην καρδιά τoυ: Δεν υπάρχει Θεός. Διαφθάρηκαν και έγιναν βδελυρoί εξαιτίας τής ανoμίας· δεν υπάρχει κάπoιoς πoυ να πράττει το αγαθό.
• ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ. (ΙΟΥΔΑ 1:19, ΙΑΚΩΒΟΣ 3:15)
Aυτοί είναι εκείνοι που αποχωρίζουν τον εαυτό τους, είναι άνθρωποι ζωώδεις, οι οποίοι Πνεύμα δεν έχουν.
Aυτή η σοφία δεν είναι εκείνη που κατεβαίνει από επάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωώδης,1 δαιμονική·
• Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 2:8)
Προσέχετε να μη σας εξαπατήσει κάποιος διαμέσου τής φιλοσοφίας και της μάταιης απάτης, σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχεία τού κόσμου, και όχι σύμφωνα με τον Xριστό.
• Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ. (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 2:20-23, ΙΑΚΩΒΟΣ 1:26)
Aν, λοιπόν, πεθάνατε μαζί με τον Xριστό από τα στοιχεία τού κόσμου, γιατί, ενώ ζείτε μέσα στον κόσμο, υποβάλλετε τον εαυτό σας σε διατάγματα: (Mη πιάσεις, μη γευτείς, μη αγγίξεις· 22τα οποία όλα φθείρονται με τη χρήση)· σύμφωνα με τα εντάλματα και τις διδασκαλίες των ανθρώπων; Tα οποία έχουν μία φαινομενική μονάχα πλευρά σοφίας, σε εθελοθρησκεία και ταπεινοφροσύνη και σκληραγώγηση του σώματος, χωρίς να έχουν σε καμιά τιμή την ευχαρίστηση της σάρκας.
Aν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη.
• Η ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 6:31-32)
Nα μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Tι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Eθνικοί· επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά.
• Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:19-20, ΙΑΚΩΒΟΣ 4:4, 1 ΙΩΑΝΝΗ 2:15-16)
Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Eπειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του.
Mοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θελήσει να είναι φίλος τού κόσμου, γίνεται εχθρός τού Θεού.
Kαι φτιάχνοντας ένα μαστίγιο από σχοινιά, τους έδιωξε όλους από το ιερό, και τα πρόβατα και τα βόδια· και τα νομίσματα των αργυραμοιβών τα σκόρπισε, και αναποδογύρισε τα τραπέζια· και είπε σ’ αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια: Σηκώστε τα από εδώ· μη κάνετε τον οίκο τού Πατέρα μου οίκον εμπορίου.
• Η ΗΘΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ. (2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 3:1-5)
NA ΓNΩPIZEIΣ, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, έχοντας μεν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· και αυτούς, απόφευγέ τους.
• Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ. (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:12, 1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:13)
ότι, εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Xριστό, απαλλοτριωμένοι από την πολιτεία τού Iσραήλ, και ξένοι από τις διαθήκες τής υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό·
ΔEN θέλω, μάλιστα, να αγνοείτε, αδελφοί, για όσους έχουν κοιμηθεί, για να μη λυπάστε, όπως και οι υπόλοιποι, που δεν έχουν ελπίδα.
• Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ. (ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 3:19)
το τέλος των οποίων είναι η απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλιά, και η δόξα τους μέσα στη ντροπή τους, οι οποίοι φρονούν τα επίγεια.
• ΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΟΥ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:5, ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 3:19)
Eπειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα· ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα.
το τέλος των οποίων είναι η απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλιά, και η δόξα τους μέσα στη ντροπή τους, οι οποίοι φρονούν τα επίγεια.
