Η ικανότητα να δεχόμαστε έλεγχο είναι θεμελιώδης για την πνευματική μας ανάπτυξη και την προσωπική μας βελτίωση. Ο έλεγχος, είτε προέρχεται από την συνείδησή μας, είτε από τον Άγιο Πνεύμα, είτε από τους γύρω μας, αποτελεί μια ευκαιρία να αντικρίσουμε τις ατέλειες μας με ταπεινότητα και να εργαστούμε για τη διόρθωσή τους. Η αποδοχή του ελέγχου δεν είναι απλώς μια πράξη πειθαρχίας, αλλά ένα βήμα προς την αληθινή ελευθερία και την εσωτερική ειρήνη.
Η αντίδραση στον έλεγχο με άρνηση ή εχθρότητα αντανακλά έναν βαθύτερο αγώνα με τον εγωισμό και την υπερηφάνεια. Οι διδαχές του Χριστού και των Αποστόλων μας υπενθυμίζουν ότι η πνευματική ζωή απαιτεί μια συνεχή διαδικασία μετάνοιας, αυτογνωσίας και μετασχηματισμού. Μέσω του ελέγχου, ο Θεός μας καλεί να αφήσουμε πίσω τα παλιά και να προχωρήσουμε προς μια νέα κατεύθυνση, πιο κοντά στην εικόνα Του.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο έλεγχος δεν είναι τιμωρία, αλλά μια μορφή αγάπης. Όπως ο Θεός ελέγχει εκείνους που αγαπά, έτσι και εμείς πρέπει να δεχόμαστε τον έλεγχο ως μια ευκαιρία για ανάπτυξη και επαναπροσδιορισμό. Αναγνωρίζοντας και αντιμετωπίζοντας τις αδυναμίες μας, ανοίγουμε τον δρόμο για μια βαθύτερη σχέση με τον Θεό και μια πι ο ειρηνική συνύπαρξη με τους γύρω μας. Η ενεργός ακρόαση του ελέγχου και η αποδοχή του απαιτεί τόλμη και ωριμότητα, διδάσκοντας μας ότι η πραγματική ανάπτυξη προέρχεται μέσα από την αντιμετώπιση και όχι την αποφυγή των προκλήσεων.
Η διαδικασία αυτή είναι κρίσιμη όχι μόνο για την προσωπική μας πνευματικότητα αλλά και για τη συλλογική υγεία της κοινότητας. Όταν μια κοινότητα μπορεί να αντιμετωπίζει με ανοιχτότητα και ειλικρίνεια τα ζητήματα που την απασχολούν, αυξάνεται η δυνατότητα για πραγματική αλλαγή και μεταμόρφωση. Έτσι, η Εκκλησία και κάθε χριστιανική κοινότητα καλούνται να είναι χώροι όπου ο έλεγχος και η αυτοβελτίωση ενθαρρύνονται ως μέσο επίτευξης της ενότητας και της αγάπης.
Κάθε προσπάθεια για αυτοβελτίωση και αναγνώριση των προσωπικών μας αδυναμιών αποτελεί μια πράξη ταπεινότητας και εμπιστοσύνης στη χάρη του Θεού. Μέσα από την ανοιχτή καρδιά και την προθυμία να ακούσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας, καλλιεργούμε μια βαθύτερη σχέση με τον Θεό και μια πιο αυθεντική ανθρώπινη εμπειρία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο έλεγχος μετατρέπεται από ένα εμπόδιο σε μια πύλη για την πνευματική ανάπτυξη και την ανθρώπινη εξέλιξη. Αντί να φοβόμαστε ή να αποφεύγουμε το ν έλεγχο, είναι κρίσιμο να τον αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρία να μάθουμε, να αναπτυχθούμε και να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη σοφία και ευαισθησία. Αυτό σημαίνει να δεχόμαστε τον έλεγχο με ευγνωμοσύνη, αναγνωρίζοντας την αξία του στην προσωπική μας πορεία προς την αυτοεξέλιξη και την πνευματική μας ωρίμανση.
Η διαδικασία αυτή μας βοηθά επίσης να διατηρούμε υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις με τους γύρω μας, επιτρέποντας την αμοιβαία ανάπτυξη και την προώθηση ενός πνεύματος συνεργασίας και κατανόησης. Η ικανότητα να δεχόμαστε και να δίνουμε έλεγχο με αγάπη και σεβασμό αντικατοπτρίζει μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και της ανάγκης για συνεχή μετασχηματισμό.
Επιπλέον, ο έλεγχος πρέπει να γίνεται με τρόπο που ενισχύει και δεν υπονομεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Προσεγγίζοντας τον έλεγχο ως ευκαιρία για διάλογο και αυτοβελτίωση, αποφεύγουμε την παγίδα της κριτικής που καταλήγει σε καταδίκη και απομάκρυνση. Αντ’ αυτού, δημιουργούμε ένα περιβάλλον όπου ο έλεγχος γίνεται ένα εργαλείο για την αλληλεγγύη, τη στήριξη και την κοινή προσπάθεια προς την εξέλιξη.
Καθώς αναπτυσσόμαστε πνευματικά και ως άτομα, η συνείδηση της ανάγκης για συνεχή αυτοβελτίωση και η αποδοχή του ελέγχου ως καταλύτης για θετική αλλαγή, μας οδηγούν σε μια βαθύτερη κατανόηση της ζωής μας και του ρόλου μας στον κόσμο. Η διαδικασία αυτή εμπλουτίζει τις σχέσεις μας, βελτιώνει την ποιότητα της ζωής μας και μας φέρνει πιο κοντά στην πραγματική μας ταυτότητα και προορισμό.
Η ικανότητα να ακούμε και να ανταποκρινόμαστε στον έλεγχο με ανοιχτό μυαλό και καρδιά αποτελεί τη βάση για έναν ζωντανό και δυναμικό πνευματικό διάλογο με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Αυτή η προσέγγιση μας παρέχει τη δύναμη να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις, να υπερνικάμε τα εμπόδια και να μεταμορφώνουμε τις δυσκολίες σε ευκαιρίες για ανάπτυξη και ενίσχυση του χαρακτήρα μας.
Μέσα από τη διαδικασία του ελέγχου και της αυτοβελτίωσης, ανακαλύπτουμε την αξία της αυθεντικότητας, της ειλικρίνειας και της αλληλεγγύης. Η αποδοχή και η εφαρμογή των διδαχών αυτών στη ζωή μας μετατρέπουν τον έλεγχο από μια εν δυνάμει απειλή σε μια ισχυρή πηγή πνευματικής δύναμης και προσωπικής ελευθερίας.
Τέλος, η συνεχής προσπάθεια για αυτοεξέλιξη και η αποδοχή του ελέγχου ως μέρος της πνευματικής μας πορείας, εμπνέει τους άλλους να ακολουθήσουν ένα παρόμοιο μονοπάτι. Έτσι, γινόμαστε φάροι φωτός και ελπίδας στον περίγυρο μας, μοιραζόμενοι τη σοφία και την αγάπη που αποκτήσαμε μέσω των δικών μας προκλήσεων και μετασχηματισμών. Η προσπάθεια αυτή δημιουργεί μια αλυσίδα θετικής επιρροής, όπου κάθε άτομο μπορεί να γίνει μέρος μιας κοινότητας που υποστηρίζει, ενθαρρύνει και εμπνέει η μία την άλλη προς την αλήθεια, την ανάπτυξη και την επίτευξη της αληθινής προόδου.
Η ανοιχτή κοινότητα αυτή, που οικοδομείται με βάση την αμοιβαία αποδοχή και την ειλικρινή αυτοπροσωπογραφία, συμβάλλει στην καταπολέμηση της απομόνωσης και της απελπισίας, προσφέροντας μια διέξοδο από τα στενά μονοπάτια του εγωισμού και της μοναξιάς. Μέσα από τη συλλογική μας προσπάθεια και την προσωπική μας δέσμευση στην αυτοεξέλιξη, αναδεικνύουμε την πολυτιμότητα του ανθρώπινου πνεύματος και τη δύναμη της αλλαγής.
Συνεπώς, η αποδοχή του ελέγχου και η προσπάθεια για συνεχή βελτίωση δεν είναι απλά προσωπικά οφέλη, αλλά μέρος ενός μεγαλύτερου έργου για την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, όπου η αγάπη, η ελπίδα και η αλληλεγγύη επικρατούν. Η καθημερινή μας προσπάθεια να ζούμε με γνώμονα αυτές τις αρχές φωτίζει τον δρόμο για τους γύρω μας και ανοίγει την πόρτα για μια βαθύτερη κατανόηση του τι σημαίνει να είμαστε πραγματικά ανθρώποι. Μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχούς αυτοεξέτασης και εξέλιξης, ανακαλύπτουμε ότι ο κάθε έλεγχος, η κάθε πρόκληση, είναι μια ευκαιρία να αναδυθούμε πιο δυνατοί, πιο συνειδητοποιημένοι και πιο συνδεδεμένοι με τις αξίες που διαμορφώνουν την ουσία της ανθρωπότητας.
Η διαδρομή προς την πραγματική πνευματικότητα και αυτογνωσία δεν είναι πάντα εύκολη. Απαιτεί τόλμη να αντικρίσουμε τις ατέλειες μας και να εργαστούμε για τη διόρθωσή τους. Όμως, είναι αυτή η διαδικασία που μας φέρνει πιο κοντά σε έναν βαθύτερο σκοπό και μας δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη νόημα και συνέπεια.
Μέσα από την αποδοχή του ελέγχου, μαθαίνουμε όχι μόνο να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι αλλά και να καλλιεργούμε τη συμπόνια και την κατανόηση για τους άλλους. Αυτή η διαδικασία μας βοηθά να αναγνωρίζουμε την κοινή μας ανθρωπιά και να χτίζουμε γέφυρες αντί να δημιουργούμε τείχη.
Τελικά, ο έλεγχος και η προσωπική ανάπτυξη είναι δώρα που μας επιτρέπουν να εμβαθύνουμε στην κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου γύρω μας. Μας δίνουν τη δύναμη να αναπτύξουμε μια ζωή που δεν μετριέται από τις επιτυχίες μας στα υλικά αγαθά, αλλά από το βάθος της σχέσης μας με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με το Θείο. Σε αυτή τη διαδικασία, ανακαλύπτουμε την αληθινή μας ταυτότητα, τις ανεκτίμητες δυνάμεις μας και την ικανότητά μας να συμβάλλουμε θετικά στον κόσμο.
Αυτή η διαδικασία μας υπενθυμίζει ότι, παρά τις προκλήσεις, η ζωή είναι μια πορεία προς την εξέλιξη και την πλήρωση. Μας διδάσκει την αξία της υπομονής, της ανθεκτικότητας και της πίστης στη δύναμη της αλλαγής. Κάθε βήμα προς την αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση μας φέρνει πιο κοντά στην ουσία της ζωής και στην κατανόηση του πώς μπορούμε να ζούμε με αρμονία και νόημα.
Στο τέλος, αναγνωρίζουμε ότι κάθε εμπειρία, κάθε έλεγχος, είναι ένα δώρο που μας δίνεται για να μάθουμε, να αναπτυχθούμε και να ενισχύσουμε τη σύνδεσή μας με την πνευματική διάσταση της ύπαρξής μας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, αποκαλύπτεται η πραγματική ομορφιά της ζωής: η δυνατότητα για αέναη μάθηση, αγάπη και ανανέωση.
Η πνευματική μας ανάπτυξη και η αυτοβελτίωση, επομένως, δεν είναι απλώς προσωπικά οδοιπορικά, αλλά κεντρικά στοιχεία της ανθρώπινης εμπειρίας που μοιραζόμαστε με τους γύρω μας, δημιουργώντας έναν κόσμο πιο συνειδητοποιημένο, πιο ανοιχτό και πιο αληθινό.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, καθίσταται εμφανής η σημασία του να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας με τους άλλους, αναγνωρίζοντας ότι μέσα από την αλληλεπίδραση και τη συλλογική μας προσπάθεια, μπορούμε να καταστήσουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Η ανταλλαγή ιδεών και η αμοιβαία υποστήριξη μας ενθαρρύνουν να ξεπερνάμε τις προκλήσεις και να εμβαθύνουμε την κατανόηση των αξιών που θεμελιώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την πνευματική μας ανάπτυξη.
Η αξία της κοινότητας, επομένως, δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Μέσα σε ένα συλλογικό πλαίσιο, ανακαλύπτουμε την ισχύ της συνεργασίας και την ανάγκη για αλληλεγγύη και κατανόηση. Συνειδητοποιούμε ότι, μέσα από την κοινή μας προσπάθεια και τον αλληλοσεβασμό, μπορούμε να προσφέρουμε προοπτικές και λύσεις στα ποικίλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως ανθρωπότητα.
Εν κατακλείδι, το μάθημα που προκύπτει από την εμπειρία της αυτοβελτίωσης και της πνευματικής ανάπτυξης είναι ότι κάθε άτομο έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στην κατασκευή ενός πιο συνειδητοποιημένου κόσμου, όπου ο σεβασμός, η αγάπη και η πίστη στις δυνατότητες μας διαμορφώνουν ένα μέλλον γεμάτο ελπίδα και θετική αλλαγή. Ο κάθε άνθρωπος, λοιπόν, καλείται να αναλάβει τ ο δικό του μερίδιο ευθύνης, αναγνωρίζοντας την αξία του να είναι μέρος μιας κοινότητας που προάγει την αγάπη, την ενότητα και την αλληλεγγύη. Μέσα από τη διαδικασία της αυτοανακάλυψης και της αυτοεξέλιξης, κατανοούμε ότι η προσωπική μας ανάπτυξη συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός πιο δίκαιου και αρμονικού κόσμου.
Η πραγματική αλλαγή ξεκινά από το εσωτερικό μας και εκπέμπει προς τα έξω, αγγίζοντας τις ζωές των άλλων και εμπνέοντας τους να ακολουθήσουν παρόμοια μονοπάτια. Είναι ένας συνεχής κύκλος εμπνευσμένων δράσεων και αλλαγών που φέρνει μια κοινωνία πιο κοντά στην επίτευξη της ουσιαστικής ευημερίας και της πνευματικής αρμονίας.
Ας ενθαρρυνθούμε λοιπόν να παραμείνουμε ανοιχτοί στη μάθηση και στην αυτοβελτίωση, να είμαστε γενναιόδωροι και υπομονετικοί με τον εαυτό μας και τους άλλους, και να αναγνωρίζουμε την αξία της προσφοράς στην κοινότητα. Με αυτό τον τρόπο, δεν αποκτάμε μόνο μια πιο βαθιά κατανόηση του ποιοι είμαστε και τι σημαίνει να ζούμε μια πλούσια και γεμάτη ζωή, αλλά επίσης συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός κόσμου που αντικατοπτρίζει τις αξίες της αγάπης, της ειρήνης και της πνευματικής ελευθερίας..
• ΑΚΟΥΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ; (ΙΩΑΝΝΗ 16:8)
Kαι όταν έρθει εκείνος, θα ελέγξει τον κόσμο για αμαρτία, και για δικαιοσύνη, και για κρίση·
• ΑΚΟΥΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΟΥ; (ΤΙΤΟΣ 2:15)
Aυτά να λες, και να προτρέπεις, και να ελέγχεις με κάθε εξουσία· ας μη σε περιφρονεί κανένας.
• ΚΙ ΑΝ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΕΛΕΓΧΕΙ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΚΕΡΑΙΟΣ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΕΛΕΓΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ. (1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 4:4, 14:24)
Eπειδή, η συνείδησή μου δεν με ελέγχει σε τίποτε· όμως, με τούτο δεν είμαι δικαιωμένος· αλλά, αυτός που με ανακρίνει είναι ο Kύριος.
Aλλά, αν όλοι προφητεύουν, και μπει μέσα κάποιος άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται από όλους, ανακρίνεται από όλους·
• ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΕΣΥ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ; (ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:11)
και να μη συγκοινωνείτε στα άκαρπα έργα τού σκότους, μάλλον δε και να ελέγχετε.
• ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΝ; (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 5:20)
Aυτούς που αμαρτάνουν, να τους ελέγχεις μπροστά σε όλους, για να έχουν φόβο Θεού και οι υπόλοιποι.
• Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ. (ΤΙΤΟΣ 1:13, 2:2)
H μαρτυρία αυτή είναι αληθινή· για την οποία αιτία να τους ελέγχεις απότομα, για να υγιαίνουν στην πίστη·
οι ηλικιωμένοι να είναι άγρυπνοι, σεμνοί, σώφρονες, να υγιαίνουν στην πίστη, στην αγάπη, στην υπομονή·’
• ΟΤΑΝ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟΛΗΨΙΑ, ΕΛΕΓΧΕΣΑΙ; (ΙΑΚΩΒΟΣ 2:9)
αν, όμως, προσωποληπτείτε, κάνετε αμαρτία και ελέγχεστε από τον νόμο ως παραβάτες.
• ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ. (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 4:2)
διαμέσου τής υπόκρισης ψευδολόγων, που έχουν τη συνείδησή τους καυτηριασμένη,
• ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΟΡΩΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΛΥΠΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. (ΜΑΡΚΟΣ 3:5, ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:18)
Kαι καθώς τούς κοίταξε ολόγυρα με οργή, λυπούμενος για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: Tέντωσε το χέρι σου. Kαι το τέντωσε· και αποκαταστάθηκε το χέρι του υγιές, όπως και το άλλο.
σκοτισμένοι στη διάνοια, καθώς είναι απαλλοτριωμένοι από τη ζωή τού Θεού, εξαιτίας τής άγνοιας που είναι μέσα τους, εξαιτίας τής πόρωσης της καρδιάς τους·
• ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΔΕΧΕΣΑΙ ΕΛΕΓΧΟ, ΤΟΤΕ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ. (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 1:23, 25, 30, 5:12)
Eπιστρέψτε στoυς ελέγχoυς μoυ· δέστε, εγώ θα εκχέω τo πνεύμα μoυ επάνω σας, θα σας κάνω να καταλάβετε τα λόγια μoυ.
αλλά καταφρoνoύσατε όλες τις συμβoυλές μoυ, και δεν δεχόσασταν τoυς ελέγχoυς μoυ·
δεν θέλησαν τις συμβoυλές μoυ, καταφρόνησαν όλoυς τoύς ελέγχoυς μoυ·
και θα λες: «Πώς μίσησα την παιδεία, και η καρδιά μoυ καταφρόνησε τoυς ελέγχoυς,
• ΟΤΑΝ ΜΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑ, ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ. (ΑΜΩΣ 5:10)
Mισούν αυτόν που ελέγχει στην πύλη, και αηδιάζουν αυτόν που μιλάει με ευθύτητα.
• ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΕ ΕΒΑΛΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ. (ΑΒΒΑΚΟΥΜ 2:1)
EΠANΩ στη σκοπιά μου θα σταθώ, και επάνω στον πύργο θα στυλωθώ, και θα περιμένω, με σκοπό να δω, τι θα μου μιλήσει, και τι θα απαντήσω σ’ αυτόν που με ελέγχει.
• ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ, ΠΑΓΙΔΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑ. (ΗΣΑΪΑΣ 29:21)
οι οποίοι κάνoυν τoν άνθρωπo φταίχτη για έναν λόγo, και στήνoυν παγίδα σ’ αυτόν πoυ ελέγχει στην πύλη, και διαστρέφoυν τo δίκιo με ψέμα.
• ΟΤΑΝ ΔΕΧΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 24:25)
αλλά, σ’ εκείνoυς πoυ τoν ελέγχoυν θα είναι χάρη, και ευλoγία αγαθών θα είναι επάνω τoυς.
• ΟΙ ΧΛΕΥΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΛΕΓΧΟ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ. (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 15:12)
O χλευαστής δεν αγαπάει αυτόν πoυ τoν ελέγχει oύτε θα πάει στoυς σoφoύς.