Ο άνθρωπος, στην πορεία του χρόνου και μέσα στη σύγχρονη διαρκή κινητικότητα της ζωής, βρίσκεται συχνά μπροστά στον κίνδυνο να ξεχνά τα βασικά, τα ουσιώδη, τα θεμέλια επί των οποίων χτίζει την ύπαρξή του. Μεταξύ αυτών των ουσιωδών, η αναγνώριση και η ευγνωμοσύνη για τα έργα του Θεού κατέχουν μια θέση πρωτεύουσας σημασίας στη θρησκευτική και πνευματική ζωή των ανθρώπων που επιλέγουν να ζουν μέσα στο φως της πίστης. Η βιβλική εντολή «Μη ξεχνάς τα έργα του Θεού» απηχεί μια πρόσκληση στην ανθρωπότητα να διατηρεί ζωντανή την ανάμνηση των θαυμάτων και των δωρεών του Θεού, ώστε να μπορεί να οδηγηθεί με σύνεση και να εκπληρώσει το δικό της μέρος στο σχέδιο της δημιουργίας.
Τα έργα του Θεού ποικίλλουν σε φύση και έκταση, αλλά όλα έχουν κοινό στόχο την ευημερία και τη σωτηρία του ανθρώπου. Από τη δημιουργία του κόσμου έως τις παρεμβάσεις στην ιστορία του Ισραήλ, από την αποστολή του Ιησού Χριστού μέχρι τις καθημερινές απαντήσεις στις προσευχές των πιστών, τα έργα του Θεού δείχνουν μια συνεχή παρουσία και ενεργό εμπλοκή στα θέματα του κόσμου. Η μνήμη αυτών των έργων θα πρέπει να λειτουργεί ως καταλύτης για ευγνωμοσύνη, κίνητρο για πίστη και ερέθισμα για προσωπική και κοινοτική ανάπτυξη.
Ευγνωμοσύνη προς τον Θεό σημαίνει αναγνώριση ότι ό,τι έχουμε και ό,τι είμαστε δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των δικών μας προσπαθειών, αλλά και της θείας πρόνοιας και παρέμβασης. Η ευγνωμοσύνη αυτή δεν πρέπει να είναι ένας στατικός συναισθηματικός τόνος αλλά μια δυναμική στάση ζωής, που εκφράζεται μέσα από πράξεις αγάπης, καλοσύνης και διακονίας προς τον πλησίον. Αυτή η στάση αντανακλά μια βαθιά κατανόηση της χριστιανικής διδασκαλίας ότι κανείς δεν είναι νησί, αλλά μέρος ενός μεγαλύτερου, ολοκληρωμένου σχεδίου.
Στην ίδια κατεύθυνση, η ενθύμηση των έργων του Θεού απαιτεί από τον άνθρωπο να αναγνωρίσει τις δικές του υποχρεώσεις απέναντι στο Θεό. Ο Θεός έχει κάνει το μέρος Του, όπως επισημαίνεται, και περιμένει από τον άνθρωπο να κάνει το δικό του. Αυτό σημαίνει μια διαρκή προσπάθεια αυτοβελτίωσης, ηθικής ακεραιότητας και δραστηριότητας με σκοπό την επίτευξη των θείων σχεδίων στη γη. Η ανταπόκριση στις υποχρεώσεις αυτές αποτελεί θεμελιώδη συνιστώσα της χριστιανικής ζωής και αντανακλά τη βιβλική προτροπή να ζούμε κατά τρόπο αρεστό στον Θεό, αξιοποιώντας κάθε στιγμή και κάθε ευκαιρία για την υλοποίηση του καλού.
Ταυτόχρονα, ο άνθρωπος καλείται να είναι συνειδητός των θείων ευεργεσιών στη ζωή του. Η αγάπη, το έλεος, η σωτηρία, η κοινωνία με τον Θεό, το θέλημα του Θεού, ο λόγος του Θεού, η υπόσχεση, το προορισμό, το παράδειγμα του Ιησού, η αποστολή, η προετοιμασία, η δικαιοσύνη, και η επιθυμία του Θεού είναι μόνο μερικά από τα έργα και τις ευλογίες που θα πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας συνεχώς. Μέσω αυτής της διαδικασίας, ο άνθρωπος όχι μόνο αναπτύσσει μια βαθύτερη κατανόηση της θείας παρουσίας στη ζωή του αλλά ενισχύει και τη δέσμευσή του να ζει σύμφωνα με αυτές τις αρχές, διαμορφώνοντας ένα πρότυπο ζωής που είναι αληθινά εμπνευσμένο και καθοδηγούμενο από την πίστη.
Η συνειδητοποίηση και η αναγνώριση των έργων του Θεού, επομένως, όχι μόνο μας προσφέρει έναν πλούτο πνευματικών και ηθικών αξιών αλλά μας καλεί και σε μια ζωή γεμάτη αποστολή και σκοπό. Μέσω της ενθύμησης και της ευγνωμοσύνης, η χριστιανική ζωή γίνεται μια δυναμική πορεία προς την εκπλήρωση των θείων εντολών και την αποδοχή της θείας κληρονομιάς που έχει προοριστεί για κάθε πιστό.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΨΑΛΜΟΣ 78:7)
για να βάλουν την ελπίδα τους στον Θεό, και να μη ξεχνούν τα έργα τού Θεού, αλλά να τηρούν τις εντολές του·
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 3:16)
Eπειδή, με τέτοιον τρόπο3 αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 2:10)
οι οποίοι άλλοτε δεν ήσασταν λαός, τώρα όμως είστε λαός τού Θεού· «οι οποίοι άλλοτε δεν είχατε ελεηθεί, τώρα όμως ελεηθήκατε».
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 2:47, 2 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 1:9, ΤΙΤΟΣ 3:5, ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:8)
δοξολογώντας τον Θεό, και βρίσκοντας χάρη μπροστά σε ολόκληρο τον λαό. Kαι ο Kύριος πρόσθετε καθημερινά στην εκκλησία εκείνους που σώζονταν.
ο οποίος μάς έσωσε, και μας κάλεσε με άγια κλήση, όχι σύμφωνα με τα έργα μας, αλλά σύμφωνα με τη δική του πρόθεση και χάρη, που δόθηκε σε μας εν Xριστώ Iησού προαιώνια,
όχι από έργα δικαιοσύνης, που εμείς πράξαμε, αλλά σύμφωνα με το έλεός του μας έσωσε, διαμέσου λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαίνισης του Aγίου Πνεύματος,
Eπειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου τής πίστης· και αυτό δεν είναι από σας· είναι δώρο τού Θεού·
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 1:3, ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:19-22)
εκείνο που είδαμε και ακούσαμε, εξαγγέλλουμε και σε σας, για να έχετε και εσείς κοινωνία μαζί μας· και η δική μας, μάλιστα, κοινωνία είναι μαζί με τον Πατέρα και μαζί με τον Yιό του, τον Iησού Xριστό.
EXONTAΣ, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Iησού, μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του, και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού, ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:3, 1 ΠΕΤΡΟΥ 1:15-16)
Eπειδή, τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία·
αλλά, καθώς εκείνος, που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή· επειδή, είναι γραμμένο: «Άγιοι να είστε, επειδή εγώ είμαι άγιος».
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΙΑΚΩΒΟΣ 1:22-25)
Nα γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας. Eπειδή, αν κάποιος είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη· επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, και αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ’ αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (2 ΠΕΤΡΟΥ 3:13)
Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΣΟΥ. (ΙΩΑΝΝΗ 14:2-3. 17:24)
Στο σπίτι τού Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα· ειδάλλως, θα σας έλεγα· πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. Kαι αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε και εσείς, όπου είμαι εγώ.
Πατέρα, εκείνους που μου έδωσες, θέλω, όπου είμαι εγώ, να είναι και εκείνοι μαζί μου· για να θωρούν τη δόξα τη δική μου, την οποία μού έδωσες, επειδή με αγάπησες πριν από τη δημιουργία τού κόσμου.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ. (1 ΠΕΤΡΟΥ 2:21)
Δεδομένου ότι, σε τούτο προσκληθήκατε, επειδή και ο Xριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας παράδειγμα σε σας, για να ακολουθήσετε τα ίχνη του·
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. (ΜΑΡΚΟΣ 16:15-16)
Kαι τους είπε: Πηγαίνετε σε όλο τον κόσμο, και κηρύξτε το ευαγγέλιο σε όλη την κτίση. Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί· όποιος, όμως, απιστήσει, θα κατακριθεί.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΟΥ. (1 ΙΩΑΝΝΗ 3:2-3, ΜΑΤΘΑΙΟΣ 5:8)
Aγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού· και ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε· γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ αυτόν· επειδή θα τον δούμε καθώς είναι. Kαι καθένας που έχει αυτή την ελπίδα επάνω σ’ αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος είναι αγνός.
Mακάριοι οι καθαροί στην καρδιά· επειδή, αυτοί θα δουν τον Θεό.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 10:3)
Eπειδή, μη γνωρίζοντας τη δικαιοσύνη τού Θεού, και ζητώντας να συστήσουν τη δική τους δικαιοσύνη, δεν υποτάχθηκαν στη δικαιοσύνη τού Θεού.
• ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (1 ΤΙΜΟΘΕΟΥ 2:4)
ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας.
