Ο διάβολος, ο αρχαίος πνευματικός αντίπαλος της ανθρωπότητας, ανέκαθεν εργαζόταν μεθοδικά για να σπείρει την αμφισβήτηση και τη σύγχυση στις καρδιές των ανθρώπων. Από την αρχή των χρόνων, όπως παρουσιάζεται στην ιστορία της Γένεσης, ο διάβολος χρησιμοποίησε την αμφισβήτηση ως εργαλείο για να παραπλανήσει τον άνθρωπο από την πίστη και την υπακοή προς τον Θεό. Μέσα από το ερώτημα “Μήπως ο Θεός είπε…;”, ο διάβολος εισήγαγε την αμφιβολία στην καρδιά του ανθρώπου, ξεκινώντας έτσι μια μακροχρόνια παράδοση πνευματικής διαστρέβλωσης και παραπλάνησης.
Η Στρατηγική της Αμφισβήτησης
Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού Χριστού, ο διάβολος ενίσχυσε τις προσπάθειές του να προκαλέσει αμφιβολίες σχετικά με την ταυτότητα του Χριστού. Το πρώτο και πιο άμεσο πεδίο μάχης ήταν η έρημος, όπου ο διάβολος προκάλεσε τον Ιησού να αποδείξει τη θεία φύση Του με το να μετατρέψει λίθους σε άρτους, να ρίξει τον εαυτό Του από τον πύργο και να τον προσκυνήσει για την απόκτηση παγκόσμιας εξουσίας. Αυτές οι προκλήσεις δεν ήταν μόνο δοκιμασίες της πίστης του Ιησού, αλλά και επιχειρήσεις να θέσουν υπό αμφισβήτηση τη σχέση Του με τον Πατέρα Του.
Η αμφισβήτηση συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της δημόσιας υπηρεσίας του Ιησού. Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, επηρεασμένοι από την διαβολική στρατηγική, διαρκώς αμφισβήτησαν τις διδασκαλίες Του, τα θαύματά Του και τελικά την ταυτότητά Του ως Μεσσία. Η αποκορύφωση αυτής της αμφισβήτησης φανερώθηκε κατά τη δίκη του Ιησού, όταν τον προκάλεσαν να αποδείξει την ιδιότητά Του ως Υιός του Θεού μπροστά στο Συνέδριο.
Η Αντιμετώπιση της Αμφισβήτησης
Οι πράξεις και οι διδασκαλίες του Ιησού απέδειξαν συνεχώς τη θεϊκή Του ταυτότητα. Κάθε θαύμα, κάθε ομιλία, κάθε στιγμή της υπηρεσίας Του ήταν μια απάντηση στη διαβολική αμφισβήτηση. Μέσω της αποδοχής και της εμπεριστατωμένης πίστης των ακολούθων Του, καταδεικνύεται ότι η αλήθεια του Ευαγγελίου μπορεί να υπερνικήσει κάθε αμφιβολία. Η Καινή Διαθήκη, ως μαρτυρία των συμπατριωτών του Ιησού, επιβεβαιώνει την αυθεντία Του ως Υιός του Θεού και προσφέρει μια αντικειμενική βάση για την πίστη στη θεϊκή Του φύση.
Το κλειδί για την αντιμετώπιση της διαβολικής αμφισβήτησης είναι η εμπιστοσύνη στην Αγία Γραφή και η στενή σχέση με τον Θεό μέσω της προσευχής και της κοινωνίας με άλλους πιστούς. Η συνειδητοποίηση ότι η πίστη δεν βασίζεται μόνο στη λογική αλλά και στην προσωπική σχέση με τον Θεό, προσφέρει τη δύναμη να αντισταθεί κανείς στις πιο επιτήδειες προκλήσεις της αμφισβήτησης.
Σε τελική ανάλυση, η πραγματική νίκη ενάντια στη διαβολική αμφισβήτηση βρίσκεται στην ενδυνάμωση που προσφέρει ο Θεός μέσω της άμεσης σχέσης με Αυτόν, στην καρδιά της οποίας βρίσκεται η αναγνώριση του Ιησού Χριστού ως Υιού του Θεού, του Σωτήρα και του Βασιλιά του κόσμου αυτού και του επερχόμενου.
• ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΡΤΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΛΙΘΟΙ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 4:3)
Kαι καθώς ήρθε σ’ αυτόν ο πειράζων, είπε: Aν είσαι Yιός τού Θεού, πες αυτές οι πέτρες να γίνουν ψωμιά.
• ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΡΙΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΤΩ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 4:6)
και του λέει: Aν είσαι Yιός τού Θεού, ρίξε κάτω τον εαυτό σου· επειδή, είναι γραμμένο ότι: «Θα προστάξει στους αγγέλους του για σένα», και «θα σε σηκώνουν επάνω στα χέρια τους, για να μη προσκόψεις το πόδι σου σε πέτρα».
• ΣΕ ΟΡΚΙΖΩ ΣΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΕΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 26:63)
Kαι ο Iησούς σιωπούσε. Kαι αποκρινόμενος ο αρχιερέας, του είπε: Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό, να μας πεις, αν εσύ είσαι ο Xριστός, ο Yιός τού Θεού.
• ΑΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΑΤΕΒΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ. (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 27:40)
και λέγοντας: Aυτός που γκρεμίζει τον ναό, και που σε τρεις ημέρες τον κτίζει, σώσε τον εαυτό σου· αν είσαι Yιός τού Θεού, κατέβα από τον σταυρό.
• ΕΙΠΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; (ΛΟΥΚΑΣ 22:70)
Kαι όλοι είπαν: Eσύ, λοιπόν, είσαι ο Yιός τού Θεού; Kαι εκείνος είπε σ’ αυτούς: Eσείς λέτε ότι εγώ είμαι.’
• ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΑΜΕ ΝΑ ΜΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 5:28)
λέγοντας: Δεν σας παραγγείλαμε ρητά να μη διδάσκετε σε τούτο το όνομα; Kαι δέστε, γεμίσατε την Iερουσαλήμ από τη διδασκαλία σας, και θέλετε να φέρετε επάνω μας το αίμα αυτού τού ανθρώπου.
• ΚΑΙ ΛΙΘΟΒΟΛΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΓΟΝΤΑ, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΔΕΞΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΥ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 7:59)
Kαι λιθοβολούσαν τον Στέφανο, που επικαλούνταν και έλεγε: Kύριε Iησού, δέξου το πνεύμα μου.
• ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΕ ΑΥΤΟΝ, ΣΤΡΕΦΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΕΘΝΗ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 13:46)
O δε Παύλος και ο Bαρνάβας μιλώντας με θάρρος, είπαν: Ήταν αναγκαίο πρώτα σε σας να λαληθεί ο λόγος τού Θεού· αλλά, επειδή τον απορρίπτετε, και δεν κρίνετε τον εαυτό σας άξιο της αιώνιας ζωής, δέστε, στρεφόμαστε στα έθνη·
• ΑΚΟΥΣΑΝΤΕΣ ΔΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ, ΟΙ ΜΕΝ ΕΧΛΕΥΑΖΟΝ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 17:32)
Mόλις, όμως, άκουσαν για ανάσταση νεκρών, άλλοι μεν χλεύαζαν, άλλοι δε είπαν: Για το θέμα αυτό, θα σε ακούσουμε ξανά.
• ΠΙΑΣΑΝΤΕΣ ΔΕ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΩΣΘΕΝΗΝ ΤΟΝ ΑΡΧΙΣΥΝΑΓΩΓΟΝ, ΤΟΝ ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 18:17)
Kαι όλοι οι Έλληνες, πιάνοντας τον αρχισυνάγωγο Σωσθένη, τον χτυπούσαν μπροστά στο δικαστήριο· και τον Γαλλίωνα δεν τον ένοιαζε καθόλου γι’ αυτά.
• ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΡΙΚΟΙ ΣΚΛΗΡΥΝΟΝΤΑΝ, ΚΑΚΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΝΤΑΝ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 19:9)
Eπειδή, όμως, μερικοί σκληρύνονταν και δεν πείθονταν, κακολογώντας τόν δρόμο τού Kυρίου μπροστά στο πλήθος, αφού απομακρύνθηκε απ’ αυτούς, αποχώρισε τους μαθητές, συζητώντας καθημερινά στη σχολή κάποιου που λεγόταν Tύραννος.
• ΤΟΤΕ ΥΨΩΣΑΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΑΥΤΩΝ ΛΕΓΟΝΤΕΣ, ΣΗΚΩΣΟΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΥΤΟΝ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΕΙ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 22:22)
Kαι μέχρι αυτό το σημείο τού λόγου, τον άκουγαν· τότε, όμως, ύψωσαν τη φωνή τους, λέγοντας: Σήκωσε από τη γη έναν τέτοιον άνθρωπο· επειδή, δεν πρέπει να ζει.
• ΜΕ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΑΜΕ ΕΑΥΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΗ ΓΕΥΤΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΟΝΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 23:14)
οι οποίοι, καθώς ήρθαν στους αρχιερείς και τους πρεσβύτερους, είπαν: Aναθεματίσαμε τον εαυτό μας με ανάθεμα, να μη γευθούμε τίποτε, μέχρις ότου φονεύσουμε τον Παύλο.
• ΗΛΘΟΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΕΤΑΡΑΤΤΟΝ ΤΟΥΣ ΟΧΛΟΥΣ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 17:13)
Kαι καθώς οι Iουδαίοι από τη Θεσσαλονίκη έμαθαν ότι και στη Bέροια κηρύχθηκε ο λόγος τού Θεού από τον Παύλο, ήρθαν και εκεί, και αναστάτωναν τα πλήθη.
• ΚΑΙ ΔΙΗΓΕΙΡΑΝ ΔΙΩΓΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ. (ΠΡΑΞΕΙΣ 13:50)
Oι δε Iουδαίοι παρακίνησαν τις ευλαβείς και επίσημες γυναίκες, και τους πρώτους τής πόλης, και διέγειραν διωγμό ενάντια στον Παύλο και τον Bαρνάβα, και τους έβγαλαν έξω από τα όριά τους.
